Αρκετοί αθλητές-τριες χάθηκαν. Τώρα
τα πράγματα έχουν γίνει καλύτερα.
Και ο χώρος έχει βελτιωθεί αισθητά
Τον κολυμβητή τον βλέπεις όταν βγαίνει από την πισίνα και όχι όταν μπαίνει. Αυτή είναι μια ρήση πανάρχαια και βοηθάει να δει κανείς τι… απίδια βάζει ο σάκος. Και ο Ηρακλειώτικος σάκος τελευταία βάζει πολλά και καλά.
Βασιλάκη, Κακουλάκης, Σπαθαράκης, Κανόγκα, Χουρδάκης, Στρατάκη, Ψαρουδάκη, Σερτζετάκης, Πετράκης Ι., λίγο πιο πίσω Γκογκόση, αδελφές Τροχαλάκη, Νάσιου κ.α.
Τι έγινε ξαφνικά και κατακτούν πολλά μετάλλια σε Πανελλήνια πρωταθλήματα πισίνας αλλά και ανοιχτής θάλασσας (είναι το νέο… φρούτο και το απολαμβάνουν πολλοί) χωρίς να φοράνε… διπλό σκουφάκι όπως αθλητές-τριες των ολυμπιακών αγώνων του Ρίο για να κερδίζουν κάποια κλάσματα δευτερολέπτων;
Για να συμβεί αυτό σε ένα απαιτητικό άθλημα όπως είναι η κολύμβηση αλλά και η καλλιτεχνική και να βλέπαμε παιδιά να συμμετέχουν σε παγκόσμιους αγώνες να μπαίνουν σε τελικούς Ευρωπαϊκών Αγώνων, να κατακτούν (6!) μετάλλια σε Μεσογειακά Κύπελλα με τις εθνικές ομάδες κ.α., κάτι καλό πρέπει να γίνεται στην πισίνα του Ηρακλείου.
Επειδή τα τελευταία χρόνια είμαι στο… πλακάκι της πισίνας ένα μπορώ να πω αβίαστα. Όλοι όσοι εργάζονται στο χώρο, από παράγοντες έως υπαλλήλους του ΕΑΚΗ, δουλεύουν πολύ για έναν κοινό στόχο. Να αναδειχθούν αθλητές-τριες. Φυσικά αυτοί που ρίχνουν τόνους ιδρώτα αλλά δεν φαίνεται στο νερό, είναι οι αθλητές-τριες.
Με τις ώρες κολυμπάνε, κατεβάζουν χιλιόμετρα είτε με βροχές είτε με κρύο είτε με ήλιο. Εκεί. Αν τα… πλακάκια είχαν φωνή θα έλεγαν “μπράβο παιδιά, συγχαρητήρια”, αλλά και “κακώς έκλεισε η πισίνα τους χειμερινούς μήνες το 2011 έως το 2014, τέσσερις δηλαδή χειμώνες, αλλά και το 2021 που καθυστέρησε να ανοίξει έξι μήνες”.
Αρκετοί τότε αθλητές-τριες χάθηκαν. Τώρα τα πράγματα έχουν γίνει καλύτερα. Και ο χώρος έχει βελτιωθει αισθητά.
Όλοι τρέφουν ελπίδες ότι οι απόγονοι του Ηλία Παχουλάκη, Δέσποινας Σταυρουλάκη, Μάνου Χουρδάκη, Μάνου Γιαννέλη, Γιώργου Ψυχαράκη, Λευτέρη Γιαννακάκη, Γιάννη Περυσινάκη, Γιάννη Καλαμαρά, Γιώργου Κυρμιτζόγλου, Σίσυς Μηναδάκη, θα έχουν διάρκεια, θα μείνουν στο χώρο για να φέρουν νέες επιτυχίες και να υπενθυμίσουν στο κράτος ότι κακώς δεν κατασκευάζει μια 50αρα κλειστή πισίνα!
Μια 50αρα κλειστή – που το φωνάζουμε χρόνια – σε συνδυασμό με το επίπεδο των προπονητών που υπάρχει στο χώρο θα αναπτύξει ακόμα περισσότερο τον υγρό στίβο. Και λέμε προπονητές διότι όλοι σχεδόν που είναι στο χώρο ήταν παλιοί πρωταθλητές κολύμβησης και έχουν διδαχτεί το άθλημα από σπουδαίους αλλοδαπούς προπονητές αλλά και Έλληνες. Η μαγιά που υπάρχει, λοιπόν, στην 50αρα κλειστή θα γίνει “η μαγεία της ηρακλειώτικης πισίνας”.