«Η γενική αίσθηση για το Ηράκλειο είναι πως η «πόλη στο σύνολό της ζέχνει»
Τις προάλλες βρέθηκα για πρώτη φορά στη μικρή παιδική χαρά της συνοικίας Αγίας Αικατερίνης. Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός πως στην συγκεκριμένη παιδική χαρά τηρούνταν σε μεγάλο βαθμό βασικοί κανόνες ασφαλείας, αν και δεν υπήρχαν άλλα βασικά, όπως τρεχούμενο νερό. Όμως δεν στάθηκα τόσο εκεί, αφού η ασφάλεια των παιδιών βρισκόταν σε ένα καλό θεωρητικά επίπεδο, κάτι που δεν συμβαίνει στις περισσότερες πιστοποιημένες παιδικές χαρές του Δήμου, όπου πόδια, χέρια και κεφάλια μπορούν να σπάσουν με περισσή ευκολία.
Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε ωστόσο και μάλιστα αρνητικά ήταν τα σκουπίδια.
Ο ήλιος που διαπερνούσε την παχιά βλάστηση τα είχε αλλοιώσει σε τέτοιο βαθμό, που σχεδόν δεν μπορούσες να διαβάσεις τα γράμματα πάνω στις συσκευασίες, που ξεχείλιζαν έξω από τα καλαθάκια. Κάτι που προφανώς και σήμαινε ότι η παιδική χαρά είχε να καθαριστεί για πολύ μεγάλο κι απροσδιόριστο διάστημα. Δεν συζητάμε καν για τα περιττώματα των ζώων, τις κολλημένες τσίχλες στις τσουλήθρες και τη συνολικότερη εικόνα διάλυσης και παρακμής, που παρουσιάζεται στις περισσότερες – αν όχι σε όλες – τις δημοτικές παιδικές χαρές.
Αυτές οι εικόνες ήρθαν ξανά στο μυαλό μου σήμερα, με αφορμή την είδηση σύμφωνα με την οποία υπήρξε ξανά πρόβλημα στην αποκομιδή των απορριμμάτων, επειδή δεν εγκρίνονταν τα επιπλέον καύσιμα για τα απορριμματοφόρα. Τα οποία επιπλέον καύσιμα γενικά εγκρίνει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση κάθε μήνα για όλους τους Δήμους της Κρήτης σχεδόν, λαμβάνοντας υπόψη της πως, αν εφάρμοζε κατά γράμμα όσα προβλέπονται από τον νόμο του… 1982, που για κάποιο λόγο ισχύει ακόμα, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε ούτε για στοιχειώδη καθαριότητα.
Παρ’ όλα αυτά, και παρά το γεγονός πως για να γίνει η συλλογή των απορριμμάτων εφαρμόζονται κατ’ εξαίρεση αποφάσεις, η γενική αίσθηση για το Ηράκλειο είναι πως η πόλη στο σύνολό της ζέχνει. Και η αίσθηση δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού για να βρεις καθαρή συνοικία ή καθαρό σημείο στην πόλη, πρέπει να ρίξεις τα χαρτιά. Υπάρχουν ευθύνες και στους πολίτες; Ασφαλώς. Στους επισκέπτες; Οπωσδήποτε.
Όμως αυτή η πόλη έχει αρμόδιο αντιδήμαρχο για την Καθαριότητα. Κι αυτή η αρμόδια Αντιδημαρχία είναι υπόλογη για την κατάσταση που επικρατεί. Κι οφείλει να βρει λύσεις. Όφειλε, για την ακρίβεια, να έχει βρει, αλλά θα αποχωρήσει αφήνοντας στο φόντο σακούλες απορριμμάτων και… «ζητείται ελπίς».
Βέβαια, θα μου πεις, όταν ισχύουν τόσοι απαρχαιωμένοι νόμοι, όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται στην υπηρεσία καθαριότητας είναι ηλικιωμένο, διότι αυτό προβλέπεται από τις συμβάσεις, κι όταν νέα απορριμματοφόρα μένουν καθηλωμένα επειδή δεν υπάρχει ανάδοχος να αναλάβει τη συντήρησή τους, πώς ζητάμε και καθαριότητα;
Σωστό!
Υπάρχουν τόσες στρεβλώσεις, που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου! Από την άλλη όμως, όσοι δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτές τις σύνθετες και δύσκολες καταστάσεις, αν είναι να αποδεικνύονται καθημερινά κατώτεροι των ελάχιστων προσδοκιών, ας μην ζητούν την ψήφο των δημοτών. Από εντιμότητα τουλάχιστον.