Στην αρχή, θα ‘ναι δεν θα ‘ναι 30 μέρες όταν πρωτακούσαμε γι’ αυτόν, σκέφτηκα που πάει ο Καραμήτρος μ’ αυτό το επίθετο… Κασσελάκης.Ήταν λες και σαν την παλιά καλή ελληνική ταινία, ο λούστρος… με το κασελάκι διεκδικούσε την εξουσία -Μιράντα Κουνελάκη. Όμως μέσα σε 30 μέρες σάρωσε όχι μόνο την εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κατάφερε να γίνει το όνομα που συζητήθηκε όσο κανένα, άλλο κάνοντας όλους να μιλούν για ένα φαινόμενο που πρέπει να εξηγηθεί.
Είναι το νέο εξωτικό φρούτο; Είναι ο μοναδικός που μπορεί να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη; Είναι προιοίν του καιρού του, καθώς με εξαιρετικό τρόπο διαχειρίστηκε τα social media; Είναι κάποιος που δεν προέρχεται από τον κομματικό μηχανισμό και φέρνει μαζί του κάτι νέο και ορμητικό;
Είναι ένας απολιτίκ που μιλάει με όρους εφήβου 15μελους; Είναι ένας νέος Τσίπρας χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος; Μίλησε με αμεσότητα για θέματα που αφορούν τους προοδευτικούς ανθρώπους και έδωσε μια νέα οπτική; Είναι ένας άνθρωπος που διαστρέφει την αλήθεια κατά το δοκούν, αλλά προς το παρόν δεν ενδιαφέρει κανένα; Είναι μια σύγχρονη «Θεία από το Σικάγο» με την όμορφη αφέλεια και την καπατσοσύνη των ομογενών;
«Δεν είμαι φαινόμενο, είμαι η φωνή της κοινωνίας» είπε ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης απευθυνόμενος σε οπαδούς και φίλους στην πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
«Όμως και ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ένα πρωτόγνωρο, πολιτικό φαινόμενο, που όμοιό του ίσως δεν υπάρχει όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια πολιτική σκηνή» γράφει ο Δημήτρης Τάκης στο «Ποντίκι» που τον χαρακτηρίζει… πολιτικό τεφλόν, όπως έκανε κάποτε η Ελένη Βλάχου για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ό,τι κι αν έκανε λάθος στην εκστρατεία του, τίποτε δεν κόλλησε επάνω του.
«Από τότε λίγοι πολιτικοί -τονίζει- είχαν καταφέρει να έχουν μια τέτοια ιδιότητα. Και αυτό φάνηκε τη μέρα που ο Κασσελάκης έκανε το λεκτικό ατόπημα για τα κατεχόμενα στην Κύπρο. Η άλλη πλευρά θεώρησε πως μπορούσε να ισοφαρίσει το παιχνίδι ή και να κερδίσει από αυτό το λάθος. Και στο επιτελείο Κασσελάκη αρχικά έπεσε παγωμάρα. Όμως, ήταν αρκετά δύο βίντεο με τα οποία ο Κασσελάκης εξηγούσε με τον δικό του άμεσο τρόπο ότι έκανε λάθος. Η περίφημη φράση «δεν είμαι τόσο τέλειος όσο εκείνοι που έφτιαξαν το νόμο Κατρούγκαλου» έκανε την μπάλα να ξαναγυρίσει στο δικό του γήπεδο.
Το «φαινόμενο Κασσελάκη» είναι εκδοχή του Τραμπισμού, είναι μια άλλη εξήγηση που δίνεται. Ένας μεγαλο-επιχειρηματίας -γράφει ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο ΕΚΠΑ Στάθης Ψύλλος -που αλώνει ένα κόμμα στο όνομα της εκλογικής του νίκης. Μόνο που στην περίπτωση της Ελλάδας, το συντηρητικό κόμμα υπηρετεί ήδη τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Αυτό που δεν έχει ακόμα επιτευχθεί είναι η ύπαρξη ενός πλήρως εναρμονισμένου «προοδευτικού» πόλου.
Ο Δημήτρης Μαύρος, διευθύνων σύμβουλος MRB, από την πλευρά του γράφει ότι το μεγάλο αβαντάζ του Στέφανου Κασσελάκη είναι το «αυτοδημιούργητος» και αντισταθμίζει το πρόβλημα ότι δεν έχει δικούς του οπαδούς μέσα στον κομματικό μηχανισμό από τη βοήθεια που του δίνει ο Πολάκης. Πρέπει όμως σημειώνει, να πείσει ότι δεν έχει σκελετούς στη ντουλάπα του και ότι δεν είναι “πολύ καλός για να είναι αληθινός”.
Παρέθεσε επίσης έξι στοιχεία που οδήγησαν στη νίκη του Κασσελάκη:
-Έρχεται ξανά όπως ο Αλέξης Τσίπρας, με την έννοια του άφθαρτου.
-Έρχεται με πιο μοντέρνο στιλ από τους άλλους υποψήφιους.
-Έρχεται με social media, κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το είχε.
-Πιο κεντρώο προφίλ.
-Η ιστορία των αγγλικών.
-Μπορεί να προσελκύσει τους νέους.
Βάζει στην κουβέντα μια καλύτερη προσέγγιση στον τομέα της οικονομίας, όπως την αντιλαμβάνεται σήμερα ο Έλληνας.
Οι προκλήσεις, η επόμενη μέρα για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλές. Σίγουρα ξαναέβαλε το μισοπεθαμένο κόμμα ξανά στον πολιτικό χάρτη, αλλά η διάρκειά του θα φανεί. Επόμενος κρίσιμος σταθμός οι ευρωεκλογές. Άλλωστε έχει αποδειχθεί και από την ιστορία, ότι η απόσταση μεταξύ του ”Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος” της Κυριακής των Βαΐων και του ”Άρον άρον, σταύρωσον Αυτόν” είναι τελικά πάρα πολύ μικρή.