Αν η ελληνική κοινωνία βρίσκει αποκούμπι στην αγία τριάδα των τηλεπερσόνων: Λιάγκα, Κανάκη, Μουτσινά, τότε ο εκτροχιασμός είναι γενικευμένος. Αν υπάρχουν θιασώτες της άλλης τριάδας των… καταραμένων: Πορτοσάλτε, Πρετεντέρη, Χιώτη, τότε το τρένο δεν έχει επιστροφή, είναι one way ticket… πάει στην Ασία, την Αθανασία και την Αχερουσία.
Για τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στην κοιλάδα των Τεμπών διαπλέχτηκαν όλες οι παθογένειες του ελληνικού κράτους από συστάσεώς του. Η μίζα, το ρουσφέτι, το λάδωμα, η αρπαχτή, η ρεμούλα, το ξεπούλημα, η λούφα, η παραλλαγή, οι ανευθυνοϋπεύθυνοι, ο λαϊκισμός, ο ωχαδερφισμός και το «πάμε και όπου βγει». Όσο πιο πολλά κακά μαζί, τόσο πιο πολλοί νεκροί.
Λογικό λοιπόν να ξεχυθεί στους δρόμους το ποτάμι της οργής, που εκτός των άλλων παρέσυρε στο διάβα του τα ρυάκια με τα κροκοδείλια δάκρυα…
Για αυτό και οι κλαίουσες εξετράπησαν της πορείας τους και στράφηκαν σε δημοσκόπους και επικοινωνιολόγους. Πριν φτάσουμε καν στις… 9 του μακαρίτη!
Οι συγγενείς των θυμάτων μετρούσαν νεκρούς και οι… κροκόδειλοι- δεινόσαυροι μετρούσαν κέρδη και ζημίες από τη φρικτή τραγωδία. Και έβγαιναν στα social και στα κανάλια παπαγαλίζοντας και αντιγράφοντας τις προτροπές και τις συμβουλές των image makers. Και έκαναν μπαμ και καραμπάμ τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους, που ήταν καθ’ υπαγόρευση.
Ποια οικονομία; Είναι η επικοινωνία, ηλίθιε! Έπρεπε να βιώσουμε τη σιδηροδρομική τραγωδία για να αφομοιώσουμε ότι το «συγγνώμη» γράφεται με δύο γάμα. Ούτε από τον Κουμανούδη, ούτε από το Τζάρτζανο τα μάθαμε αυτά… Άδικο τώρα θα έχει ο Πορτοσάλτε να βγει και να μας πει ότι η τραγωδία είναι και διδακτική;
Θυμιατήρια και εξαπτέρυγα εξέλιπαν των κηδειών, γιατί είχαν πιάσει στασίδι σε Μαξίμου, κανάλια και sites ώστε να υμνήσουν τον πρωθυπουργό των αρίστων και τους εντολοδόχους του και να φορτώσουν μέχρι και το προπατορικό αμάρτημα στον σταθμάρχη της Λάρισας. Αυτόν με τη χρυσή καδενιά στον λαιμό, που «γείωσαν» σε ένα δύσκολο σταθμαρχείο οι συνάδελφοί του Απόκριες,
Καθαρή Δευτέρα και την επομένη, για να κάνουν ανέμελα αποκριγιώματα και Κούλουμα με τους φαλλούς του Τυρνάβου! Προφανώς και οι ευθύνες δεν βαραίνουν μονάχα την παρούσα κυβέρνηση. Και ο Μητσοτάκης που ζητά συγγνώμη και για τους προηγούμενους, δεν το κάνει από μεγαλοψυχία. Διάχυση των ευθυνών κάνει, σε αντίθεση με τον Πρετεντέρη που επιμένει σταθμαρχιακά για να στραβώνει το χειλάκι της Ράνιας Τζίμα!
Η υποκρισία ξεχειλίζει στην τραγωδία, εντός και εκτός συνόρων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας κουνά το δάχτυλο για όσα δεν κάναμε και μας ρωτά πού πήγαν τα 700 εκατομμύρια που μας έδωσε τα τελευταία εννέα χρόνια για να βελτιώσουμε τις υποδομές.
Ήταν η ίδια που τον καιρό των μνημονίων μάς πίεζε τιμωρητικά να ξεπουλήσουμε, να εκποιήσουμε, να ιδιωτικοποιήσουμε και ν’ απολύσουμε. Και πού φτάσαμε; Στην υποστελέχωση και στην υποεπένδυση, που έκαναν μεγαλύτερο κρανίου τόπο την κοιλάδα των Τεμπών. Έφτασαν ως εκεί με τις ολισθηρές ράγες των δικών μας παθογενειών, σε έναν άτυπο ανταγωνισμό του… «μουντζούρη», που έκανε αγκομαχώντας τη θρυλική διαδρομή από το Διακοφτό στα Καλάβρυτα! Τι, όχι;
Μα και ο «μουντζούρης» πήγαινε με μανιβέλες και μπακαλοτέφτερα! Τι παραπάνω έχουν τα τρένα και οι σταθμοί του 2023; Μόνο blanco για να σβήνουν τις πομπές τους στα μπακαλοτέφτερα!
Κατεβαίνοντας από τον «μουντζούρη», αν είχες το πρόσωπο σου έξω από το παράθυρο, ήθελες απλώς ένα καλό ξέπλυμα. Και τώρα, η Δικαιοσύνη και η Ανεξάρτητη Αρχή ελέγχουν για ξέπλυμα μαύρου (πιο μαύρου και από τον «μουντζούρη») χρήματος, διοικήσεις ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ και κάνουν φύλλο και φτερό τις συμβάσεις, μήπως και τις κατατάξουν στην κατηγορία των αμαρτωλών. Αλλά και σαρδάμ να κάνεις, αρματολών να τις πεις, πάλι μέσα είσαι. Κλεφτών και αρματολών, ένα πράγμα!
Ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήξει αυτή η ιστορία, το αποτέλεσμα της έρευνας, δεν πρόκειται να είναι γλυκόπικρο… Το πανό που σηκώθηκε στο μπασκετικό ΟΑΚΑ δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: Η καρέκλα γλυκιά, το χώμα πικρό!