Ο καβγάς στο καφενείο
και οι πρωθυπουργοί
για μια… μέρα
Είχα καιρό να βρεθώ σε καβγά στο καφενείο. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε λίγο… εξευρωπαϊστεί, χάσαμε σε κάποιο βαθμό τις λαϊκές αναφορές και εκεί που ήμασταν με τον γλυκύ βραστό στο χοντρό φλιτζάνι μάθαμε στον φρέντο, τον λάτε και τον “αμερικάνο”. Γιάε δα ποιοι, που θα έλεγε και μια ψυχή! Από την άλλη, θα μου πεις, καλό είναι που… δεν ζούμε εκείνους τους καφενειακούς καβγάδες, τις συζητήσεις που ξεκινούσαν με τη φράση «ε, ρε και να ήμουνα πρωθυπουργός για μία μέρα, θα τσι είχα καταστέσει εγώ» και κατέληγαν με… γαλλικά χωρίς πιάνο. Α-ντιπαραθέσεις που είχαν απογειωθεί τα πασοκικά χρόνια με τα «πράσινα» και «μπλε» καφενεία.
Σήμερα οι διαμάχες και οι «ψιλές» έχουν μεταφερθεί στα κοινωνικά δίκτυα, οπότε ήταν μια… έκπληξη για μένα όταν οι θαμώνες του παραδοσιακού καφενείου σε χωριό της ενδοχώρας είχαν αρχίσει από νωρίς τους λεκτικούς διαξιφισμούς. Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά- λογικό, σκέφτηκα, τώρα είναι η εποχή που μετά την ελαιοσυγκομιδή (που φέτος εξελίχθηκε σε τραγωδία λόγω της ακαρπίας) θα πάνε στο κλάδεμα, μετά θα έχουν τα σκαψίματα. Ο καθένας και τα προβλήματά του.
«Δεν είναι εργαλεία αυτά! Δεν μπορείς ούτε να το κουμαντάρεις εύκολα, ούτε να στρίψεις. Άσε που δεν έχουν και τίποτα πάνω για να σε προστατεύουν. Πού πας έτσι χωρίς όπλα;» τους άκουσα να λένε και να σηκώνουν τους τόνους μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης ρουφηξιάς καφέ. Υπέθεσα ότι λένε για τα ηλεκτρικά ψαλίδια ή μπορεί και για τα ελαιοραβδιστικά που θέλουν συντήρηση. Αλλά πάλι… όχι, κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να σκοτωθείς; Μια λάθος κίνηση να κάνεις και βρίσκεσαι από κάτω, μια απροσεξία και να μην ξέρεις τι θα βρεις! Άτιμο πράγμα, σου λέω, μεγάλο λάθος κάναμε!» φώναζε ο Λάμπης.
«Όλα τα ξέρεις; Τα έχεις δοκιμάσει; Τεχνολογία που βοηθάει, όλα τα έχουν προβλέψει» έλεγε ο πιο συγκαταβατικός, ο Γιώργης, και έβγαλα το συμπέρασμα ότι η συζήτηση αφορούσε μάλλον τους σκαφτικιές μηχανές.
«Βρε συ δεν έχει ρεζερβουάρ, χάνει λάδια, πατινάρει και κάνει στροβιλισμούς εκεί που δεν το περιμένεις, θα σε σβολώσει ο απέναντι. Καίνε πολύ, είναι πανάκριβα. Άσε δε που είναι γυμνά και δεν έχουν πράμα πάνω»… επέμενε ο Λάμπης.
«Σε λίγο θα μου πεις ότι σβήνει στην ανηφόρα και δεν παίρνει μπρος χωρίς τσοκ! Θα μας τρελάνεις; Των άλλων είναι καλύτερα; Αμα ήταν του ανατολικού μπλοκ θα ήσουν ευχαριστημένος;» του είπε φορτισμένος ο συνομιλητής του.
Λίγο ήταν να πιαστούν στα χέρια. Αλλά τουλάχιστον κατάλαβα ότι μιλούσαν για…τρακτέρ. Εκεί ήταν το μυστικό. Πάλι έμπαιναν ιδεολογικά ζητήματα. Τα τρακτέρ που έφτιαχναν στην Ανατολική Γερμανία, κατά την άποψη ορισμένων, ήταν πολύ πιο στιβαρά από εκείνα που έκαναν στον δυτικό κόσμο. Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Βρε τι βρίσκουν οι Έλληνες να τσακώνονται!
Κι εκεί που προσπαθώ να μπω στη μέση να τους πω «ειρήνη υμίν», ακούω το τρελό:
«Ρε σεις, αν έρθουν οι Τούρκοι, να δω τι θα κάνετε με αυτά τα σαπάκια που τα παίρνετε πανάκριβα. Που τα χειρίζονται κατευθείαν από την έρημο Μοχάβε στη Νεβάδα! Που δεν μπορείς να τα χειριστείς με αυτονομία!» Ουπς! Τι έχουμε εδώ; Άλλαξα σταθμό; Τι σχέση έχουν οι σκαφτικιές και τα τρακτέρ με τη Νεβάδα!
Η φωναχτή απορία μου …ένωσε τους μέχρι πρότινος σαματατζήδες.
-«Καλά, ρε Κωστή, πού ζεις! Δεν έμαθες ότι πήραμε τα f-35 και οι Τούρκοι πήραν τα f-16; Εσύ δεν οδήγησες ένα τέτοιο F-35; Σε είδα στο βίντεο στο Μάβερικ».
-«Καταρχάς δεν οδηγούσα στο Μάβερικ f-35, αλλά ένα F/A-18 Super Hornet και δεύτερον κάναμε πλάκα με πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης» απάντησα. Αλλά δεν έπιασε τόπο.
«Ε, δεν έχει σημασία. Ξέρεις από αυτά. Το θέμα είναι πόσο καλά κάναμε που πήραμε τόσο επιθετικά όπλα και ποιοι είναι ευνοημένοι. Οι Αμερικάνοι πούλησαν και στους δύο, ενώ έλεγαν ότι δεν θα δώσουν στους Τούρκους. Σε μας τα έδωσαν χωρίς όπλα, ενώ αυτοί θα βάλουν πάνω στα δικά τους τον AGM-158 Joint Air-to-Surface Standoff Missile»!
«Στη μάνα σου τα είπες;» σκέφτηκα να του πω, αλλά ήμουν αποσβολωμένος. Για τα… πολεμικά αεροσκάφη μιλούσαν τόση ώρα; Γι’ αυτά τσακώνονταν; Ούτε για τα αμπέλια, ούτε για τις ελιές. Ούτε καν για τις ανατιμήσεις. Δεν τους ενδιέφερε η φέτα, το ηλεκτρικό ρεύμα; Η βενζίνη; Το πετρέλαιο; Η τεχνολογία… stealth μάλλον ήταν πιο ενδιαφέρουσα και πιο βολική. Ή για να το πω καλύτερα, καταλήγεις στο ότι είχε δίκιο αυτός που απεφάνθη ότι η γνώμη είναι σαν την πορδή, ο καθένας έχει από μια, ακόμη και για θέματα που αγνοεί παντελώς.