25 χρόνια έμεινε αναξιοποίητο. Τώρα το κάψανε και ησυχάσαμε όλοι.
«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν». Με τη φράση αυτή «έδειξε» ο Θουκυδίδης της αδυναμία της Πολιτείας να καταλάβει τους πραγματικούς κινδύνους για την ίδια. Σαν τους χοχλιούς που περιέγραφε ο Αισχύλος, οι οποίοι, ενώ… μπουμπουρίζονται για να φαγωθούν, μοιάζουν να το έχουν ρίξει στο τραγούδι.
Αυτό το… τροπάριο θα ξανάρθει στα χείλη πολλών μετά την καταστροφική πυρκαγιά στις παλαιές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου. Τα «λυόμενα», όπως τα λέγαμε. Που μεγάλωσαν γενιές φοιτητών και φιλοξένησαν ουσιαστικά για πρώτη φορά το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της Κρήτης. Εκεί, οι φοιτητές του φυσικομαθηματικού διδάχθηκαν σπουδαία γράμματα, πήραν τα πτυχία τους. Γράφτηκε ιστορία. Στη συνέχεια αναπτύχθηκαν νέα τμήματα, στήθηκαν εργαστήρια, έγινε και η περίφημη ροτόντα του ΙΤΕ…
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο μετεγκατάστασης των Σχολών του ΠΚ στις μόνιμες και εντυπωσιακές υποδομές, στις Βούτες. Σιγά-σιγά τα κτήρια άρχισαν να αδειάζουν, έμειναν αρχικά κάποια εργαστήρια, μια Σχολή, οι τεχνικές υπηρεσίες. Από τότε οι ιθύνοντες έδειξαν να έχουν ένα δημιουργικό άγχος: Τι θα γίνουν όλα αυτά;
Και ξεκίνησε μια κουβέντα για το τι θα απογίνει -όπως η πρώην Βάση Γουρνών, το Ελληνικό, οι εκτάσεις στα Χανιά, το Τυμπάκι…- αυτή η τεράστια ΚΡΑΤΙΚΗ περιουσία, που ναι μεν είχε μια προσωρινότητα λόγω των προκατασκευασμένων αιθουσών, αλλά μπορούσαν να φιλοξενήσουν χίλιες δυο δραστηριότητες. Να γίνουν υπηρεσίες, να γίνουν Σχολεία, να μεταφέρει κάποιες δραστηριότητες εκεί η Περιφέρεια έναντι ενοικίου;
Οι συζητήσεις και οι επαφές ποτέ δεν κατέληξαν κάπου. Και αργότερα, όταν πια σχεδόν εγκαταλείφθηκαν εκείνες οι εγκαταστάσεις από το Πανεπιστήμιο, ξανάρχισε η κουβέντα. Να πάνε σχολικές μονάδες, καθώς το Ηράκλειο έχει οξύ πρόβλημα στέγης; Να πάει το Μηχανολογικό εκεί; Να το πάρουν οι Κινέζοι, να κάνουν… θεματικό πάρκο;
25 χρόνια η ίδια κουβέντα. Κάπου προχωρούσαν οι επαφές , κάπου σκάλωναν. Μια… το Πανεπιστήμιο ζητούσε μεγάλο ενοίκιο, μια ανακάλυπταν ότι υπήρχαν εκεί αυθαίρετες κατασκευές, μια ότι προέκυπτε ζήτημα κυκλοφοριακής σύνδεσης. Και το αποτέλεσμα; Ένα τεράστιο μηδενικό!
25 χρόνια μετά, αυτή η μοναδική περιουσία έγινε απλώς αποθηκευτικός χώρος, φιλοξενήθηκαν ορισμένες μονάδες, όλο και κάποιοι περίεργοι τύποι σύχναζαν, όλο και γινόταν διακίνηση ναρκωτικών και όχι μόνο στον περίγυρο…
25 χρόνια το μοναδικό αυτό «φιλέτο» για το Πανεπιστήμιο και την Κρήτη έμεινε εκεί αναξιοποίητο. Τώρα το κάψανε και ησυχάσαμε όλοι. Όχι πια άγχος!
ΥΓ: Επειδή πια τίποτα δεν είναι αυτονόητο, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο “μπράβο” στις πυροσβεστικές δυνάμεις κι όσους κινήθηκαν ταχύτατα στη χθεσινή φωτιά για να προλάβουν τα χειρότερα. Έσωσαν ένα μεγάλο τμήμα των εγκαταστάσεων, αλλά και όλη την περιοχή.