ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Τα πολλά παράλογα ενός πολέμου

Η ίδια μαύρη μοίρα τούς ενώνει

Σήμερα οι πρόσφυγες είναι Ουκρανοί. Είναι Ευρωπαίοι με μπλε μάτια και ξανθά μαλλιά, είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, έχουν αυτοκίνητα, παρακολουθούσαν Netflix, ζούσαν μία ζωή σαν κι εμάς, μοιάζουν με εμάς, γι’ αυτό και είμαστε πρόθυμοι να τους βοηθήσουμε. Δεν είναι παράλογο να νιώθουμε εγγύτητα με το λαό αυτό γι’ αυτό και ακούμε πολλούς ανθρώπους στον περίγυρό μας να λένε ότι ευχαρίστως θα πρόσφεραν τροφή και στέγη σε μία μάνα με τα παιδιά της σπου κατάφεραν να γλυτώσουν από τις βόμβες που πέφτουν στην Ουκρανία.  Την ίδια ώρα που  το προσφυγικό κύμα να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, εντελώς διαφορετική είναι η αντιμετώπιση των προσφύγων που ζούσαν στην Ουκρανία αλλά δεν είναι λευκοί, είναι από την Αφρική.

Ο Νιγηριανός πολιτικός Femi Fan-Kayode έγραψε πριν λίγες ημέρες στο Twitter. “Η Πολωνία και τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη που συνορεύουν με την Ουκρανία επιτρέπουν σε φυγάδες Ουκρανούς, Ινδούς, Άραβες και άλλους υπηκόους να περάσουν τα σύνορά τους και να καταφύγουν στη χώρα τους. Οι μόνοι άνθρωποι που τους απαγορεύουν την είσοδο είναι μαύροι Αφρικανοί και αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες Αφρικανοί φοιτητές εγκλωβισμένοι στα πολωνικά σύνορα. Το χειρότερο από όλα είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Ουκρανοί δεν επιτρέπουν στους Αφρικανούς να επιβιβαστούν στα δωρεάν τρένα που παρείχαν στους Ουκρανούς και άλλους υπηκόους να εγκαταλείψουν την Ουκρανία και να διαφύγουν στην Ευρώπη».

Οι λευκοί δικαιούνται άσυλο, οι μαύροι όχι; Πόσο λογικό και ανθρώπινο είναι αυτό; Όποιοι δραπετεύουν από βόμβες τρέχουν να σωθούν και ό,τι χρώμα και αν έχει το δέρμα τους η ίδια μαύρη μοίρα τους ενώνει.