Αν τώρα ζούμε τέτοια «κοσμογονία»,
μετά από δέκα χρόνια
θα μεταναστεύσουμε;
Πάνω από 17 εκατομμύρια τουρίστες. Υπερσύγχρονες υποδομές και τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα της Ευρώπης. Κοσμογονία. Αυτή είναι η εικόνα που περιγράφεται για την Κρήτη του 2033 ή της επόμενης δεκαετίας.
Στο μεταξύ όμως, είναι μάλλον δύσκολο να… live your myth in Crete (=ζήσεις το μύθο στην Κρήτη). Συμπωματικά χθες χρειάστηκε να διανύσω περισσότερα από 200 χιλιόμετρα σε μια απόσταση μεταξύ Πλουτής, Ηρακλείου, Ανώπολης, Κάτω Γουβών και Αμμουδάρας. Ειλικρινά δεν ήξερα τι με περίμενε. Κι είχα μόνο μια κύρια δουλειά να κάνω: Παράδοση – παραλαβή βραβευμένου βιολογικού οίνου.
Αρχίζουμε από τον υπέροχο «νότιο οδικό άξονα Κρήτης» που προσφάτως αναβαθμίστηκε μετά τις καθιζήσεις. Μετράμε χρόνους. Παπαναστασίου – έξοδος Γιόφυρο 25 λεπτά. Γιόφυρο – Ηρακλείου – Μοιρών, 10 λεπτά και για να φθάσεις στη διασταύρωση στα Κεράσια βρίσκεσαι σχεδόν μία ώρα στο αυτοκίνητο.
Εκεί… Stop! Προπορεύεται γνωστό φορτηγό, γνωστής μεταφορικής εταιρείας που δεν θέλεις να βρεθεί στο δρόμο σου ούτε για πλάκα. Καλύτερα να προπορεύονται είκοσι ενοικιαζόμενα, παρά μία νταλίκα της γνωστής μεταφορικής. Δεν ξέρω… μάλλον οι οδηγοί εκεί, μπαίνοντας μέσα στα τριαξονικά, ξεχνούν το δίπλωμα στο σπίτι.
Μετά από κανένα δεκάλεπτο, ανοίγει ο δρόμος και προσπερνάς. Και πάλι φρένα!
Ενοικιαζόμενα. Αυτοί δεν έχουν λόγο να βιάζονται. Διακοπές είναι. Προσπερνάς ένα, δύο, τρία, δεκατρία… χθες μέτρησα 67! Ναι! 67! Φανταστείτε να είχαμε και τουρισμό.
Η επιστροφή, μες το μεσημέρι, λιγότερο μαρτυρική από πλευράς κίνησης, αλλά εξουθενωτική από πλευράς ζέστης. Στους 35 βαθμούς κελσίου με ένα αυτοκίνητο που βράζει, ο κλιματισμός μοιάζει απλά με τίναγμα από βεντάλια.
Έξοδος προς ΒΟΑΚ από κόμβο Γιόφυρο. Άλλα 20 λεπτά στην ουρά. Πρώτη, δεύτερη, πρώτη, δεύτερη και το πόδι το έχει χτυπήσει ήδη ακαμψία. Το κουνάς μπρος – πίσω να.. ξεπάρει. Άντε και βγήκαμε… 60 – 70 χιλιόμετρα μέγιστη ταχύτητα. Οι νταλίκες θέλουν την δεξιά λωρίδα, οπότε στην αριστερή μένει χώρος για εμάς και τα … ενοικιαζόμενα. Που ακολουθούν πιστά τη σήμανση. Καληνύχτα Μαργαρίτα!
Κάποια στιγμή φθάνω στην Ανώπολη.
Έκατσα κάτω από τους φοίνικες κανένα τέταρτο να κοιτάζω τη θάλασσα και να με χτυπάει αέρας, πίνοντας λεμονίτα με τριμμένο πάγο που στο μεταξύ μου είχε φέρει ο Δημήτρης, τον οποίο παρέλαβα κάπου στη διαδρομή! Ζωαρά!!!
Κι αυτό το τέταρτο, σκέφτηκα μετά με ρεαλισμό και χαλαρότητα πως ίσως ήταν οι … διακοπές μου για όλο το καλοκαίρι. Ας είναι!
Επιστροφή από παλιά εθνική διότι ήταν αναγκαία μια στάση στις κάτω Γούβες. Φευ! Άλλα είκοσι λεπτά για να μπεις ξανά στον ΒΟΑΚ. Κι άλλα εξήντα για να φθάσεις Γιόφυρο και να γυρίσεις Παπαναστασίου.
Όλος ο μύθος της Κρήτης σε μία διαδρομή! Και σκέφτομαι: Αν τώρα που δεν έχουμε θεωρητικά πολλούς επισκέπτες και που το τμήμα του ΒΟΑΚ από Ηράκλειο μέχρι Χερσόνησο δεν θα αλλάξει πρακτικά, ζούμε τέτοια «κοσμογονία», μετά από δέκα χρόνια θα μεταναστεύσουμε; Είμαι βέβαια σίγουρος πως οι πολιτικοί μας τα έχουν δει όλα αυτά τα θέματα σε βάθος και μέσα στην επόμενη δεκαετία θα τα έχουν λύσει όλα.
Καλή ψήφο είπαμε; Μην ξεχνάμε! Έχουμε κι εκλογές…