«Η μακραίωνη διαδρομή των ιατρικών κατακτήσεων και επιτευγμάτων χαράχτηκε πάνω στη βαθιά συνείδηση της υπέρτατης αξίας του δικαιώματος στη ζωή που αναλύεται με
τον ίδιο τρόπο σε όλες τις γλώσσες της γης»
Δεν «παίζεται» η επικαιρότητα των ημερών με κεντρικό πρωταγωνιστή τον αβάσταχτο εφιάλτη του ναυαγίου των αναρίθμητων νεκρών ανοικτά της Πύλου, ενώ την ίδια στιγμή στο κάδρο της προεκλογικής αναμέτρησης ξεχειλίζει ο ακραίος κυνισμός, η αβάσταχτη πολιτική ευτέλεια, ο λαϊκισμός και τόσα άλλα… που σε κάνουν πραγματικά να απορείς γι’ αυτά που έπονται.
Απ΄ αυτά που δεν πρέπει να προσπεράσει κανείς όχι μόνο για την ουσία του αλλά και για το γεγονός ότι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα μιας συνολικότερης τάσης χειραγώγησης σε σχέση με την αντίληψη και τη συνείδηση που επιχειρείται να διαμορφωθεί, για την ίδια την έννοια της ανθρώπινης ζωής είναι οι δηλώσεις του καθηγητή Ιατρικής Σπ. Πνευματικού. Τι μας είπε λοιπόν ο καθηγητής; Ότι «ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο…» στα νοσοκομεία θα πρέπει να γίνεται μια σχετική επιλογή για το πόσο μπορούν να ξοδέψουν…
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι «πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή.
Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, στο τέλος της ημέρας όμως τι θα γίνει;».
Αυτή η απροκάλυπτη σύνδεση κόστους – οφέλους αντίκειται και βάλλει ευθέως στην ίδια την έννοια της ανθρώπινης υπόστασης, στην ίδια την ύπαρξη της ιατρικής… Αποτελεί βαρύτατη ύβρη και χυδαίο χλευασμό στα πρόσωπα των αναρίθμητων ανώνυμων και επώνυμων που δούλεψαν αφιερωματικά, αθόρυβα και με αυταπάρνηση για την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, με μοναδική αγωνία να κάνει η ανθρωπότητα ένα βήμα μπροστά, χωρίς να νοιαστούν αν θα βροντάει η τσέπη τους παράδες.
Μια αναρίθμητη στρατιά εργατών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με χίλιες αντιξοότητες, με αμέτρητες προκλήσεις με σκληρές απογοητεύσεις αλλά και απερίγραπτη επιβράβευση, κάθε φορά που μια καινούρια ανακάλυψη κέρδιζε το θάνατο και παρέτεινε το θαύμα της ζωής.
Όλη αυτή η μακραίωνη διαδρομή των ιατρικών κατακτήσεων και επιτευγμάτων χαράχτηκε πάνω στη βαθιά συνείδηση της υπέρτατης αξίας του δικαιώματος στη ζωή που αναλύεται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις γλώσσες της γης, σε όλες τις φυλές του πλανήτη.
Είναι το λιγότερο φρικτή πολιτική κατάντια, άμετρη αλαζονεία και βαθιά απανθρωπιά, σήμερα που η ιατρική επιστήμη έχει κάνει απίστευτα άλματα εξέλιξης, και μπορεί να παρατείνει εντυπωσιακά το προσδόκιμο ζωής, ακόμα και στις πιο πολύπλοκες και επιθετικές ασθένειες, να γίνεται λόγος για διαλογή αρρώστων και σύνδεση της επιβίωσης και της παράτασης ζωής με βάση το κόστος χρήσης της φαρμακευτικής αγωγής.
Και σε τελική ανάλυση ποιος είναι αυτός που θα αποτιμήσει το κόστος μιας μέρας, μιας ώρας, μιας ακόμα ανάσας ζωής, στο κορμί ενός ανθρώπου.
Ποιος θα κοστολογήσει το χρόνο της παράτασης ζωής ενός αρρώστου, για μια ακόμα ζεστή αγκαλιά, ένα τρυφερό φιλί, μια εξομολόγηση αγάπης που ποτέ δεν ειπώθηκε, για να δει τα παιδιά του να παντρεύονται, να αντικρίσει το εγγόνι του που μόλις γεννήθηκε, να χαρεί μια ακόμα ανατολή του ήλιου, ένα αγνάντεμα στην απεραντοσύνη αυτού του κόσμου…