Τα παιδιά θέλουν ματς
στα 18, 19 και 20
Κάθε φορά που μια Εθνική ομάδα αναπτυξιακής κατηγορίας ανεβαίνει σε βάθρο, γίνονται τα ίδια σχόλια και εκτιμήσεις. Εχουν μέλλον αυτά τα παιδιά; Μπορούν να κάνουν καριέρα ή σε 1-2 χρόνια θα έχοχυν ξεχαστεί; Οι ομάδες τούς δίνουν χρόνο; Οι αθλητές – τριες είναι ικανοί να δουλέψουν και να αρπάξουν τις ευκαιρίες; Ερωτήματα που εδώ και 38 χρόνια που διακονώ στη δημοσιογραφία τα ακούω, διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων και τα γράφω. Είναι μια ατέρμονη συζήτηση η οποία και στο μέλλον θα συνεχιστεί διότι μας αρέσει να αναλύουμε συνεχώς τα πάντα. Άσχετα εάν ορισμένες φορές τα θέματα είναι πολύ απλά. Τώρα θα μου πείτε “νέα γενιά αθλητών και το μέλλον τους” είναι εύκολο θέμα;
Όχι φυσικά, αφου ανακατεύονται πολλοί. Από γονείς, παράγοντες, μάνατζερ, προπονητές και… tik tok! Ας δούμε το πρόσφατο παράδειγμα που μου έδωσε την αφορμή να ξαναγράψω την Εθνική μπάσκετ νέων ανδρών στο Eurobasket U20 που έγινε στο Ηράκλειο. Μία εθνική που δεν είχε αστέρια, αλλά πάθος και όρεξη. Λοιπόν, αυτή η Εθνική έχασε από τη Γαλλία, που κατέκτησε στο τέλος το τρόπαιο και πήρε το χάλκινο λόγω ψυχής με νίκη επί του Βελγίου. Πολλοί, μόλις είδαν τη Γαλλία τρόμαξαν για το επίπεδο των αθλητών της. Και έχουν δίκιο. Οι αριθμοί της Γαλλίας του συναδέλφου μου Αργύρη Παγαρντάνη δείχνουν την πραγματικότητα.
Πέντε παίκτες στην Α’ κατηγορία (PRO A), o ένας με βασικό ρόλο στην ανδρική, οι άλλοι με γεμάτη χρονιά στο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της PROA U21.
Ένας βασικός κι ένας με ρόλο σε ομάδα πρώτης κατηγορίας κολλεγίου (NCAA I).
Τέσσερις παίκτες βασικοί σε ομάδα Β’ κατηγορίας (PRO B).
Ένας παίκτης βασικός σε ομάδα Γ’ κατηγορίας (NM1).
Οι αριθμοί της Ελλάδας;
Ένας παίκτης με ρόλο (Μαντζούκας) σε ομάδα Basket League και αρκετή συμμετοχή στην Euroleague. Τέσσερις παίκτες (Καλαϊτζάκης, Ζούγρης, Χατζής, Σταυρακόπουλος) σε ομάδα Basket League με ελάχιστη συμμετοχή.
Δύο παίκτες βασικοί στην Elite League (Οικονομόπουλος, Μπαζίνας) συν ένας με ρόλο (Μερμίγκης) κι ένας με μικρότερο σε δύο ομάδες (Ζορμπάς).
Δύο παίκτες στο βασικό ροτέισιον ομάδων της Β’ Εθνικής
(Πλώτας, Νεόφυτος). Ένας παίκτης σε Junior College (Ναυπλιώτης) με μικρή συμμετοχή.
Η διαφορά στα συνολικά ανταγωνιστικά ματς (και σε αριθμό και σε ποιότητα) που έδωσαν πέρυσι οι συγκεκριμένοι 12 Γάλλοι με τους συγκεκριμένους 12 Έλληνες είναι χαώδης.
Τα παιδιά-αθλητές, για να το πω ξανά και ξανά, πρέπει συνεχώς να δείχνουν στους προπονητές τους ότι αξίζουν να τους εμπιστευτούν. Το χαΐδεμα από γονείς και μανατζαρέους πρέπει να σταματήσει. Η όρεξη να παίξουν μπάσκετ και όχι να κοιτάξουν το Tik Tok πρέπει να μεταφερθεί στο παρκέ. Παράγοντες και προπονητές πρέπει να τους δώσουν κίνητρα. Κυρίως ματς. Τα παιδιά θέλουν ματς στα 18, 19 και 20. Η παρουσία Ελλήνων παικτών στα παρκέ της Α1 πρέπει να αυξηθεί.
Αλλιώς το καντήλι θα αρχίσει να αργοσβήνει. Και στη Super League το ίδιο ισχύει. Φέτος, 164 Ελληνες χρησιμοποιήθηκαν με τον ΠΑΣ να παίζουν 19, ενώ είχαμε ξένους από 56 χώρες! Αμάν πια.