…που από το 2009 και μετά κατάντησαν ο σάκος του μποξ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και το κλοτσοσκούφι της Βουλής
Μα αλήθεια τώρα, υπάρχει ΚΙΝΑΛ, υπάρχει ΠΑΣΟΚ ή μόνο εμένα χτύπησε ο καύσωνας; Το ότι μαζεύτηκαν κάμποσοι και καμπόσοι στην πύλη της Βηθλεέμ, στη σκιά του μεγαλύτερου οχυρωματικού έργου της Μεσογείου για ν’ αφουγκραστούν το «green deal» της Φώφης, που μεταξύ μας ούτε η ίδια πιστεύει, συνιστά την ύπαρξη κόμματος; Αφήστε το Κίνημα, αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία, μια βαριά κουβέντα…
Μιλάμε για κόμμα, με στελέχη, οργάνωση, δομή, σοβαρή προοπτική, αξιόλογη πρόταση και πιστούς οπαδούς. Πολύ αμφιβάλλω, για να μην πω κατηγορηματικά «όχι». Δημοσιογραφικά, στο ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ πάντα μας άρεσε να μιλάμε για την ανθρωπογεωγραφία της κάθε συνάθροισης. Γνωρίζαμε με ονόματα και διευθύνσεις τι καπνό φουμάρει ο κάθε σύντροφος και από πού κρατάει η σκούφια του και τα στιβανάκια του. Πόσο μετρά μέσα στην κομματική επετηρίδα και μέχρι πού φτάνει το ταβάνι του. Σε ποια φράξια, τάση ή στρατόπεδο ανήκει και μέχρι πού μπορεί ν’ απλώσει τη μπουγάδα του…
Έχει νόημα άραγε να μιλήσουμε για ανθρωπογεωγραφία της συνάθροισης του Σαββάτου και τους… κάτι από συντρόφους, κάτι σαν συντρόφους και τους αθεράπευτα ρομαντικούς του βαθέως ΠΑΣΟΚ, που νόμιζαν πως το «πράσινο κοινωνικό συμβόλαιο» που θα έβγαινε από τα χείλη της αρχηγού θα είχε κάτι από το συμβόλαιο που υπέγραφε με τον λαό ο Ανδρέας στα ντουζένια του;
Αλήθεια, όλους όσοι χαιρέτησε η Φώφη, ειδικά από το χώρο της αυτοδιοίκησης, έχει την αυτογνωσία να καταλάβει πόσες φορές έχουν «πουλήσει» το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΑΛ, συμμαχώντας ακόμα και με το διάβολο για να διατηρηθούν στις καρέκλες τους; Πόσοι από αυτούς φλέρταραν με τη σκληρή Δεξιά και τη λάιτ Αριστερά; Πόσοι πήραν διαφορετικού χρωματισμού χρίσματα κρυφίως και πόσοι λιγότερο κρυφίως με το πρόσχημα της διεύρυνσης της δημοκρατικής παράταξης;
Πόσοι πουλούσαν πασοκοφροσύνη αλά καρτ και πόσοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για να αποφύγουν σκοπέλους και προσωπικά αδιέξοδα; Αλλά, Φώφη μου, γιατί να κάτσουν στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΙΝΑΛ, που από το 2009 και μετά κατάντησαν ο σάκος του μποξ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και το κλοτσοσκούφι της Βουλής;
Και είδαν κυρία Γεννηματά ότι και οι γυρολόγοι σύντροφοι δεν χάθηκαν. Άλλοι αξιοποιήθηκαν από τον Τσίπρα και όσοι πρόλαβαν έγιναν και υπουργοί του και άλλοι αξιοποιούνται τώρα από τον Κυριάκο, που όπως και ο Αλέξης τιμά εμπράκτως τη σχολή ΠΑΣΟΚ, που σε μερικές περιπτώσεις σού δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για τη… Μεγάλη του Γένους Σχολή! Και αν υπάρχει ακόμα «σύστημα ΠΑΣΟΚ» στη δημόσια ζωή και διοίκηση, κόμμα δεν υπάρχει, ύστερα από την εκ δεξιών και εξ ευωνύμων αφαίμαξη.
Το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι κόμμα εξουσίας και αφομοιώθηκε πλήρως από τα άλλα κόμματα εξουσίας, στα οποία και έδειξε τον δρόμο για την κατάληψή της. Άλλοτε λαϊκίζοντας και άλλοτε με τις αναγκαίες για την εποχή αποφάσεις. Σαφώς και το ΠΑΣΟΚ προσέφερε στη χώρα, σαφώς και σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, όμως δυστυχώς για τους αμετανόητους οπαδούς του ο πράσινος ήλιος δεν είναι σε θέση ν’ ανατείλει πια.
Και κάθε ετήσιο μνημόσυνο του Ανδρέα θα συνιστά και μια ευκαιρία μακαρίας στα… συναπαντήματα για το άλλοτε κραταιό κόμμα, που μια σειρά από μνημειώδη λάθη, παραλείψεις, ίντριγκες και προσωπικές φιλοδοξίες το έβαλαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με τον πιο σκληρό τρόπο. Τουλάχιστον μια πλατιά μάζα που αναγνωρίζει αξίες και τιμά καταστάσεις, θα έχει πάντα ένα καλό λόγο για την «εποχή ΠΑΣΟΚ», με μια γλυκιά, άδολη και νοσταλγική γεύση στον ουρανίσκο της και φυσικά λιγότερο στυφή από τη ρόκα- παρμεζάνα στη σαλάτα, που καθιέρωσαν οι εκσυγχρονιστές του Κινήματος…