Ο εφιάλτης του ηγέτη
και οι συμβουλές του πατέρα
Ξύπνησε κάθιδρος. Αν και το κλιματιστικό ήταν σε λειτουργία και το γραφείο του Μεγάρου Μαξίμου ήταν μάλλον δροσερό, εκείνος δεν μπορούσε να ησυχάσει. Λουζόταν στον ιδρώτα. Έξω έκαιγε ο ήλιος την πέτρα και οι φωτιές κατέκαιγαν τη χώρα. Ένιωθε μεγάλη την ευθύνη, για το πού θα φτάσει το μέγεθος της καταστροφής. Τον είχε πάρει ο ύπνος, παρόλα αυτά- πολλές ώρες άυπνος και αξύριστος- στον καναπέ του γραφείου.
Αποκαμωμένος από τα όσα συνέβαιναν στη δική του θητεία. Τόσα πια; Τι άλλο θα τύχει; Μεγάλη γκαντεμιά. Όλα έσκασαν, ένας… κατακλυσμός έλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ της τραγωδίας. Ευχόταν για λίγο νεράκι εξ ουρανού. Εδώ που τα λέμε, με τόσες φωτιές, μια… βροχή θα μας έσωζε και κάπου μέσα του παρακαλούσε. Να βρέξει μήπως και σβήσουν οι πυρκαγιές, γιατί πια με τόσους άριστους που είχε μαζέψει στα υπουργεία δεν έβλεπε αποτελέσματα.
Είχε αποκοιμηθεί βλέποντας στον ΣΚΑΪ τις τραγικές εικόνες από τον εθνικό δρυμό που καιγόταν επί μέρες. Τον κόσμο να εκκενώνει τα σπίτια του, τα χωριά…
Είχε παραδόξως ένα ήρεμο ύπνο, γιατί ήρθε κάπου εκεί με τον Μορφέα και η πρώτη ελπίδα. Οι αρχικές σταγόνες από ένα βαρομετρικό χαμηλό έφτασαν στις επίμαχες περιοχές, ονειρευόταν ότι δρόσιζαν και το γυμνασμένο στέρνο του. Επιτέλους βροχή! Θα γλίτωνε από τις πυρκαγιές η δύσμοιρη χώρα.
Το όνειρο έμοιαζε να τον έχει συνεπάρει. Ένας όμορφος νεαρός στεκόταν απέναντι και τον τραβούσε με την κάμερα του κινητού. Στην αρχή τον πέρασε για τον Κασσελάκη- από πού ξεφύτρωσε αυτός πάλι;
Ο Στέφανος είσαι;
-Όχι, ποιος Στέφανος. Ο Ντάνιελ είμαι!
-Δεν σε ξέρω εσένα. Είσαι υποψήφιος;
-Όχι, δεν είμαι υποψήφιος, αλλά τώρα ήρθα και θα με μάθεις για τα καλά.
Δεν το περίμενε ο ηγέτης. Ο νεαρός, καλλίπυγος Ντάνιελ ξεγέλασε τους πάντες. Σατανάς ήταν. Που έφερε τον κατακλυσμό της χιλιετίας. Όλα και όλοι πνίγηκαν στον κάμπο.
«Μια βροχή να μας σώσει ζητήσαμε κι εσύ μας έστειλες τον Νώε»! αναφώνησε ο ηγέτης και φώναξε απελπισμένος τον πατέρα του. Πάντα τον καλούσε στα μεγάλα ζόρια. Βετεράνος και σοφός καθώς ήταν του έδινε τις καλύτερες συμβουλές.
– «Θυμάσαι την ιστορία των 3 φακέλων; Την έχουμε ξαναπεί, του είπε μειλίχια ο πατέρας του. Τη θυμάμαι, ναι. Είναι μια ιστορία κι ένα τρικ που επαναλαμβάνεται στους πολιτικούς κύκλους και… πιάνει τόπο. Βγάζει συνήθως τους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων από το αδιέξοδο. Προσωρινά ή όχι, δεν έχει σημασία. Τους δίνει πάντως μία ανάσα!
Στην ιστορία των τριών φακέλων ο νέος πρωθυπουργός αναλαμβάνει καθήκοντα και περιμένει την ενημέρωση από τον απερχόμενο. Η συζήτησή τους όμως κρατάει μόλις μερικά δευτερόλεπτα.
«Δεν έχω να σου πω κάτι. Θα το βρεις σιγά σιγά μόνος σου. Αλλά στο συρτάρι μέσα είναι 3 φάκελοι. Κάθε φορά που αισθάνεσαι πίεση μπορείς να ανοίγεις ένα. Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις»!
Ο καινούργιος δεν δίνει και πολλή σημασία στη συμβουλή του παλιού. Αισθάνεται δυνατός, ξέρει τι θέλει, κρατά το τιμόνι της χώρας γερά. Αλλά τα προβλήματα ξεκινούν πολύ σύντομα για τη χώρα και την κυβέρνησή του.
Τότε κοιτάζει το συρτάρι. Αποφασίζει και ανοίγει τον πρώτο φάκελο ο οποίος γράφει: «Ρίξε το φταίξιμο στον προηγούμενο και την κυβέρνησή του για τα λάθη που έγιναν. Άφησαν πίσω τους συντρίμμια και καμένη γη».
-Μα, τι λες εγώ είμαι ο… προηγούμενος! Τι να κάνω τώρα, ρε πατέρα;
-Ε, τότε πήγαινε κατευθείαν στον δεύτερο φάκελο!
Τι λέει αυτός ο φάκελος; «Ρίξε το φταίξιμο στη συγκυρία, στους εμπρηστές, στους μετανάστες, στο πυρονέφος, στην κλιματική αλλαγή. Να δηλώσεις ότι αντιλαμβάνεσαι την κρισιμότητα της κατάστασης και να ανακοινώσεις ανασχηματισμό του Υπουργικού Συμβουλίου. Διώξε και τον Βαρβιτσιώτη»!
-Αυτό μάλιστα, είναι ωραία ιδέα! Έδιωξα τον Μιλτιάδη, Αλλά τα άλλα τα έχω πει, τα ίδια έλεγα και πριν 3-4 χρόνια. Θα το πιστέψουν;
– Ελα τώρα ποιος θυμάται τι είπες πριν 4 χρόνια;
– Είναι κι αυτός ο Κασσελάκης που με γράφει με το κινητό του…
– Εντάξει, κά’ντο τώρα και εάν δεν πιάσει και αυτό άνοιξε τον τρίτο φάκελο», του είπε με σιγουριά ο πατέρας του.
-Τι γράφει ο τρίτος φάκελος;
«Ετοίμασε τρεις φακέλους για τον επόμενο πρωθυπουργό»!