Κρίσιμη για το μέλλον ενός ιστορικού ξενοδοχείου της Κρήτης, το οποίο έχει ζήσει ένδοξες εποχές και έχει υπάρξει πόλος έλξης για τεράστιες προσωπικότητες της εποχής με χαρακτηριστικότερη όλων τη συνάντηση Ανδρέα Παπανδρέου – Ούλωφ Πάλμε, στις αρχές της δεκαετίας ’80, αναμένεται να είναι η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου σε σχέση με το αίτημα που υπέβαλε τράπεζα και με το οποίο ζητά να ενεργοποιηθεί η διαδικασία της ειδικής διαχείρισης.
Πρόκειται για το ιστορικό ξενοδοχείο «Ανθούσα» στη Σταλίδα (σήμερα Aktia lounge hotel & spa), που με τη λειτουργία του συνέβαλε τα μέγιστα προ δεκαετιών στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής και το οποίο σήμερα λόγω τεράστιων οφειλών σε πιστωτικό ίδρυμα «σφυροκοπείται» πλέον από τη μία με πλειστηριασμούς (στις 21 Φεβρουαρίου), από την άλλη με την ενδεχόμενη υπαγωγή του σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης.
Πρώτη φορά
Η συγκεκριμένη υπόθεση παρουσιάζει επιπλέον ενδιαφέρον και για το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά σε επίπεδο Κρήτης που υποβάλλεται ενώπιον της Δικαιοσύνης με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας αίτημα σύμφωνα με τον νόμο Δένδια, όπως είναι ευρύτερα γνωστός ο νόμος 2307/2014 και έτσι υπάρχει και γενικότερο ενδιαφέρον.
Είναι ένας νέος νόμος που πανελλαδικά έχει εφαρμοστεί σε οχτώ περιπτώσεις. Το αίτημα, όπως προαναφέρθηκε, υποβλήθηκε από την τράπεζα, η οποία θεωρεί ότι είναι η πιο συμφέρουσα λύση τόσο για το πιστωτικό ίδρυμα όσο και για τους οφειλέτες επειδή ήδη έχει εκδηλωθεί έντονο ενδιαφέρον από υποψήφιους αγοραστές, όπως ειπώθηκε.
Η πλευρά της ιδιοκτήτριας εταιρείας που είναι η οικογένεια Παπαγεωργίου, προσπαθεί με κάθε πρόσφορο μέσο να «μπλοκάρει» τις ενέργειες της τράπεζας, υποστηρίζοντας ότι η εταιρεία είναι βιώσιμη και μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της με βάση και το «μπίζνες πλαν» που έχει υποβάλει στο πλαίσιο των προτάσεών της ώστε να επέλθει διακανονισμός με την τράπεζα.
Σε ό,τι αφορά στη διαδικασία που εκτυλίχθηκε χθες ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου-η απόφαση αναμένεται περίπου σε ένα μήνα-ο δικηγόρος της οικογένειας, Λάμπης Δαμιανάκης, υπέβαλε ένσταση αντισυνταγματικότητας του νόμου. Όπως εξήγησε, ο νόμος αυτός επί της ουσίας τάσσεται με το πλευρό των τραπεζών, καθώς, εάν η τράπεζα χάσει την υπόθεση, έχει δικαίωμα έφεσης. Αυτό το δικαίωμα αντίστοιχα δεν αναγνωρίζεται στον αντίδικο, δηλαδή στον οφειλέτη.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι συνολικές οφειλές προς την τράπεζα ανέρχονται, σύμφωνα με τα στοιχεία του πιστωτικού ιδρύματος, σε περίπου 32,5 εκατομμύρια ευρώ. Το ύψος των οφειλών αμφισβητείται από την πλευρά των ιδιοκτητών, οι οποίοι κάνουν λόγο για μία συνολική οφειλή της τάξεως περίπου των 20 εκατομμυρίων ευρώ.
Η θέση της τράπεζας, όπως διατυπώθηκε από εκπρόσωπο της κατά τη χθεσινή διαδικασία, υποστηρίζει σε γενικές γραμμές ότι η εταιρεία δεν είναι βιώσιμη, ότι βρίσκεται σε μόνιμη οικονομική αδυναμία, ότι ο τζίρος της είναι χαμηλός (φθάνει στο 1/11 των οφειλών προς την τράπεζα), οπότε δεν υπάρχει δυνατότητα αποπληρωμής ακόμα και αν υποθετικά θεωρήσουν ότι οι οφειλές είναι στα 26 εκατομμύρια.
