«τόσα χρόνια η πόλη
έχει διχοτομηθεί,
τώρα σας πείραξε;»
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά όλοι εμείς δεν είμαστε τίποτα άλλο από οργανωμένα τοπικά συμφέροντα. Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν θέλουμε τη διχοτόμηση του Ηρακλείου από το ΒΟΑΚ. Σκέψου δηλαδή τι θα είμαστε, όταν αρχίζουμε να λέμε ότι δεν θέλουμε να πληρώνουμε διόδια… Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη διακαναλική συνέντευξη δεν άφησε κανένα περιθώριο για δεύτερη σκέψη και έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Όπως είπε χαρακτηριστικά «κάθε τοπική κοινότητα θα ήθελε τη χάραξη λίγο διαφορετική, αλλά ας αναλογιστούμε όλοι την τεράστια σημασία του έργου, τον φόρο αίματος που πληρώσαμε. Ας αφήσουμε στην άκρη τα τοπικά συμφέροντα και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα».
Πρόκειται για μια ξεκάθαρη απάντηση προς το Περιφερειακό και το Δημοτικό Συμβούλιο το ΤΕΕ ΤΑΚ και όλους τους φορείς που ανέδειξαν το ζήτημα της διχοτόμησης της πόλης από το νέο ΒΟΑΚ προβάλλοντας τι σημαίνει χωροταξικά, πολεοδομικά, κυκλοφοριακά, οικονομικά περιβαλλοντικά…μια τέτοια εξέλιξη. Σε όλους αυτούς που μας εκπροσωπούν θεσμικά και σε όλους εμάς που αγωνιούμε πολιτικά, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός και αν σας αρέσει. Και μάλιστα η απάντηση είναι σερβιρισμένη με μια πολιτική ρητορεία από τη μια δελεαστική σε σχέση με το έργο που έρχεται μετά από τόσες δεκαετίες, αλλά και εκφοβιστική ή καλύτερα εκβιαστική, που σε απλή μετάφρασε μας λέει ότι, «αν δεν προτιμάτε να μεγαλώνει η λίστα των απωλειών και των ατυχημάτων θα αποδεχτείτε το έργο ως έχει». Το τελεσίγραφο αυτό διανθίζεται και με άλλα επιχειρήματα που κινούνται στην κατεύθυνση ότι «τόσα χρόνια η πόλη έχει διχοτομηθεί τώρα σας πείραξε»;
Κοινώς τόσα χρόνια είστε αντιμέτωποι με αυτή την ασχήμια και με τα απελπιστικά αδιέξοδα που χτίστηκαν μέσα από την ανάγκη της πόλης να επεκταθεί, τώρα θέλετε να βρείτε λύση;
Αυτή ακριβώς είναι η επιτομή όλης της κυρίαρχης αντίληψης της χάραξης του έργου, που δρομολογείται με αυτοσκοπό την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση και καταπόνηση του εργολάβου, με την κατ΄επίφαση συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στο δημόσιο διάλογο ο οποίος θα μπορούσε να καταγράψει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, με προοπτική και ορίζοντα τις επόμενες 10ετίες.
Είναι ξεκάθαρο ότι η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τη διχοτόμηση της πόλης έχει ενοχλήσει. Στα μάτια τα δικά μου η ενόχληση αυτή δεν προέρχεται κατά βάση από το ίδιο το περιεχόμενο του αιτήματος, για το οποίο δεν είναι εύκολο να υπάρξει ισχυρή αντίκρουση. Συνδέεται με τις αναβολές που μπορεί να δημιουργήσει η προσφυγή και κυρίως όμως με την αμηχανία που προκαλεί η αντίδραση και η αντίσταση, ως στάση και ως τοποθέτηση.
Και αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο που θα πρέπει να αξιολογηθεί από όλους μας που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί δεν έχει ακόμα αναδειχτεί με τον ίδιο τρόπο και το ζήτημα των διοδίων, το οποίο όλοι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τα έχουν καταπιεί αμάσητα. Και το ερώτημα είναι: Θα τους κάνουμε το χατίρι;