Η επίσκεψη του πρωθυπουργού
και οι αλήθειες που πρέπει
να ειπωθούν
Το κάνω εικόνα από τώρα. Κόσμος, υποδοχή θερμή, υποστηρικτές πραγματικοί άνθρωποι του κόμματος, αφοσιωμένοι παράγοντες, ιδεολόγοι συντηρητικοί, αλλά και κλακαδόροι ή Γκρούεζες, από αυτούς που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Να τον περιμένουν έξω, να τον υποδέχονται μέσα, να χειροκροτήσουν κάθε του λέξη, να του φιλήσουν ακόμη και το χέρι.
Ο πρωθυπουργός, όπως και κάθε πολιτικός που έρχεται στο νησί, τυγχάνει τέτοιας φιλοξενίας, που και ο ίδιος αισθάνεται την ανάγκη να πει μια μεγάλη κουβέντα για τη «λεβεντογέννα Κρήτη» , το…δημοκρατικό νησί, την πατρίδα του Ελευθερίου Βενιζέλου που όλοι- πλην ΚΚΕ για ευνόητους λόγους- τον επικαλούνται για να πάρουν πόντους.
Βέβαια ο σημερινός πρωθυπουργός έχει ένα-δυο λόγους παραπάνω να εκφραστεί με θερμά λόγια για τον τόπο από τον οποίο κατάγεται. Εδώ ήταν η αφετηρία του παππού, του πατέρα του, εδώ εκλέγεται πλέον η αδερφή του, σε τούτο τον τόπο αναφέρεται και ο ίδιος όταν τον ρωτούν για την πολιτική του καταγωγή. Με το δεδομένο μάλιστα ότι και με τον Εθνάρχη τον συνδέει γραμμή αίματος, έχει μια δικαιολογητική βάση για να ξεκινήσει τους όποιους πολιτικούς βερμπαλισμούς.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, που αρχίζει επί της ουσίας την προεκλογική του εκστρατεία από την Κρήτη, έρχεται επίσης με ένα μεγάλο αναβαντάζ που θα έλεγε και η γαλλομαθής αδερφή του. Έχει υπερκαλύψει και με το παραπάνω την όποια εκτίμηση και τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για το πρόσωπό του. Το είχαμε πει και παλιότερα. Είναι ήδη στο 3-0: Με την οικογένειά του, με το κόμμα του, τους πολιτικούς του αντιπάλους. Κανείς δεν τον περίμενε να φτάσει ως εκεί, ουδείς ανέμενε ότι θα χειριζόταν τέτοιες κρίσεις με επιτυχία. Μεγάλη ή όχι θα φανεί, αλλά σίγουρα με θετικό πρόσημο.
«Μας εξέπληξε όλους» μου έλεγε προχθές ένας… ορκισμένος αντίπαλος του σημερινού πρωθυπουργού, αν και όχι… εχθρός της οικογένειας γενικότερα. Του συγκεκριμένου πολιτικού που μοιάζει να έπιασε στον ύπνο εαυτούς και αλλήλους.
Αλλά ως εδώ τα καλά και τα ωραία. Γιατί από εδώ και μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Η τετραετία της διατήρησης. Ο πρωθυπουργός οφείλει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για το τι σκέφτεται να αφήσει στην Κρήτη. Ποιο θα είναι το αποτύπωμά του.
Για μια περιοχή που μεγαλούργησε λόγω της ιδιωτικής ανάπτυξης, αλλά έμεινε στα… πιτς από τον δημόσιο κορβανά. Καμία επένδυση σοβαρή τις τελευταίες δεκαετίες, καμία ανταποδοτική κίνηση από το ελληνικό κράτος. Από μεγάλα έργα το μόνο που ξεκίνησε -όπως άρχισε και όπως σχεδιάστηκε- είναι το αεροδρόμιο και τώρα μελετάται και θα ξεκινήσει ο ΒΟΑΚ. Όλα τα άλλα που… δεν έγιναν είναι για να βάλεις τα κλάματα γι’ αυτό τον ευλογημένο τόπο! Το πώς (δεν) σχεδιάστηκε η ανάπτυξη, το πόσο άναρχα μεγάλωσαν οι πόλεις, τι έγινε με την κρητική ενδοχώρα που ρήμαξε, το πώς βλέπουμε τα επόμενα 50 χρόνια!
Κι επειδή ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει γνώση του τι συμβαίνει στην Κρήτη, εμείς γνωρίζουμε πια καλά τι γίνεται και αυτοί που θα τον περιτριγυρίζουν ξέρουν τι παίζει, δεν αρκεί να του πουν λόγια μεγάλα. Ή να το πως διαφορετικά: είναι αστείο απλώς να τον καλωσορίσουν με το «Πρωθυπουργέ, ιδού το… νησί σας» και καθάρισαν! Ας του πουν αλήθεια, θα το εκτιμήσει περισσότερο.
ΥΓ: «Πρωθυπουργέ ιδού το… νησί σας»- σας λέει κάτι; Θυμάστε τη φράση «Ιδού, στρατηγέ, ο στρατός σας;». Η ιστορία έχει καταγράψει τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο να λέει παρουσιάζοντας ένα ελληνικό στρατιωτικό άγημα στον Αμερικάνο στρατηγό Βαν Φλιτ: «Στρατηγέ ιδού ο στρατός σας»! Μια φράση που μαζί με τους… Παρθενώνες στοίχειωσαν τη ζωή και την καριέρα ενός από τους πιο πνευματικούς ανθρώπους που έβγαλε ο τόπος.
Στην πραγματικότητα ο Βαν Φλιτ, σε μια εθιμοτυπική επιθεώρηση ελληνικών στρατιωτικών μονάδων, μίλησε στον Κανελλόπουλο με ενθουσιασμό για την οργάνωση και την πειθαρχία τους (1953). Τότε ο Κανελλόπουλος τού απάντησε: «Και εσείς συμβάλατε στη δημιουργία αυτού του στρατού» εννοώντας το δόγμα Τρούμαν. Αυτό στ’ αλήθεια ειπώθηκε, αλλά όλοι θυμούνται… το άλλο. Κι έμεινε στην ιστορία.