Έξι αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση της φετινής Σούπερ Λίγκα και τέσσερις ομάδες διεκδικούν δυναμικά την κατάκτηση του τίτλου. Τι έγινε ρε παιδιά; Για να θυμηθούμε τη γνωστή ατάκα του Σπύρου Παπαδόπουλου από τους θρυλικούς «Απαράδεκτους».
Είναι δυνατόν το επί σειρά ετών υποβαθμισμένο και παρατημένο στη μοίρα του ελληνικό ποδόσφαιρο, να παρουσιάζει τέτοιο υψηλό ανταγωνισμό που θα τον ζήλευε και η Πρέμιερ Λιγκ;
Κι όμως είναι και μάλιστα για δεύτερη σερί χρονιά, εάν θυμηθούμε ότι και τα περσινά πλέι οφ ήταν εξόχως συναρπαστικά, με τον πρωταθλητή να βγαίνει στο νήμα. Τι άλλαξε λοιπόν και από κει που επί μία 20ετία και βάλε, γνωρίζαμε από τον Νοέμβριο τον πρωταθλητή (συνήθως ο Ολυμπιακός) τώρα πρέπει να περιμένουμε την τελευταία Κυριακή της σεζόν για να τον μάθουμε;
Ο φίλαθλος κόσμος στη χώρα μας διψούσε επί μακρόν για μια πραγματική μάχη τίτλου, ακόμα και οι οπαδοί του Ολυμπιακού αν θέλουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, θα προτιμούσαν η ομάδα τους να είχε μεγαλύτερο ανταγωνισμό. Καταπώς φαίνεται, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Κάτι τέτοιο μόνο ευεργετικό (θα) είναι για το κύρος και τη φήμη του πρωταθλήματος, αρκεί να κρατήσει.
Σίγουρα δε θα το βλέπουμε κάθε χρόνο αλλά όσο οι τέσσερις «μεγάλοι» είναι οικονομικά ισχυροί και δεν υπάρχουν ανισότητες μεταξύ τους, «παιχνίδι» θα γίνεται…
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι αξιόλογοι ξένοι ποδοσφαιριστές ενισχύουν τα μεγάλα κλαμπ ενώ ασφαλώς σημαντικό ρόλο έχει παίξει η είσοδος του VAR που αποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό την ισονομία.
Η άνοδος της ποιοτικής στάθμης των ομάδων μας, αποτυπώνεται και στην ευρωπαϊκή τους πορεία. ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός βρίσκονται στους «8» του Conference League, με τα όνειρα για τον τελικό της Ν. Φιλαδέλφειας να μην είναι απαγορευτικά.
Παναθηναϊκός και ΑΕΚ είχαν επίσης μια αξιόλογη παρουσία στα εκτός συνόρων παιχνίδια τους.
Κρίμα που η Εθνική ομάδα δε μπόρεσε για ένα-δυο πέναλτι στη Γεωργία, να υλοποιήσει τον στόχο της επιστροφής σε μία μεγάλη διοργάνωση μετά από αρκετά χρόνια. Αναμφίβολα θα ήταν το επιστέγασμα μιας εξαιρετικής περιόδου σε αγωνιστικό επίπεδο για το ελληνικό ποδόσφαιρο που τόσα (και δικαίως) έχει ακούσει… Από την άλλη, σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα στον ποδοσφαιρικό μας μικρόκοσμο.
Έλληνες διαιτητές εξακολουθούμε να μην εμπιστευόμαστε για τα ντέρμπι, ένα γήπεδο της προκοπής δε μπορούμε να βρούμε για τον τελικό του Κυπέλλου και βέβαια απέχουμε έτη φωτός από τη μέρα που οι φίλαθλοι θα μπορούν στην έδρα του αντιπάλου να εκδηλώσουν χωρίς φόβο τα συναισθήματά τους.
Προς το παρόν, ας απολαύσουμε αυτό που βιώνουμε και ας ελπίσουμε ότι θα συμβάλλει να βελτιωθούν κάποια στιγμή οι ανορθογραφίες του ελληνικού πρωταθλήματος που μας στεναχωρούν…