Εκείνη τη νύχτα δεν έκλεισα μάτι από την αγωνία… Άραγε θα ήμουν αντάξια των προσδοκιών του; Έπρεπε πάση θυσία να τον γοητεύσω, να τον πείσω ότι εγώ είμαι η εκλεκτή και άλλη καμία. Πρόβαρα ξανά και ξανά στο μυαλό μου τις λεπτομέρειες αυτής της συνάντησης: τι θα φορέσω, πώς θα συστηθώ. Να είμαι κουλ (πράγμα δύσκολο) στις εκφράσεις μου και στον τόνο της φωνής μου. Τέτοιο καρδιοχτύπι ούτε στο πρώτο ραντεβού της νιότης, ούτε καν όταν έδινα πανελλήνιες εξετάσεις.
Το δυαράκι των 430 ευρώ τον μήνα σε ιδανική περιοχή ήταν σούπερ-ντούπερ και οι υποψήφιοι «μνηστήρες» έκαναν …ουρά. Μιλάμε για κάστιγνκ κανονικό. Την πρώτη ημέρα της αγγελίας τέσσερις υποψήφιοι είδαν το διαμέρισμα και το ζήτησαν άπαντες. Είπαμε, κελεπούρι! Ανάμεσά τους και ένας αστυνομικός, ο οποίος βλέπω (έτσι διαισθάνομαι) να παίρνει κεφάλι στην προτεραιότητα προτίμησης. Είναι που το δόγμα «νόμος και τάξη» έχει πέραση και στις ενοικιάσεις σπιτιών.
Παρ’ όλα αυτά δεν χάνω το κουράγιο μου. Θα δώσω τη μάχη μου με αξιοπρέπεια. Όχι για μένα, αλλά για τη… φουκαριάρα τη μάνα μου για την οποία προορίζεται το «μήλο της έριδος».
Παρακολουθώντας επισταμένως μέρες τώρα τις αγγελίες για ενοικιάσεις κατοικιών στο Ηράκλειο, μπορώ να ομολογήσω με το χέρι στην καρδιά ότι έχουμε ξεφύγει για τα καλά. Έχουν ξεφύγει εκείνοι που νομίζουν ότι με την ενοικίαση ενός ακινήτου, θα βγάλουν ΤΟ εισόδημα. Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου… Στην αγγελία παρουσιάζεται σαν διαμαντάκι Art deco. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, κουκλάκι ζωγραφιστό όπου ο ένοικος έχει τη μοναδική δυνατότητα να κοιμάται, να τρώει, να κάνει τη φυσική του ανάγκη χωρίς να σηκωθεί από το… κρεβάτι του. Αρκεί αυτός ο ένοικος να είναι βιολογικός απόγονος του Κοντορεβυθούλη….
Είναι που το δόγμα
«νόμος και τάξη» έχει πέραση
και στις ενοικιάσεις σπιτιών
Μικρογραφίες σπιτιών ενοικιάζονται σε εξωφρενικές, κατά τη γνώμη μου, τιμές. Είναι παράλογο μία μονόχωρη γκαρσονιέρα των 35 τ.μ., χωρίς καν μπαλκόνι ή βεράντα, να ενοικιάζεται 500 ευρώ το μήνα. Ούτε και σωστό όμως είναι να εμφανίζεται ως δυάρι μονόχωρη γκαρσονιέρα με διαχωριστικό παραβάν που ανοιγοκλείνει. Στα 570 ευρώ ενοικιάζεται, σε καλή ομολογουμένως περιοχή του Ηρακλείου, σπίτι-μαυσωλείο. Δεν φθάνουν τα ξεδοντιασμένα ξύλινα παντζούρια, το μωσαϊκό στο πάτωμα, τα ξεφτισμένα και φθαρμένα είδη υγιεινής στο μπάνιο, τα υπνοδωμάτια ποντικοπαγίδες (το ένα μάλιστα χωρίς καν παράθυρο), είσαι υποχρεωμένος να το ενοικιάσεις και επιπλωμένο. Να τρως στη μάπα αυτό το τρομακτικό παλιό βαρύ θεόρατο σκρίνιο που πιάνει έναν ολόκληρο τοίχο και σου καταπλακώνει την ψυχή. Και είναι και εκείνες οι αγγελίες που τις βλέπεις και κάνεις χαρά μέχρι να δεις το «βραχυπρόθεσμη μίσθωση». Να μπω στη διαδικασία της μετακόμισης αλλά για μερικούς μήνες. Μέχρι να ανοίξει η σεζόν και μετά έξω από την πόρτα. Δε σφάξανε…Τελικά, το χάσαμε το δυαράκι πατριώτη… Νικηθήκαμε από το όργανο της τάξης!