…σε ένα χρόνο
θα ολοκληρώσει το ιστορικό των ασθενών του
Στη ζωή μου, τις περισσότερες φορές που χρειάστηκα γιατρό, κινήθηκα ιδιωτικά. Όχι γιατί σνομπάρω το Εθνικό Σύστημα Υγείας που ορισμένοι εξυμνούν, απλώς γιατί ο ιδιωτικός τομέας με εξυπηρετεί καλύτερα, γρηγορότερα και τελικά με μικρότερο συνολικό «κόστος».
Έτσι, για μεγάλο χρονικό διάστημα απαξίωνα τον «προσωπικό γιατρό» κυρίως διότι δεν διαπίστωνα καμία σκοπιμότητα στο όλο εγχείρημα πέραν του ότι είναι «κοινοτική οδηγία». Παρ’ όλα αυτά, επειδή αρνούμαι την ενίσχυση της ανομίας που αποτελεί βάση λειτουργίας του επιτυχημένου τμήματος της κοινωνίας, αποφάσισα να εγγραφώ.
Μετά από δύο μήνες προσπαθειών και τρεις – τέσσερις αλλαγές γιατρών, κατάφερα επιτέλους να βρω έναν παντελώς άγνωστο σε εμένα, ο οποίος έχει τη βάση του σχετικά κοντά με τη δουλειά μου. Αλλά είναι κι αυτό, όσο να πεις ένα κέρδος.
Αφού λοιπόν τον βρήκα, μπήκα από περιέργεια και στο σύστημα (λαμβάνοντας κάπου 178 sms επιβεβαίωσης γιατί κάπως έτσι λειτουργεί) για να δω τι συμβαίνει. Λοιπόν… για να καταγράψει το ιστορικό μου ο προσωπικός μου γιατρός, εφόσον είναι σίφουνας στο πληκτρολόγιο, έχει σύνδεση VDSL στο κομπιούτερ και του τα πω … νερό, υπολογίζω πως χρειάζεται το λιγότερο μία ώρα για να γράψει τα στοιχειώδη.
Και κάνω τη σκέψη μαθηματικά: 1 ώρα για καθένα από τους 2.000 ασθενείς που θα έχει ως προσωπικός γιατρός για κάθε ιστορικό, μας κάνει … 250 οκτάωρα. Περίπου δηλαδή 10 μήνες χωρίς αργίες, χωρίς Χριστούγεννα, χωρίς Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο. Χωρίς τους υπόλοιπους ασθενείς του και χωρίς να σηκώσει κεφάλι. Α! και χωρίς να αρρωστήσει κανείς.
Μια χαρά… σε ένα χρόνο θα ολοκληρώσει το ιστορικό των ασθενών του.
Μετά είδα, πως αυτές οι σύγχρονες εφαρμογές, έχουν μια ρύθμιση που γνωρίζει το ηλεκτρονικό βιβλιάριο του παιδιού μου! Ενθουσιάστηκα! Μπήκα μέσα, διότι το θεώρησα εξαιρετική εξέλιξη να έχουν υποχρέωση οι γιατροί που βλέπουν το παιδί μου να κάνουν όλες τις ηλεκτρονικές εγγραφές σε ένα σύστημα που γνωρίζει τα πάντα. Άδειο! Άσπρες κυψέλες και μαύρες γραμμές!
Άρα… μηδέν από μηδέν, μηδέν. Και δεν έχω κάνει και τον κόπο, τώρα που είμαι άρρωστος, να καλέσω τον «προσωπικό» μου γιατρό καν. Προσωπική γιατρός μου παραμένει η Βάσω. Που σηκώνει το τηλέφωνο και με δέχεται στο ιατρείο αμέσως! Όχι στις 34 του Μάη!
Παρ’ όλα αυτά ο κ. Πλεύρης μας έχει καθησυχάσει. «Αν δεν μπορείτε με τον προσωπικό γιατρό, πηγαίνετε με τον παραδοσιακό τρόπο». Αλλά αν δεν πάτε με τον προσωπικό γιατρό δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα.
Για να μην αφορίζουμε: Ο θεσμός, όπως έχει χτιστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει σοβαρό υπόβαθρο και θα μπορούσε δυνητικά να βοηθήσει τη δημόσια υγεία. Φαίνεται από τον τρόπο που έχει οργανωθεί στα υπόλοιπα κράτη.
Στην Ελλάδα όμως της φαιδρής πορτοκαλέας, ή δεν θα λειτουργήσει ποτέ ή θα αρχίσει κάτι να κινείται μετά από καμία δεκαετία. Αν δεν έχει δημιουργηθεί κάτι άλλο στο μεταξύ…