Και αυτή είναι η πιο κρίσιμη ώρα να σκεφτούμε ποιο είναι το μέλλον

που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας από τα οποία δανειστήκαμε ετούτη τη γη

Κάντε το λίγο εικόνα. Πενήντα ανεμογεννήτριες με ύψος πάνω από 140 μέτρα και διάμετρο φτερωτής 90 μέτρα να  συνθλίβουν τις κορυφογραμμές  περιμετρικά του Οροπεδίου Λασιθίου. Ακόμα και πάνω από το σπήλαιο του Δία στο Δικταίο Άντρο.

Για την καθεμία από αυτές η βάση που θα φτιαχτεί από μπετόν θα είναι 350τμ (!) και για να τοποθετηθούν θα πρέπει να διανοιχθούν νέοι δρόμοι και νέοι πυλώνες μεταφοράς ρεύματος, που αλλάζουν για πάντα το φυσικό και ιστορικό τοπίο της περιοχής.

Το σχέδιο λέει ότι η «πράσινη επένδυση» θα σαρώσει και θα καρφωθεί επάνω στη χωροθετημένη περιοχή Natura 2000 «GR 4320002- Δίκτη, στο Οροπέδιο Λασιθίου, το Καθαρό, τη Σελένα, το Σελάκανο, τη Χαλασμένη Κορυφή», χωρίς φυσικά να νοιάζεται για την ανεπανόρθωτη ζημιά που προκαλεί στους αρχαιολογικούς χώρους και το σπουδαίο οικοσύστημα της περιοχής που διαθέτει ένα απίστευτο πλούτο ενδημικής χλωρίδας και πανίδας, καθώς υπάρχει πλήθος αρπακτικών ειδών ορνιθοπανίδας που φωλιάζουν στην περιοχή.

Εικόνες από το προσεχές μέλλον που χάραξε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας για να προχωρήσει με τη «βούλα» της,  η μεγάλη «πράσινη επένδυση» που δε χαμπαριάζει ούτε από την καταστροφή των ορεινών κορυφής ούτε από τη διάλυση ιστορικών μονοπατιών και μητάτων, αφού πάνω από όλα είναι το κέρδος.  Είναι πραγματικά ανακουφιστική η στάση του Δήμου Οροπεδίου, που όχι μόνο έχει εκφράσει την αντίθεσή του καταγγέλλοντας το οικολογικό και πολιτιστικό έγκλημα στον ορεινό όγκο της Δίκτης αλλά έχει ξεκινήσει ήδη τις προσφυγές και είναι αποφασισμένος να τις τερματίσει μέχρι την τελική δικαίωσή του.

Στην προσπάθεια αυτή στοιχίζονται εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι μέσα από φορείς και συλλογικότητες που στέκονται απέναντι στη ασυγκράτητη επίθεση του «πράσινου κεφαλαίου» που έρχεται να λεηλατήσει κερδοσκοπικά την πιο σημαντική πηγή ζωής, το πιο σπουδαίο καταφύγιο απόδρασης από τον τσιμεντένιο μικρόκοσμό μας, ό,τι μας απέμεινε για να ανασαίνουμε και να νιώθουμε ελεύθεροι.

Και αυτή ακριβώς είναι η πιο κρίσιμη ώρα  να σκεφτούμε ποιο είναι το μέλλον που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας από τα οποία δανειστήκαμε ετούτη τη γη. Το ερώτημα είναι αν θα αφήσουμε να καταστραφούν με την ανοχή μας οι τελευταίοι επίγειοι παράδεισοι που μας απέμειναν στα κορφοβούνια του τόπου μας. Εκεί που το αγνάντεμα σε ενώνει με δεκάδες γενιές πριν από τη γέννησή σου, που ένιωσαν το δέος και την ιερότητα του τοπίου, και το λάτρεψαν.

Εκεί που τα μεγαλειώδη σκιρτήματα της άγριας ομορφιάς της κρητικής φύσης με τις γεωλογικές επαναστάσεις της, τη μαγεία των απολιθωμάτων της, των αρχαιολογικών θησαυρών της, τις περήφανες αναβαθμίδες της, τις ευωδιές των μυρωδικών της, των απόκρυφων πτυχών των φαραγγιών της ανατροφοδοτούν την ίδια μας την ύπαρξη προσφέροντάς μας απλόχερα τη γνώση της πραγματικής ομορφιάς της ζωής.