Να σταματήσει η Ελλάδα να είναι «αποθήκη ψυχών» όπως απαιτούν οι «εταίροι» μας στην ΕE
Τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα και θα είναι γι’ αρκετό καιρό στους ανθρώπους που θέλησαν για τους δικούς τους λόγους, είτε λέγεται ματαιοδοξία, όπως λένε πολλοί, είτε επιστημονική περιέργεια, να εξερευνήσουν το ναυάγιο του Τιτανικού και βρήκαν τραγικό θάνατο. Τα ίδια φώτα σβήνουν και αναρωτιέμαι εάν πραγματικά άναψαν ποτέ για το άλλο ναυάγιο, αυτό της Πύλου, με τους εκατοντάδες αγνοούμενους.
Και ίσως αυτά τα φώτα δεν φώτισαν ποτέ αρκετά για να μάθουμε την αλήθεια, αφού αυτό ζητήθηκε ή αυτό εγώ καταλαβαίνω ότι ζητήθηκε με την εντολή: στην έρευνα να μην υπάρχουν διαρροές. Για τους πρώτους άτυχους που δεν θα βρεθούν ποτέ μάθαμε τα πάντα, γύρω από τη life style ζωή τους. Για τους δεύτερους δεν μάθαμε ούτε πόσοι ήταν στον αριθμό, πόσα παιδιά, πόσες γυναίκες πόσοι άνδρες.
Στα δεκάδες κείμενα που γράφτηκαν και για τις δύο περιπτώσεις ξεχωρίζω την ανακοίνωση των γιατρών ΕΣΥ νομού Ρεθύμνης για την πολύνεκρη τραγωδία της Πύλου. Λόγια αληθινά και συγκινητικά από ανθρώπους που γνωρίζουν τι σημαίνει ανθρώπινος πόνος. Αν πραγματικά σκεφτόμασταν και πράτταμε όπως οι συντάκτες αυτού του κειμένου μας, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος;
«Εκφράζουμε τη συντριβή μας για την πολύνεκρη ναυτική τραγωδία ανοιχτά της Πύλου.
Καταθέτουμε μαζί με το σύνολο των νοσοκομειακών γιατρών του τόπου την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις οικογένειες των θυμάτων.
Υποκλινόμαστε στους συναδέλφους μας στην Καλαμάτα που λύγισαν μπροστά στο μέγεθος της τραγωδίας. Τους στηρίζουμε ολόψυχα στον μεγάλο αγώνα που δίνουν.
Αγανακτούμε για τη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, που έχει μετατρέψει σ’ ένα απέραντο υγρό τάφο τη Μεσόγειο.
Κανένας άνθρωπος δεν ξεριζώνεται, δεν βαδίζει ατέλειωτα χιλιόμετρα, δεν ρισκάρει τη ζωή του στα δουλεμπορικά και στους φράχτες αν δεν ζει στον τόπο του δυστυχία, φτώχεια και θάνατο.
Περισσεύει η υποκρισία των αποικιοκρατών, κυβερνήσεων και πολιτικών που σπέρνουν πολέμους για τα συμφέροντα τους και παράλληλα αντιμετωπίζουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα τα θύματα των πολέμων αυτών. Που στοχοποιούν τους ξεριζωμένους για την φτώχεια που έχουν επιβάλει στην κοινωνία υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των λίγων.
Περισσεύει η υποκρισία και ο κυνισμός σ’ εκείνους τους πολιτικούς που μιλούσαν και μιλούν με ορολογία Χρυσής Αυγής, θέλοντας να κάνουν δύσκολη τη ζωή στους πρόσφυγες ή ζητώντας νεκρούς μετανάστες στα σύνορα. Από τη μια δήθεν πενθούν-εκλογές γαρ- αλλά απο την άλλη εξακολουθούν να διαχέουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στην κοινωνία.
Ελάχιστη υποχρέωσή μας είναι ν’ απαιτήσουμε:
-Να διερευνηθούν σε βάθος τα αίτια και ν’ αποδωθούν στο ακέραιο οι ευθύνες στους υπαίτιους.
-Nα σταματήσει τώρα η δολοφονική πολιτική των φραχτών και των επαναπροωθήσεων. Κανένα σύνορο δε μπορεί να σταματήσει τη μαζική εξαθλίωση των ανθρώπων.
-Να σταματήσει η Ελλάδα να είναι «αποθήκη ψυχών» όπως απαιτούν οι «εταίροί μας» στην ΕΕ.
-Άσυλο, στέγη και ασφαλής διέλευση στους πρόσφυγες.
Επειδή και πάλι η πατριδοκαπηλία περισσεύει, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πώς η κακή αντιμετώπιση των ξένων ήταν ύβρις για τους προγόνους μας».