Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έκανε
και πάλι το θαύμα του!
Έκανε τους Έλληνες να συγκινηθούν, να… χοροπηδούν από χαρά
Ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας των διακοπών, της καλοκαιρινής ραστώνης και φυσικά των πανηγυριών στην Ελλάδα.
Μόνο που αρκετά Ελληνόπουλα αυτές τις μέρες, δε χαλάρωσαν στις ξαπλώστρες τους αλλά με τον ιδρώτα και την προσπάθειά τους, έκαναν όλους εμάς να σηκωθούμε από τις δικές μας, πανηγυρίζοντας μαζί τους, τις τεράστιες επιτυχίες τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Απρόσμενες -είναι η αλήθεια- αρκετές από αυτές καθώς δεν είχαμε ακούσει και πολλά για ονόματα όπως η Ντρισμπιώτη,
η Τζένγκο, η Φίτσιου, ο Παπακωνσταντίνου…
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έκανε και πάλι το θαύμα του!
Έκανε τους Έλληνες να συγκινηθούν, να… χοροπηδούν από χαρά και υπερηφάνεια, να υποκλιθούν στο μεγαλείο αυτών των παιδιών (γιατί παιδιά παραμένουν όσοι ασχολούνται με τον πρωτ-αθλητισμό).
Καρδίτσα, Γρεβενά, Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα και Αθήνα πανηγύρισαν ανάμεσα σε πολλές άλλες πόλεις και χωριά, για τα «δικά τους» παιδιά που έγιναν παιδιά… όλων των Ελλήνων!
Επτά φορές ακούστηκε τις 15 τελευταίες μέρες ο Εθνικός Υμνος στο Μόναχο και στη Ρώμη (οκτώ αν προσθέσουμε και τον «χρυσό» αρσιβαρίστα Κωνσταντίνο Λαμπρίδη στο Ευρωπαϊκό U17).
Εκτός από τα 8 χρυσά, η Ελλάδα πανηγύρισε την κατάκτηση έξι ασημένιων και δύο χάλκινων μεταλλίων σε επίπεδο ανδρών και γυναικών, με δύο παιδιά του Ηρακλείου να έχουν κι αυτά το μερίδιό τους στις επιτυχίες.
Ο κολυμβητής Κριστιάν Γκολομέεβ με το χάλκινο στα 50μ. ελεύθερο και η 18χρονη Κρυσταλένια Γιαλαμά, βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας καλλιτεχνικής κολύμβησης που πήρε την
3η θέση στο αγώνισμα του κόμπο.
Αξιοσημείωτο δίχως άλλο, ότι οι περισσότερες επιτυχίες είχαν γυναικεία απόχρωση για να μας υπενθυμίσουν ότι το πάλαι ποτέ «ασθενές φύλο», έχει καταφέρει και στο αθλητικό πεδίο, να χαρίζει τις ίδιες συγκινήσεις στους φιλάθλους. Ειδικά σε μία εποχή που η γυναίκα δυστυχώς είναι πρώτο θέμα στην επικαιρότητα για θλιβερά περιστατικά…
Τα παιδιά του ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού, όσα διακρίθηκαν αλλά και όσα προσπάθησαν και δεν «μπήκαν» στα μετάλλια, μας υπενθυμίζουν κάθε φορά τη σημασία της αφοσίωσης του ανθρώπου σε κάτι υψηλό, ηθικό και πνευματικό.
Πρεσβεύουν τις αξίες του Ολυμπισμού: την ευγενή άμιλλα, την ανοχή, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, την αυτοπειθαρχία, την αυτοεκτίμηση, τη συμμετοχή και τη συνεργασία.