“Η ζωή μας είναι γεμάτη από
“ναυαγισμένα σχέδια “, ο δρόμος για
την επιτυχία εξαρτάται μόνο από την
υπομονή και επιμονή στα όνειρά μας” έλεγε
Δεν ήταν αραγμένος, έκανε όνειρα και τα πραγματοποιούσε, ανέβαινε τις πιο ψηλές κορυφές, έσπρωχνε τον εαυτό του στα όριά του, έθετε στόχους. Δεν ήξερα γι’ αυτόν παρά όσα διάβαζα στις εφημερίδες. Ο θάνατος του ορειβάτη Αντώνη Συκάρη, εκεί στα μακρυνά Ιμαλάια, δεν ξέρω γιατί, αλλά με άγγιξε πολύ. Ή μάλλον ξέρω, με άγγιξε για όλους αυτούς τους λόγους.
“Η ζωή μας είναι γεμάτη από ναυαγισμένα σχέδια, ο δρόμος για την επιτυχία εξαρτάται μόνο από την υπομονή και επιμονή στα όνειρά μας” έλεγε κάνοντας σχέδια.
Ο μοναδικός Έλληνας που κατάφερε να ανέβει στις 6 από τις 14 υψηλότερες κορυφές της Γης, έχοντας αφήσει πίσω του μια επιτυχημένη επιχείρηση ηλεκτρικών ειδών για να κάνει πράξη τα όνειρά του. “Σκαρφαλώνεις”-τόνιζε- “εκεί όπου πετούν τα αεροπλάνα. Μια τέτοια ανάβαση είναι μια πάλη με την ίδια σου την ύπαρξη, αφού ο εγκέφαλος σού στέλνει μήνυμα να επιστρέψεις πίσω, όταν αντιμετωπίζεις εκεί τις κακουχίες του βουνού. Είναι τότε που, πρέπει η αγάπη για το “παραπάνω” να υπερισχύσει αυτών των μηνυμάτων του σώματος…”.
Το καλοκαίρι του 2018 o Αντώνης Συκάρης και ο Φώτης Θεοχάρης έγιναν οι πρώτοι Έλληνες που κατέκτησαν την Kangchenjunga, τη δυσκολότερη κορυφή των Ιμαλαΐων, μια κορυφή στα 8.586 μέτρα που βρίσκεται ανάμεσα στο Νεπάλ και την Ινδία.
Στις 11 Απριλίου 2022, ώρα 12:50 -ώρα Νεπάλ, ο Αντώνης Συκάρης κατακτά έναν ακόμα στόχο του και σε μήνυμα του μεταξύ άλλων αναφέρει: “Βρίσκομαι στην κορυφή του Dhaulagiri 8.167 μέτρα. Ακόμα θέλω να αφιερώσω αυτή την κορυφή σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους ορειβάτες και στη μικρή μου Ίριδα, την εγγονή μου. Ίριδά μου είμαι στην κορφή! Ο “πα” είναι στην κορυφή!
“Πέρασαν”-έγραφε σε πρόσφατη ανάρτησή του- “τα λόγια κάποιου γνωστού μου που συχνά μου λέει: Φτάνει πια… ο Θεός στα έδωσε όλα, γιατί ρισκάρεις την ζωή σου γιατί τα αφήνεις όλα πίσω! Άλλωστε αυτό που θέλεις να κανείς δεν το έχει καταφέρει κανείς…
Με την συγκινημένη σκέψη μου σε αυτά και την προσοχή μου στο γλυκό προσωπάκι της μονάκριβης Ίριδας να μου φωνάζει συνέχεια κοίταξα προς το κάτω και τα μάτια μου έπεσαν σε ένα βιβλίο της που λέγεται: «Η Μυρτώ και το βουνό» της Κιμ Χίλγιαρντ. Η Μυρτώ είναι μια μύγα που θέλει να ανέβει σε ένα ψηλό βουνό. Η Μυρτώ ήξερε την αλήθεια για τα μεγάλα σχέδια και λέει:
Μην ακούς αυτούς που σου λένε ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Να ακούς αυτούς που λένε ότι μπορείς να τα καταφέρεις και όταν έχεις μεγάλα σχέδια πρέπει να ξεκινάς αμέσως, να μην σκέφτεσαι τα εμπόδια και τις αναποδιές και τις θυσίες που πρέπει να κάνεις για να τα καταφέρεις…”.
Δυστυχώς όμως αυτή τη φορά συνέβη ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία ορειβατική αποστολή. Ο Αντώνης έχασε τη ζωή του κατά την κατάβαση από την κορυφή. Σε υψόμετρο 7.400μ. πολύ κοντά στο camp3 στις 4:00 το ξημέρωμα ώρα Νεπάλ, ύστερα από τεράστια σωματική και ψυχική προσπάθεια και έλλειψη πρόσθετου οξυγόνου”.
“Όνειρα”-γράφει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Κυριακίδης που είχε γίνει φίλος με τον Αντώνη μέσω του ρεπορτάζ- κατακτήσεις, επιμονή αλλά και ταπεινότητα. «Υπάρχουν 14 κορυφές πάνω από τα 8.000 μέτρα. Αυτές τις έχουν συμπληρώσει μόνο 19 άνθρωποι από όλο τον κόσμο, από το 1955… δεν κρύβω ότι θα ήθελα να κάνω περισσότερες, χωρίς να τολμώ να πω ότι μπορώ να τις ολοκληρώσω. Αλλά, είπαμε. Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ και η κατάκτηση του ενός, αποκαλύπτει το επόμενο… Η ζωή αυτή… η ζωή που ζω εδώ και 32 χρόνια είναι όλη μια περιπέτεια, τέτοια που δεν θέλω να σταματήσω να βιώνω…» και καταλήγει:
«Αν είναι ένα πράγμα που ήθελε να κάνουμε όλοι μας ο Αντώνης Συκάρης, αυτό ήταν να κατακτούμε τα όνειρά μας όπως και να… είμαστε χαρούμενοι και με τα μικρά πράγματα. Το βασικό βέβαια στη ζωή είναι να αγαπούμε… να μην μπαίνουμε σε… μάχες. Να χαμογελάμε, να είμαστε χαρούμενοι Σωτήρη…».