Κι όμως έχουν ξοδευτεί πολλά χρήματα
Εδώ και δεκαετίες τώρα το Ηράκλειο βιώνει οδυνηρά τον εμπαιγμό καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων των αυτοδιοικητικών, που με αυτοαθωωτικό ύφος ισχυρίζονται ότι έκαναν το χρέος τους, κάθε φορά που ένα δυνατό μπουρίνι απειλεί να πνίξει περιοχές εντός και εκτός πόλης, που παραμένουν ανοχύρωτες και απολύτως εκτεθειμένες σε φυσικές καταστροφές.
Έργα πολιτικής προστασίας που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και είκοσι χρόνια παραμένουν σχέδια επί χάρτου, ενώ οι ευθύνες για τις παρατεινόμενες αναβολές μετατίθενται με χαρακτηριστική ευκολία ανάμεσα στους εμπλεκόμενους. Τους πριν και τους επόμενους.
Και με την ίδια πολιτική μαστοριά που ανακυκλώνεται το θεατράκι του εφησυχασμού της κοινής γνώμης, η επέλαση της αυθαίρετης οικοδομικής δραστηριότητας αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα μιας ιδιότυπης ασυλίας που εξαργυρώνεται ψηφοθηρικά.
Όμως το επιστέγασμα της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι και στη Μάντρα δείχνουν αν μη τι άλλο το μέγεθος της αδυναμίας μας και επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι κυριολεκτικά από απλή σύμπτωση δεν έχουμε ακόμα αναμετρηθεί με τα χειρότερα, που είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν.
Ποιος δεν έχει δει στην πράξη ότι το Ηράκλειο κυριολεκτικά πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, αφού και μια ήπια συνεχιζόμενη βροχή είναι αρκετή για να γίνουν αδιάβατοι οι δρόμοι, τα υπόγεια να πλημμυρίσουν, τα φρεάτια να «παλινδρομήσουν»…
Για να μη μιλήσουμε για το Γιόφυρο, τον Ξηροπόταμο και τα τόσα ρέματα που ακόμα δεν έχουν οριοθετηθεί την ίδια ώρα που τα φράγματα Δαφνών, Ασιτών-Πρινιά, Λαδούκου παραμένουν στα χαρτιά.
Την ίδια στιγμή οι λαϊκές δυτικές συνοικίες ζουν κυριολεκτικά με τον τρόμο της πλημμύρας που καραδοκεί, ενώ έχει τιναχθεί στον αέρα ο πολεοδομικός σχεδιασμός τους, για τον οποίο είχαν δαπανηθεί σοβαρότατα χρηματικά ποσά…
Αντίστοιχα, στην πόλη χρόνια τώρα παραμένουν εγκλωβισμένες πλατείες και ελεύθεροι χώροι που δεν έχουν απαλλοτριωθεί, ενώ θα μπορούσαν να εκτονώσουν τις ισχυρότατες πολεοδομικές πιέσεις που ασκούνται και να δώσουν διέξοδο σε μια ενδεχόμενη σεισμική έξαρση.
Το βέβαιο είναι ότι μετά από τόσους νεκρούς, μετά από τόσο ανθρώπινο πόνο, μετά από τέτοιες εφιαλτικές καταστροφές που έχουν πλήξει τον τόπο μας, έχουν στερέψει η ανοχή και οι δικαιολογίες που ακούγονται «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες …».