Το 2024 μπήκε, αλλά όχι και το νερό στ’ αυλάκι. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει νερό. Τουλάχιστον όχι τόσο όσο να κυλήσει. Ούτε αυλάκια υπάρχουν, παρά μόνο αυλακιές στις ψυχές των ανθρώπων. Των κανονικών – όχι των σκατόψυχων, μέρες που είναι…
Η covid κλείνει τα 4, κυκλοφορεί ανεμβολίαστη και με μάσκα προαιρετική, φρακάρει τα επείγοντα και γεμίζει τα νοσοκομεία.
Η φτώχεια και η ακρίβεια κρατούν καθηλωμένα τα νοικοκυριά, οι εταιρείες κερδοσκοπούν και η κυβέρνηση τις χαϊδεύει με πρόστιμα.
Το έγκλημα θεριεύει. Και η βία, ειδικά μεταξύ ανηλίκων και εφήβων εντός και εκτός σχολείων, ποτίζει με μίσος και τραύματα τη νέα γενιά.
Το κράτος συνεχίζει το στριπτίζ μπας και προσκαλέσει κανένα επενδυτή. «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» ένα πράγμα… Ξεπουλάμε, ξεπετα-με και τα ρέστα τα γυρνάμε! Πουλάμε γη, θάλασσα, βουνά, ήλιο, αέρα και ένα παραμύθι για να διαβάζει ο καθένας το μύθο του…
Πράσινη ενέργεια, πράσινη μετάβαση, πράσινη οικονομία και πράσσειν άλογα. Κι όλα αυτά, χωρίς ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και λαό με φαντασία. Χαλαρά τα ήθη, πεσμένα τα στήθη και κουβέντα αήθη… Αδηφάγοι εργολάβοι και τσανακογλείφτες δικολάβοι, κόβουν βόλτες στην πιάτσα, δήθεν τρώνε μπουγάτσα και κοζάρουν κινήσεις, ομιλούν άλλα αντ’ άλλων, τοξικό περιβάλλον, σου προφέρουν να ζήσεις…
Προφανώς και δεν είναι όλα μαύρα στο λυκαυγές του 2024. Υπάρχουν και κατάμαυρα! Καραμπογιάδες, καραμπουζουκλήδες και καρακιτσαριά. Πάλι καλά που έρχονται τα ξένα πανεπιστήμια (ως μη κρατικά τα ψηφίζει η Βουλή) και έχουμε μια αχτίδα φωτός. Μπορεί να χάσουμε… μια ηλιαχτίδα που χαϊδεύει τα μαλλιά της κάθε ανέμελης φοιτήτριας, αλλά θα αποκτήσουμε παιδεία ευρωπαϊκή, μη σας πως και παγκόσμια, χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε τα σύνορα και τη βάσανο του ΔΙΚΑΤΣΑ για την αναγνώριση του πτυχίου. Να τα βλέπει αυτά η νεαρή φοιτητριούλα και να μην λιθοβολεί τον πονηρό πολιτευτή!
Για το κλίμα τι να πούμε; Ήταν στραβό, το έφαγε και ο γάιδαρος και έπαθε κρίση και ένας ολόκληρος στρατός (βιομηχάνων, επενδυτών και πλουσίων γενικώς) δεν μπορεί να τον κρατήσει. Του ΠΑΣΟΚ η αλλαγή ουδόλως μας έβλαψε, μα η κλιματική μάς έχει τσακίσει και την απληστία ενοχοποιήσει.
Είναι και το διεθνές περιβάλλον που δεν βοηθά. Η Αμερική τραμπαλίζεται και η Ευρώπη παραπαίει, προσφέροντας κουλτούρα με παλλόμενα πέη!
Ο Ντελόρ απέθανε, έχοντας πασχίσει για να σταθεί όρθιο το οικοδόμημα το ευρωπαϊκό. Με τούβλα, που εμείς βλέπαμε ως πακέτα και κάναμε έργα… μακέτα. Λίγες ώρες νωρίτερα την Αχερουσία πέρασε ο Σόιμπλε που μπορεί να μην έγινε καγκελάριος, αλλά για την αφεντιά του και τα νύχια τα γαμψά του, πολλοί Έλληνες ανέβηκαν στα κάγκελα. Αλλά μεταξύ μας, αυτοί δεν ήταν Έλληνες, ήταν τσιφτετέλληνες! Αλλά ούτε και ο Σόιμπλε ήταν Ευρωπαίος με την συνείδηση του Ντελόρ. Ήταν Γερμανός με κατάλοιπα από την εποχή του… uber alles. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Ευρώπη του «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…». Ο Πούτιν είναι ακόμα στην Ουκρανία, ο Νετανιάχου στην Γάζα και οι Χούθι κόβουν βόλτες και κεφάλια στην Ερυθρά θάλασσα.
Στον Ερυθρό Σταυρό πάλι, στο χοσπιτάλιτι, έριξαν κάτι ζεϊμπεκιές έξω από τα σε εφημερία Επείγοντα, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, που έκαναν το ετήσιο πάρτι τους και ενώ δίπλα περνούσαν τα φορεία με ασθενείς. Και όπως έλεγε και ο αείμνηστος Μητροπάνος «περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα κι εσύ μου λες μας περιμένει μπόρα».
Και να σου η ΕΔΕ για το πάρτι που συμμετείχε και η διευθύντρια του νοσοκομείου…
Πρόβλημα και στο ευαγές ίδρυμά μας, στον Κορυδαλλό. Κρατούμενοι, λέει, έκαναν ρεβεγιόν με φαγητά και μπίρες. Και δώστου προκαταρκτική για το έγκλημα.
Και για το άλλο, το διαρκές, κουβέντα! Κι εσύ κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα για το δίσεκτο 2024. Χωρίς καμία ανάληψη ευθύνης… Χρόνια Πολλά.