Σε μια χώρα που είναι στα κάγκελα όλοι θέλουν να μιλούν για όλα
Κάποτε λέγαμε ότι γίνεται της…@@@@@ το κάγκελο. Σήμερα μοιάζει παρωχημένο αστείο, αφού είναι όλοι στα κάγκελα -δεν χρειάζεται καν… αμφισβήτηση των ηθών! Πολίτες και πολιτικοί. Αστυνομικοί και ομάδες. Ψηφοφόροι και πολιτευτές.
Λοιμωξιολόγοι και επιδημιολόγοι. Γιατροί και ασθενείς. Σεισμολόγοι και εμπειρικοί γεωλόγοι. Επιστήμονες και…ειδικοί του διαδικτύου. Όλοι στα κάγκελα!
Δείτε τι γίνεται κάθε μέρα που περνά με την πανδημία, τι συμβαίνει με τα μέτρα, τι έγινε με το απαράδεκτο περιστατικό βίας στην πλατείας Νέας Σμύρνης. Ένας αστυνομικός αρκεί για να ανάψει την σπίθα.
Ένα όργανο που έχει πρόβλημα από το σπίτι του και… το κεφάλι του – και αισθάνεται ασφαλής με τους προϊσταμένους του ότι… δεν θα τον ακουμπήσουν – μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ένας ένστολος που έχει θέμα και με το… κουμπί του πουκαμίσου του, με το νερό που πίνει, βάζει μπουρλότο σε μια κοινωνία ολόκληρη.
Μην έχουμε αυταπάτες όμως. Αυτό ήταν η αφορμή. Δεν ήταν ο αστυνομικός ή αυτό το περιστατικό. Γυρεύουμε αιτία. Για να βγάλουμε τα εσώψυχά μας. Το μίσος εναντίον του άλλου. Είμαστε μια κοινωνία βαθιά διχασμένη, συναισθηματικά γερασμένη και τώρα πολύ κουρασμένη.
Ό,τι χειρότερο δηλαδή. Εκρηκτικός συνδυασμός. Διχασμός, ιδεοληψία και απογοήτευση. Συν τα περίφημα κομματικά γυαλιά και ο φανατισμός για όποιον καλείται αυτοβούλως να σχολιάσει την επικαιρότητα και να έχουμε έτοιμη τη…μολότωφ.
Τα όσα τραγελαφικά ακολούθησαν του επεισοδίου στην πλατεία το αποδεικνύουν: Οι μεν να δικαιολογήσουν πάση θυσία τους αστυνομικούς- δεν το έκαναν ούτε οι συνδικαλιστές τους!- και οι δε να μιλούν για…χούντα, φασισμό κλπ. Οι δυο φανατικές πλευρές του ιδίου νομίσματος.
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο αντιπαράθεσης που με ακρίβεια θα φέρει κοινωνικές εκρήξεις που (συνήθως) εκδηλώνονται σε λάθος χρόνο, σε λάθος τόπο και φυσικά με λάθος τρόπο.
Η χώρα και σε αυτή την κρίση έδειξε ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μέγκενη της σύγχυσης και της αμετροέπειας με πρώτη ευθύνη του πολιτικού προσωπικού- χωρίς να εξαιρούνται οι πολίτες- που πολλές φορές μοιάζει να είναι σε άλλη εποχή.
Διακατέχεται (η χώρα) μονίμως από τη νοοτροπία της φαιδράς πορτοκαλέας όπου οι πάντες μιλούν για τα πάντα και παντού και με κάθε ευκαιρία.
Και το εκπληκτικότερο του καιρού αυτού είναι ότι δεν μιλούν μόνο οι άσχετοι και οι ειδήμονες του facebook επί παντός επιστητού. Αλλά μιλούν και οι λεγόμενοι «ειδικοί», ακατάπαυστα. Δεν σταματούν ούτε λεπτό να εμφανίζονται στο γυαλί.
Συναγωνίζονται τη δημοσιογραφική φλυαρία, την πολυλογία των τηλεοπτικών αστέρων της δημοσιογραφίας και δημοσιοποιούν τις απόψεις τους ακόμη κι όταν δεν ερωτώνται! Λοιμωξιολόγοι, επιδημιολόγοι, παθολόγοι και πάσης φύσεως γιατροί συνεχώς πρέπει να πουν κάτι;
Προσφάτως προστέθηκαν θεατρολόγοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σεισμολόγοι, μπαρουφολόγοι κ.ά, που επιδίδονται σε ένα μονότονο και βαρετό μπλα μπλα που δεν προσφέρει τίποτα. Μόνο σύγχυση και μπέρδεμα σε ένα κόσμο που είναι ήδη μπερδεμένος, φλομωμένος στο ψέμα και έτοιμος με το παραμικρό να ξεσπάσει.
Είναι αλήθεια ότι «οι κοινωνίες μας δεν είναι τόσο κοινότητες πεποιθήσεων όσο κοινότητες συγκινήσεων». Και υποκρισίας, θα προσέθετα. Το φαινόμενο «θέλω κι εγώ κύριε να πω μια γνώμη, βγάλτε με τώρα» και τον… βγάζουν να πει την πιο απίθανη ατάκα, είναι μοναδικό παγκοσμίως και έχουμε τα πρωτεία καταφέρνοντας να μετατραπούμε σε χώρα – καρτούν.