Από «γονατογραφήματα» του ΣΥΡΙΖΑ
περάσαμε στα «πισωγυρίσματα»
της Νέας Δημοκρατίας.
Αρχίζουμε από τα δεδομένα σε σχέση με τις υποδομές στην Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου.
Κατ’ αρχάς έχουμε έναν «νέο» δρόμο από Αγία Βαρβάρα έως Καπαριανά που ονομάζουμε δρόμο «Ηράκλειου – Μεσαράς» αν και δεν είναι έτσι, γιατί ο δρόμος κανονικά αρχίζει από τον Εσταυρωμένο. Ο οποίος δρόμος βελτιώνει αρκετά τις μεταφορές σε σύγκριση με τον παλιό … κατσικόδρομο, αλλά σε επίπεδο ασφάλειας, είναι τουλάχιστον 40 χρόνια πίσω. Με βάση τις εισηγήσεις του Γενικού Διευθυντή Υποδομών Γιάννη Καρνέση μάλιστα, αυτός ο δρόμος αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν και θα φτιάχνεται περίπου … για πάντα.
Επίσης έχουμε μια επικείμενη «παράκαμψη Ηρακλείου» αναφορικά με τον «νέο ΒΟΑΚ της επόμενης 50ετίας» που διαφημίζει η κυβέρνηση, η οποία δεν θα είναι παράκαμψη. Θα είναι «μερεμέτι» και θα πατά ακριβώς στην ίδια χάραξη πάνω στην οποία πατά ο υφιστάμενος ΒΟΑΚ.
Και θα διχοτομεί πιθανά ακόμα περισσότερο τον βορά με το νότο του Ηράκλειου. Τι δεν έχουμε σε αυτή την περίπτωση; Δεν έχουμε καμία δέσμευση για παράπλευρο δίκτυο κι έχουμε την ξεκάθαρη «δέσμευση» πως μια πιθανή υπογειοποίηση του ΒΟΑΚ, που ίσως θα βελτίωνε τα πράγματα, απλά δεν υπάρχει στο πλάνο. Γιατί μάλλον στην κυβέρνηση, το «ρίχνω λίγη άσφαλτο» μοιάζει με «κάνω το έργο του αιώνα γιατί στην Κρήτη έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έπαιξε πενιά πριν από μας».
Προσφάτως έχουμε πολλά ερωτηματικά για το νέο αεροδρόμιο. Ερωτηματικά για τον κύριο συνδετήριο άξονα, για το μέσο σταθερής τροχιάς που δεν θα γίνει και για τις συνδέσεις από την πλευρά του νότου, που μάλλον δεν θα είναι συνδέσεις και θα «διχοτομούν» το Δήμο, περίπου όπως είχε διχοτομηθεί το Ηράκλειο πριν χρόνια.
Με βάση όσα ανέδειξε μάλιστα ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, έχουμε και μια σειρά ερωτημάτων για το αν τελικά οι Μελέτες για το νέο αεροδρόμιο ανταποκρίνονται στο «σήμερα» και για το αν πρέπει άμεσα να αλλάξουν για να γίνει τελικά το έργο βιώσιμο. Μπόνους σε αυτή την περίπτωση, η εισήγηση του Περιφερειακού Συμβουλίου για τον συνδετήριο άξονα με τον ΒΟΑΚ, για τον οποίο τονίζεται πως εκτός από καταστροφικός για το περιβάλλον μπορεί να γίνει και επικίνδυνος.
Και ρωτάμε το εξής απλό:
Ο πρωθυπουργός έβαλε υποτίθεται τους καλύτερους τεχνοκράτες και «πετσόκοψε» τον Γιάννη Κεφαλογιάννη, επειδή θεωρητικά δεν του «έκανε τη δουλειά καλά». Τώρα δηλαδή η δουλειά γίνεται καλά; Διότι η αίσθηση που υπάρχει είναι πως από τα «γονατογραφήματα» του ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε στα «πισωγυρίσματα» της Νέας Δημοκρατίας, που αποδεικνύονται πιο συντηρητικά κι οπισθοδρομικά από ποτέ και πιο επικίνδυνα ακόμα και από τα έργα που δεν σχεδιάστηκαν καν.
Υπάρχει άραγε κάποιος να μας απαντήσει για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Ξεχειλίζουμε από ανικανότητα ή κάνουμε τόσο λάθος εμείς και δεν βλέπουμε την απόλυτη τελειότητα;