Καταλογίζουν στην εταιρεία ότι δεν έχει καταβάλει ούτε ευρώ τα τελευταία χρόνια και ότι υπάρχει άρνηση από μέρους της για την οποιαδήποτε ρύθμιση. Αναφέρθηκε επίσης ότι υποχρεώθηκαν να καταγγείλουν τη σύμβαση και να προχωρήσουν σε τρία προγράμματα πλειστηριασμών για το σύνολο της ακίνητης περιουσίας.
Τότε διαπίστωσαν ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από πλειοδότες και έτσι έκριναν ότι θα έπρεπε να προχωρήσουν στη διαδικασία της ειδικής διαχείρισης ως την πλέον συμφέρουσα. Υποστηρίχθηκε ακόμα ότι ένα τόσο μεγάλο δάνειο αποτελεί «βαρίδι» για μία τράπεζα, η οποία υπόκειται σε ελέγχους.
Τι υποστηρίζουν οι ιδιοκτήτες
Από την πλευρά της ιδιοκτησίας υποστηρίζεται ότι η εταιρεία είναι βιώσιμη και έχει όλες τις προϋποθέσεις να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, εφόσον υπάρξει διακανονισμός. Αναφέρεται ότι έχουν καταθέσει οχτώ διαφορετικές προτάσεις προς την τράπεζα για να υπάρξει μία ρύθμιση.
Υποστηρίζεται ότι το Ιούλιο του 2015 και ενώ είχε υπάρξει κοινή συμφωνία, η τράπεζα υπαναχώρησε. Αποδέχονται ότι από το 2015 δεν έχουν καταβάλει χρήματα προς την τράπεζα, θεωρώντας ότι θα πρέπει να υπάρξει διακανονισμός και συγκεκριμένο πλάνο. Η τελευταία πρόταση από μέρους τους υποβλήθηκε προ μερικών μηνών, όμως μέχρι και σήμερα δεν έχει υπάρξει απάντηση. Αντιθέτως, υποστηρίζεται ότι εργαζόμενοι και λοιποί πιστωτές πληρώνονται κανονικά.
Σε ό,τι αφορά στο συνολικό ύψος των οφειλών προς την τράπεζα, το οποίο όπως προαναφέρθηκε αμφισβητούν, υποστηρίζεται ότι ένα ποσό της τάξεως των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ αφορά σε δάνειο που είχαν πάρει σε ελβετικό φράγκο και επί της ουσίας αποτελεί τη διαφορά της συναλλαγματικής ισοτιμίας.
Υποστηρίζεται ότι το 2009 όταν η ιδιοκτήτρια εταιρεία ζήτησε δάνειο δύο εκατομμυρίων ευρώ για αναβάθμιση του ξενοδοχείου σε 5άστερο, υποχρεώθηκε από την τράπεζα να πάρει επιπλέον μία ξενοδοχειακή μονάδα που βρισκόταν σε κόκκινο δάνειο με αποτέλεσμα να υπάρξει τρομακτική επιβάρυνση κατά 6,5 εκατομμύρια ευρώ.
Έτσι, όπως καταγγέλλουν, από το 2016 βρίσκονται σε μία κατάσταση κατασχέσεων, πλειστηριασμών και τώρα υπό τον κίνδυνο της ειδικής διαχείρισης. Όλα αυτά τα καταδιωκτικά μέσα, έχουν «γονατίσει», όπως καταγγέλλεται, την λειτουργία της εταιρείας. «Αν υπήρχε άρση των πλειστηριασμών, θα είχαμε τη δυνατότητα να καταβάλλουμε στην τράπεζα «ζεστό» χρήμα από touroperators».
Υποστηρίζουν ότι η διαδικασία της ειδικής διαχείρισης είναι καταστροφική τόσο για τους ιδιοκτήτες όσο και για τους 100 εργαζόμενους και διατυπώνουν την άποψη ότι επιδίωξη της τράπεζας δεν είναι να υπάρξει διακανονισμός με την εταιρεία, αλλά να δώσει κάπου αλλού το ξενοδοχείο. Θεωρούν ότι στην πραγματικότητα το καθεστώς ειδικής διαχείρισης συνεπάγεται εκκαθάριση που μπορεί να συμπεριλαμβάνει και την εκποίηση για ένα… κομμάτι ψωμί.