Και εάν τους είναι δύσκολο να ανασκευάσουν, τουλάχιστον να προσπαθήσουν να τα βρουν με τον εαυτό τους
Με ενδιαφέρον πάντα διάβαζα τα υπέροχα άρθρα της Λίτσας Φιλίππου και κυρίως αυτά που αναφέρονται στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μια λέξη που έχει καταντήσει λάστιχο, ειδικά στις μέρες μας, που η ανθρωποφαγία και η χαιρεκακία δίνουν και παίρνουν. Σήμερα που το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις πιο μύχιες και τοξικές σκέψεις μας, απέναντι ακόμα και σε ανθρώπους με τους οποίους μοιραστήκαμε δύσκολες ή εύκολες στιγμές, με ανθρώπους που θεωρούσαμε φίλους, παρά τις όποιες διαφορές είχαμε.
Στους ανθρώπους αυτούς που ξεχνούν εύκολα, γιατί έχουν παρασυρθεί, θέλω να πιστεύω, θα πρότεινα να σταθούν στα παρακάτω λόγια. Να καταλάβουν το νόημά τους και εάν τους είναι δύσκολο να ανασκευάσουν, τουλάχιστον να προσπαθήσουν να τα βρουν με τον εαυτό τους, πριν υποπέσουν γι’ ακόμα μια φορά στην ίδια αδικία.
Έτσι λοιπόν, θα πρέπει «όλοι να γνωρίζουμε ότι τα καλύτερα αξίζουν σε εκείνους που πέρασαν με αξιοπρέπεια τα χειρότερα. Σε εκείνους που κάνουν σημαία το ήθος τους και βαδίζουν αγέρωχοι και ευθυτενείς στα δύσκολα αυτού του κόσμου. Που κρύβουν τους εφιάλτες που τους στοιχειώνουν πίσω από τη χαρούμενη εικόνα τους.
Εκείνους που αποχωρούν αθόρυβα παίρνοντας την αξιοπρέπειά τους και κλείνουν πίσω τους απαλά την πόρτα. Αυτούς που τις ώρες της φυγής, επιλέγουν τις σιωπές της ψυχής τους. Αντιστέκονται μπροστά στους σπαραγμούς της καρδιάς τους και διαλέγουν την εκκωφαντικό θόρυβο της σιγής τους. Αψηφούν τις κραυγές των συναισθημάτων τους κι επιλέγουν την περήφανη απομάκρυνση απο τις ψυχοφθόρες διενέξεις. Την ποιότητα του χαρακτήρα τους, από τον ποταπό εξευτελισμό και τις άσκοπες λογομαχίες και ρήξεις».
Κι ας μην ξεχνάμε ότι όλοι μας έχουμε πάθη που πολλές φορές δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τα αντιμετωπίσουμε κι ακόμα και εάν δεν τα καταφέρουμε, ας μην γίνουν αυτά τα δηλητηριώδη βέλη που θα χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε κακό σε κάποιον άλλο…