Το αμερικανικό σύστημα υγείας είναι το πιο ακριβό και το χειρότερο από άποψη προσβασιμότητας, αποτελεσματικότητας και ισότητας
Πολλά ακούμε το τελευταίο διάστημα για τα συστήματα υγείας ανά τον κόσμο με αφορμή τον κοροναϊό, που έχει στοιχειώσει τη ζωή μας. Προχθές, με αφορμή την επέλαση του κοροναϊού στις ΗΠΑ, άκουσα κάποιους στην τηλεόραση να μιλούν για «το καλύτερο σύστημα στον κόσμο που βάλλεται». Μου ήρθε όμως σαν “φλασιά” ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει παλαιότερα που λίγο-πολύ ανέφερε ότι τη χορήγηση των απαιτούμενων φαρμάκων την εγκρίνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο αλίευσα μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως ότι το αμερικανικό σύστημα κατατάσσεται στην 37η θέση παγκοσμίως ως προς την αποδοτικότητα των υπηρεσιών υγείας, κάτω από το Μαρόκο και την Κόστα Ρίκα!
Όχι ότι το ΕΣΥ ή άλλα συστήματα υγείας δεν χρήζουν βελτίωσης και μάλιστα πολύ μεγάλης -ας ελπίσουμε ένα από τα καλά του κοροναϊού να είναι η προίκα σε υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό- αλλά στο σύστημα υγείας των ΗΠΑ σήμερα 29 εκατομμύρια κάτοικοι (περίπου το 10% του πληθυσμού) δεν καλύπτονται από καμία υγειονομική περίθαλψη.
Εδώ και πολλές δεκαετίες το ασφαλιστικό σύστημα στις ΗΠΑ συνιστά την επιτομή της ιδιωτικής υγείας, με το 65% του πληθυσμού να έχει ιδιωτική ασφάλιση.
Στις ΗΠΑ καταγράφονται 18.000 θάνατοι τον χρόνο λόγω αδυναµίας των ασθενών να καλύψουν τις δαπάνες περίθαλψής τους. Το ποσοστό αυτών των θανάτων εµφανίζεται κατά 37% ανώτερο στους έγχρωµους πληθυσμούς της Αµερικής απ’ ό,τι στους λευκούς.
Επίσης οι ασφαλιστικές και ιατροφαρµακευτικές επιχειρήσεις ευηµερούν όσο σε καµιά άλλη χώρα του κόσµου. Οι τιµές των φαρµάκων και υπηρεσίων υγείας παραµένουν σε αστρονοµικά ύψη και τα περιθώρια επιχειρηµατικού κέρδους στους τοµείς υγείας ανέρχονται σε 17%, τη στιγµή που ο µέσος όρος στους υπόλοιπους τοµείς της οικονοµίας είναι 3%.
Υπερκέρδη συγκεντρώνονται σε λίγους ιδιώτες, ενώ το κόστος επιρρίπτεται στις ευρύτερες αδύναµες και ευπαθείς κατηγορίες πληθυσµών. Όµως κάθε υπόδειξη για βελτίωση διαβάλλεται από την πλευρά των ασφαλιστικών εταιρειών ως «κρατισµός» και «γραφειοκρατία». Η «Εθνική Συµµαχία για την Υγειονοµική Μέριµνα» στις ΗΠΑ παρουσίασε τέσσερα σενάρια προς βελτίωση του ισχύοντος συστήµατος.
Και τα τέσσερα κοστίζουν ασύγκριτα λιγότερο από το σηµερινό, ενώ το οικονοµικότερο είναι του Καναδά, το οποίο θα επέτρεπε στην Αµερική να ασφαλίσει µε δηµόσια στήριξη το σύνολο του πληθυσµού, αλλά και ταυτόχρονα να εξοικονοµήσει πάνω από 100 δισ. δολάρια τον χρόνο.
Θέλετε κι άλλα; Έρευνα του 2017 για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης των ανεπτυγμένων χωρών δείχνει ότι το αμερικανικό σύστημα υγείας είναι το πιο ακριβό και το χειρότερο από άποψη πρόσβασιμότητας, αποτελεσματικότητας και ισότητας.
Τα έξοδα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ακολουθούν ανοδική τάση εδώ και χρόνια και ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι διπλάσιο από αυτά άλλων ανεπτυγμένων χωρών, χωρίς να παράγονται αντίστοιχα αποτελέσματα. Το προσδόκιμο ζωής είναι τα 78,6 χρόνια και αυτό δίνει στις ΗΠΑ μόλις την 42η θέση στην αντίστοιχη λίστα χωρών.
Το κόστος αυτό είναι απαγορευτικά υψηλό, πράγμα που έχει δημιουργήσει μια στρατιά ανασφάλιστων πολιτών και κατά συνέπεια αυξημένη θνησιμότητα. Εκτός από αυτό, εκατομμύρια άνθρωποι πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους ιατρικούς τους λογαριασμούς, ενώ οι τιμές αναγκαίων και ούτε καν σπάνιων φαρμάκων, όπως η ινσουλίνη, είναι αδιανόητες. Πολλοί άνθρωποι παίρνουν φάρμακα με δελτίο ή πρέπει να επιλέξουν αν θα πληρώσουν τα φάρμακα ή το νοίκι τους.
Σύμφωνα με μια άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2019, περίπου 530.000 από τις πτωχεύσεις πολιτών ετησίως στις ΗΠΑ οφείλονται σε ιατρικά χρέη.
Σε εθνικό επίπεδο τα χρέη φτάνουν τα 81 δισ. δολάρια. Ένας στους 12 Αμερικανούς έμεινε χωρίς ιατρική ασφάλιση το 2018. Για αυτό, τον νου μας στο δημόσιο σύστημα υγείας, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καλυτερεύσει, αλλά τις αποφάσεις για το ποια φάρμακα θα μας κάνουν καλά να τις παίρνουν οι γιατροί κι όχι τα κέρδη…