…αγαπάμε γυναίκες και στηρίζουμε με πάθος τη συμμετοχή τους στα κοινά
“Φωτογράφε τράβα μια φωτογραφία, τράβα τον κύριο μαζί με την κυρία”, τραγουδούσε ο αοιδός στα τέλη των 80’s επάνω στην καψούρα και την απογοήτευσή του, που η καλή του πήγαινε με άλλον…Τα χρόνια πέρασαν, οι καψούρες ατόνησαν, μα οι φωτογραφίες διατήρησαν τη διαχρονικότητά τους.
Σταθερή αξία, που ειδικά τις προεκλογικές περιόδους έχουν την τιμητική τους, χωρίς βεβαίως να λείπουν τα ευτράπελα. Και για να επανέλθουμε στα 80’s, οι κοπέλες τότε, θυμάμαι, είχαν τα βολάν στα μανίκια του υποκαμίσου. Τώρα το βολάν το βλέπεις και στους λαιμούς των κορασίδων που φωτογραφίζονται για τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα!
Και για να μην μπερδευόμαστε, το βολάν δεν είναι μόνο το τιμόνι του αυτοκινήτου, είναι και ο φραμπαλάς στα ρούχα, για τα οποία εμείς… κοπτόμεθα και ραπτόμεθα ενόψει εκλογών. Και η υπόθεση έχει πολύ… φραμπαλά, αν τη δούμε από την πλευρά της πλάκας και του χαβαλέ, που αλίμονο αν λείψουν από τη ζωή μας.
Διότι όταν η άλλη πάει και φωτογραφίζεται για τον ατομικό της ή τον παραταξιακό της αγώνα και… διαμηνύει στον φωτογράφο να τη βγάλει αδύνατη, όμορφη και έξυπνη αλλά παράλληλα έχει και πλήρη αυτογνωσία για το δέμας της και το θέμα της, δεν μπορείς παρά να πεις… respect στη θεά!
Ας όψεται αυτή η ποσόστωση που θέλει συγκεκριμένο αριθμό υποψηφίων γυναικών στα ψηφοδέλτια… Κάποτε η προσφορά ήταν μικρότερη της ζήτησης, οπότε η δουλειά πήγαινε στο αγωνιώδες… cherchez la femme. Όχι πια, η γυναίκα έχει τη δική της θέση στην κοινωνία και συνεπώς στα ψηφοδέλτια.
Κατεβαίνει με τσαμπουκά, όχι για να συμπληρώσει το ψηφοδέλτιο και να το κάνει σύννομο, αλλά για να κερδίσει… Τις εντυπώσεις, την έδρα και αν είναι εξαιρετική περίπτωση και τον Δήμο. Τόση ώρα μιλάμε για γυναίκες με τον κίνδυνο να παρεξηγηθούμε…
Αλλά να διευκρινίσουμε για να προλάβουμε τυχόν αγριεμένες φεμινίστριες: αγαπάμε γυναίκες και στηρίζουμε με πάθος τη συμμετοχή τους στα κοινά και μακριά από μας αφορισμοί, γενικεύσεις και οπτικές… Λευτέρη Παπαδόπουλου!
Ούτε και σεξιστές είμαστε, για όνομα… Αυτό δε σημαίνει ότι αποδεχόμαστε και σιωπούμε μπροστά στην όποια ανορθογραφία και την… πεσμένη μπούκλα. Τα έντονα βαμμένα χείλια- καμιά φορά και δόντια- συγνώμη κιόλας, δεν μπορούμε να μην τα στηλιτεύσουμε. Το θέμα είναι στιλιστικό και έχουμε άποψη.
Όταν η ξανθιά κουρούπα έχει υπερβεί τους τόνους και τα εσκαμμένα, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί. Όταν το ρετούς αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά και όταν τα κολλαγόνα ξεπερνούν τις πραγματικές ανάγκες, δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς.
Και προς Θεού, δεν λέμε ν’ αποκρύψετε την θηλυκότητα σας ούτε και λησμονούμε ότι κάτω απ’ όλα είστε γυναίκες. Και κοκέτες και σουφραζέτες, λοιπόν.
Αλλά φευ, εδώ δεν κρίνεστε για τα κάλλη σας (φτιασιδωτά και αφτιασίδωτα) και τα κρυφά σας προσόντα ή και ταλέντα, αλλά για τις ικανότητες και την δυνητική προσφορά σας στα κοινά.
Η κορμάρα, η γυναικάρα και όλα τα σε “-άρα” δεν διασφαλίζουν απαραίτητα και την… εργάρα στον λαό, που εν προκειμένω λανθασμένα αντιμετωπίζεται ως φιλοθεάμον κοινό!
Υ.Γ: Προφανώς και οι άνδρες στον προεκλογικό αγώνα δεν είναι αθώες περιστερές και στο απυρόβλητο. Τουναντίον μάλιστα. Μα να, σήμερα καταπιαστήκαμε με τις γυναίκες που μόνο ως αδύναμο κρίκο δεν αντιμετωπίζουμε.
Σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι τι μπορεί να προσφέρει ο καθένας- άνδρας ή γυναίκα- και όχι η εικόνα του στην προεκλογική του φωτογραφία.
Δυστυχώς όμως, οι εικόνες που έχουν προκαλέσει μέχρι τώρα ως εμφάνιση, σπανίως μας έχουν διαψεύσει…
Οι υπερπαραγωγές δεν σηματοδοτούν απαραίτητα και οργασμούς έργων.