Τόποι μαγικοί που διατηρούν ακόμα την αυθεντικότητά τους γιατί δεν έχουν υποκύψει στην άλωση της βαριάς τουριστικής βιομηχανίας
Της Λίλιαν Δαφερμάκη
Αν με ρωτούσαν στην παιδική μου ηλικία «τι είναι καλοκαίρι;», το μυαλό μου θα ταξίδευε σε μνήμες της θάλασσας του Καρτερού, όπου προσπαθούσα εναγωνίως να μάθω να επιπλέω, ενώ ο αδελφός μου ξεκαρδιζόταν μαζί μου, καθώς μου έκανε «πατωτές»…
Θα ανέτρεχα στα ξανθά στάχυα που ακτινοβολούν την απερίγραπτη ομορφιά τους, στον τρύγο, που ήταν ο «πόλεμος» του καλοκαιριού, και στο παγωτό ξυλάκι -βανίλια που πλημμύριζε γλυκιά δροσιά τον ουρανίσκο κάτω από την καυτή ανάσα του θέρους. Αν και η παιδική μας ηλικία είναι το καταφύγιο της πιο όμορφης μνήμης, αφού εκεί κρατάμε εικόνες μαγικές μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει πια, νιώθω πραγματικά ευλογημένη που ακόμα προσθέτω στιγμιότυπα που ανταγωνίζονται ευθέως, ακόμα και τις πιο εξιδανικευμένες αποτυπώσεις τόσο μακρινών δεκαετιών.
Η αδιαπραγμάτευτη κατεύθυνση των διακοπών στον ανατολικότερο νομό της Κρήτης εδώ και δεκαετίες, έχει πανηγυρικά επιβεβαιωθεί ως επιλογή, και άφοβα μπορεί να πει κανείς ότι ο τόπος αυτός, αποτελεί τον ορισμό της κατάνυξης του θέρους. Για να το πω ευθέως, τι είναι το καλοκαίρι χωρίς Παλαίκαστρο, Ξερόκαμπο, Ζάκρο; Τόποι μαγικοί που διατηρούν ακόμα την αυθεντικότητά τους γιατί δεν έχουν υποκύψει στην άλωση της βαριάς τουριστικής βιομηχανίας που έχει κατασπαράξει όλα τα βόρεια παράλια του νησιού, και δίνουν μάχη για να αντισταθούν στη λαίλαπα των ΒΑΠΕ που μεθοδεύεται η μαζική εγκατάστασή τους.
Όλος ο άξονας που ορίζει το Γεωπάρκο Σητείας είναι ένας επίγειος παράδεισος που αιχμαλωτίζει τις αισθήσεις με χρώματα, αρώματα και ομορφιές απερίγραπτες. Σε κάθε βήμα νιώθεις την ιερότητά του αφού είσαι σε ζωντανή επαφή με το προαιώνιο ιστορικό παρελθόν του, όπως αυτό αποτυπώνεται στις αναβαθμίδες του, τα χρωματιστά πετρώματά του, τις γεωλογικές επαναστάσεις του, τον πλούτο των απολιθωμάτων του τους αρχαιολογικούς χώρους του.
Οι πεντακάθαρες θάλασσες εκτός των άλλων έχουν δράση ιαματική, αφού ξεπλένουν λυτρωτικά με συνοπτικές διαδικασίες άγχη, αγωνίες και φόβους που μας κατακλύζουν. Η ανάβαση για τα Ζακρίτικα βουνά φέρνει στα χείλη λόγια ακατάληπτα που προκαλεί η έκσταση της ομορφιάς του τοπίου, καθώς η υψομετρική άνοδος σε κάνει να νιώθεις ότι ταξιδεύεις με αεροπλάνο και ανακαλύπτεις απόκρυφες πτυχές που κρύβουν τα φαράγγια, οι αμέτρητες πεζοπορικές διαδρομές και οι σμιλεμένες πέτρες που θυμίζουν υπαίθρια γλυπτοθήκη…
Τα μωβ θυμάρια χρωματίζουν τη διαδρομή που ανταγωνίζεται σε ευωδιά με το φασκόμηλο, και νιώθεις τα πνευμόνια να φαρδαίνουν για να χωρέσουν τον αέρα που ανατροφοδοτεί τις αντοχές σου. Αν είσαι προνοητικός και ειδοποιήσεις εγκαίρως φτάνοντας στο καφενεδάκι στο Καρύδι, θα δοκιμάσεις το εκπληκτικό αρνάκι στον ξυλόφουρνο της Δέσποινας και του Δημήτρη, ενώ στο καφενείο του Κωστή στη Σίτανο το γλέντι στήνεται μονομιάς με στραπατσάδα με στάκα ξυνογαλο τηγανητές πατάτες και ντόπιο κρασί.
Οι ντόπιοι σε καλημερίζουν με τρυφεράδα, και σου δείχνουν το γενναιόδωρο πλούτο της ψυχής τους με ένα μπουκάλι ντόπιο κρασί, ρακί, μια τσάντα με αχλάδια και μήλα από υπερήλικα δέντρα που μοιράζουν δεκαετίες τώρα τους καρπούς τους απλόχερα στους περαστικούς που έχουν την τύχη να δοκιμάζουν τους χυμούς και τις γεύσεις τους που όμοιά τους δεν υπάρχει στις σημερινές ποικιλίες. Εικόνες γεύσεις αισθήματα συγκινήσεις υφαίνουν τον ιστό της μνήμης των διακοπών που είναι το ασφαλές καταφύγιο στα δύσκολα που μας κυκλώνουν και καλούμαστε να διαχειριστούμε όρθιοι και αποφασισμένοι…
