Τους ενώνει το ενδιαφέρον
για την ιστορία του κρασιού, την παραγωγή, τις ποικιλίες και τη σύνδεσή του με τη γεωγραφία, τη γαστρονομία και την κουλτούρα
του κάθε τόπου
Βρέθηκε το κίνητρο αυτό που μένει είναι η κινητήριος δύναμη για να κάνουμε φέτος διακοπές. Και τα δύο, όμως, τα έχει μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων που ταξιδεύει γιατί αγαπάει το … κρασί. Πρόκειται για μια παγκόσμια κοινότητα που αριθμεί περίπου 30.000 μέλη και ταξιδεύουν γι αυτή τους την αγάπη.
Λέγονται #winelovers και δεν είναι άλλο από άτομα που τους ενώνει το ενδιαφέρον για την ιστορία του κρασιού, την παραγωγή, τις ποικιλίες και τη σύνδεσή του με τη γεωγραφία, τη γαστρονομία και την κουλτούρα του κάθε τόπου. Μια ετερόκλιτη ομάδα ανθρώπων, κάποιοι επαγγελματίες του χώρου, οινογνώστες και ειδικοί και άλλοι ερασιτέχνες και λιγότερο μυημένοι.
Στην ομάδα δεν υπάρχουν στεγανά ή περιορισμοί όπως λέει ο Βραζιλιάνος ιδρυτής της κοινότητας Luiz Alberto (ο οποίος κατοικεί στην Μασαχουσέτη) μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Αυτό που επιδιώκουμε είναι να βρισκόμαστε συχνά και στην “πραγματική” ζωή, δηλαδή δια ζώσης, καθώς πρακτικά επικοινωνούμε μέσω της διαδικτυακής μας πλατφόρμας #winelovers στο Facebook και να οργανώνουμε ταξίδια και συναντήσεις σε οινοποιεία, χώρους και μέρη που σχετίζονται με την παραγωγή του οίνου» αναφέρει, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα αποτελεί δημοφιλές τόπο συνάντησης για την κοινότητα.
Στο πλαίσιο αυτό ο κ.Alberto υπογραμμίζει ότι ο οινοτουρισμός είναι πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη της οικονομίας ειδικά σε μικρές πόλεις, όχι μόνο για τα οινοποιεία αλλά και για τα εστιατόρια και τα μαγαζιά της περιοχής.
Ειδικά για την Ελλάδα, ο ambassador των #Winelovers στη χώρα μας (κάθε χώρα έχει και τον δικό της εκπρόσωπο) και κορυφαίος οινογνώστης, Θεόδωρος (Ted) Λέλεκας αναφέρει ότι ο οινοτουρισμός «δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος στον βαθμό που θα μπορούσε αλλά αναπτύσσεται με αργά βήματα και δεν αργεί η ώρα του».
Εξηγεί όμως, ότι ο οινοτουρισμός «δεν περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το κρασί: Περικλείει και την τοπική γαστρονομία, τα τοπικά προϊόντα, τις φυσικές ομορφιές ενός τόπου, πιθανούς χώρους αρχαιολογικού ή λαογραφικού ενδιαφέροντος κλπ. Γι’ αυτό και η ανάπτυξη του οινοτουρισμού δεν ωφελεί μόνον τους οινοποιούς, αλλά μία ολόκληρη αλυσίδα».
Η Ελλάδα, όπως τονίζει ο κ.Λέλεκας, και μπορεί και πρέπει να γίνει ανταγωνιστική στον οινοτουρισμό. «Έχουμε τεράστια γεωγραφική ποικιλομορφία (αμπελώνες σε βουνά, πεδιάδες, νησιά, δίπλα στη θάλασσα, σε μεγάλα υψόμετρα κλπ) και αυτό μεταφράζεται σε τεράστια ποικιλία εμπειριών που η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει στον οινοτουρίστα. Αντίστοιχα, έχουμε και ποικιλίες και τύπους κρασιών για όλα τα γούστα και όλα τα επίπεδα οινικής εμπειρίας», εξηγεί και προσθέτει:
«Αυτό που πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας, όσον αφορά στον οινοτουρισμό, είναι ότι δεν έχει την παραμικρή εποχικότητα. Ο οινοτουρίστας, δηλαδή, είτε προέρχεται από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό, μπορεί να περάσει το ίδιο εκπληκτικά το καλοκαίρι στην Κρήτη ή τη Σαντορίνη, όσο και το χειμώνα στο Μέτσοβο ή στη Νάουσα. Και, όπως όλοι ξέρουν, η 12μηνη σεζόν αποτελεί το “ιερό δισκοπότηρο” στον τουριστικό κλάδο».