Ο αυτοδημιούργητος εφοπλιστής καλείται τώρα να γίνει και αυτοδημιούργητος πολιτικός αρχηγός. Δεν ξέρω ποιο είναι πιο δύσκολο
Παρατηρείς τον Κασσελάκη επί ένα μήνα και προσπαθείς να καταλάβεις αν είναι προϊόν της τεχνητής νοημοσύνης, αν είναι μια εικονική πραγματικότητα ή αν είναι μια ιλουστρασιόν έκδοση ενός 35άρη, που μοιράζει χαμόγελα Colgate για να γοητεύει ένα εκλογικό σώμα και να πάρει στις γυμνασμένες πλάτες του ένα αριστερό (με πολλούς αστερίσκους) κόμμα.
Και να που το πήρε! Ποια θα είναι όμως η συνέχεια; Ο Stefanos πρέπει να ρίξει πολλή δουλειά. Αλλά δεν χρειάζεται καν να σηκώσει τα μανίκια… Με το Nike αμάνικο φανελάκι, όλα γίνονται πιο εύκολα. Αρκεί οι σύντροφοι που θα μείνουν να συνηθίσουν στην ιδέα ενός ΣΥΡΙΖΑ light κι ας κουβαλά τα λιπαρά του Πολάκη! Διότι ο Stefanos είναι fit και όχι τόσο φανατικός με την πολιτική.
Και όπως διαπιστώσαμε, το fit κέρδισε το εμφανισιακό sic που υποστηρίζει με άνεση η Εφη Αχτσιόγλου, σε μια μάχη που η όποια Αριστερά εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε λαβωμένη και σαν καρικατούρα αποκαμωμένη. «Δεν είναι αυτή Αριστερά, το σύστημα έχει ξεκατινιαστεί…» είπε με παρρησία o Σταμάτης Κραουνάκης. Και δεν έχει άδικο. Στην εσωκομματική προεκλογική περίοδο βγήκαν πολλά πιστόλια. Μιντιακά πιστόλια, σοσιαλμιντιακοί δολοφόνοι χαρακτήρων, για να καταλήξει η συζήτηση να γίνεται σε επίπεδο κομμωτηρίου… Πιστολάκια βγαίνουν κι εκεί!
Δυστυχώς, σε μια εσωκομματική διαδικασία, που έκαναν χάζι -όταν δεν υποδαύλιζαν καταστάσεις- και οι τάχα μου ουδέτεροι, κυριάρχησαν: η ομοφοβία, ο μισογυνισμός, ο σεξισμός και οτιδήποτε άλλο, πλην του ζητούμενου: της πολιτικής.
Μια διαδικασία που έγινε με όρους lifestyle, γεγονός που ευνόησε των αγαπημένο των πρωινάδικων Stefanos. Πείτε μου, όμως, προεκλογικά στις εθνικές εκλογές, ποιος πολιτικός αρχηγός δεν πέρασε από τα πλατό των πρωινάδικων;
Ένα δίκιο πάντως το έχει η Αχτσιόγλου, που είπε δηκτικά την ύστατη ώρα, για να ευλογήσει τα γένια της: «Δεν παίζουμε με την πολιτική, κάνουμε πολιτική…». Για κακή της τύχη, που για άλλο λόγο πλην των τριχών, είπε η Λατινοπούλου, το τουρκικό «κρατίδιο» στη Βόρεια Κύπρο, όπως αποκάλεσε το ψευδοκράτος ο Κασσελάκης, δεν έγινε η σανίδα σωτηρίας της. Τα «συγγνώμη λάθος… ήμουν κουρασμένος… σε δύο μήνες θα είμαι εξπέρ στα Ελληνικά…» του Κασσελάκη δεν έπεισαν κανέναν μα ούτε και του κόστισαν. Εδώ υπάρχει ένα κίνημα που φωνάζει «Λευτεριά στη Βόρεια Μύκονο» και περνά ως χωρατό…
Ως χωρατό ακούγεται και η διακήρυξη Κασσελάκη: «θα διαχωρίσουμε την Εκκλησία από το κράτος, αλλά πρώτα ο Θεός»!
Ο αυτοδημιούργητος εφοπλιστής καλείται τώρα να γίνει και αυτοδημιούργητος πολιτικός αρχηγός. Δεν ξέρω ποιο είναι πιο δύσκολο. Και το θέμα είναι ποιοι θα μείνουν με και υπό τον Κασσελάκη! Οι σφαίρες που έφυγαν από τα στόματα και τα πληκτρολόγια, δεν γυρίζουν πίσω, ακόμα και αν στην πολιτική όλα επιτρέπονται… Και επίσης στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβουν ότι άλλο κυβερνησιμότητα και άλλο συλλογικότητες και δικαιωματιστές. Και φυσικά, το πρώτο με τα άλλα δύο δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Οι συλλογικότητες στη κυβέρνηση και οι δικαιωματιστές στην εξουσία είναι ωραίο ως σύνθημα, αλλά μόνο στην φαντασία.
Πολλοί καταλογίζουν στον Κασσελάκη ότι είναι ΝΔ: από τις γιαγιάδες που έβγαλε ο Λιάγκας μέχρι τους επώνυμους αρθρογράφους της ΣΥΡΙΖΑϊκής Αριστεράς. Άλλοι, πιο μετριοπαθείς, μιλούν για ένα κράμα Τσίπρα- Μητσοτάκη. Στο μεταξύ πολλοί από αυτούς που τον ψήφισαν ή στάθηκαν δίπλα του βλέπουν στο πρόσωπό του έναν άνθρωπο που μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, χωρίς να τους ενδιαφέρει το πώς…
Και σ’ αυτή τη μάχη δεν θα συγκρουστούν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Και οι δύο έχουν επικοινωνία Made in USA! Ο Κυριάκος τον σχεδόν θαυματουργό Γκρίνμπεργκ και ο Stefanos μια επικοινωνιακή καταιγίδα στην Αμερική σχεδιασμένη, κομμένη και ραμμένη…
Και αν υπάρχει μια συνέχεια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η επίκληση στα όρια του φετιχισμού του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα πλέον, θαυμαστής του δηλώνει και ο Stefanos. Μόνο μην αρχίσει της μιμήσεις… Και αν είπε και μια κουβέντα παραπάνω για το αρχής γενομένης από σήμερα Δευτέρα… ξεδόντιασμα δικαστών και δημοσιογράφων, ψωμί κι αλάτι! Ιμαλαΐων φυσικά τι trends θα είμαστε διαφορετικά;