Η Μεσόγειος φλέγεται. Μαζί και η χώρα μας. Όπως σχεδόν κάθε καλοκαίρι, οι φωτιές καίνε και τα τελευταία εναπομείναντα δάση, τις τελευταίες «νησίδες» πρασίνου σε αυτό τον τόπο. Είτε είναι στη Γαλλία, είτε στην Πορτογαλία, είτε στην Ελλάδα το «πυρ» δείχνει ποιος κάνει κουμάντο σε αυτή τη γη: τα στοιχεία της φύσης μάς ξεπερνάνε και ας έχουμε ξεπεράσει τα γήινα όρια.
Με τη φύση προφανώς δεν τα βάζεις. Αλλά πολύ περισσότερο δεν τα βάζεις με την ελληνική πολιτική ανοησία και τους εκφραστές της. Την ώρα που εκατοντάδες πυροσβέστες δίνουν μάχη με τις φλόγες, ένας μηχανισμός προσπαθεί αφυδατωμένος να σώσει την κατάσταση, οι πολιτικοί μας…τραγουδούν πάνω στα καμμένα- που λέει και ο Αίσωπος.
Εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών βλέπεις την κυβέρνηση να…τουιτάρει –ως και η Δούρου τους έκανε… έκκληση να μην ποστάρουν από τις ξαπλώστρες!- και την αντιπολίτευση να βγάζει πύρινους λόγους για την «ανικανότητα των κυβερνώντων»! Μα τις μας λέτε; Τόσο… καμένους θεωρείτε τους εγκεφάλους μας πια… Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να τα κάνει όλα τέλεια, φταίνε οι αέρηδες, φταίνε οι γαλάζιοι δήμαρχοι, φταίνε…οι άλλοι (πάντα). Και ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι έχει κάτι να πει και βρίσκει καταφύγιο στο ασφαλέστερο των κοινωνικών δικτύων.
Η αντιπολίτευση και δη η ΝΔ μοιάζει να…ήρθε τώρα στην Ελλάδα. Δεν ήταν εδώ το 2007 όταν καιγόταν το σύμπαν, πάνω από 60 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοι στα αυτοκίνητά τους! Ασκεί κριτική η σημερινή αντιπολίτευση που ο…στρατηγός άνεμος δεν άφησε τις υπουργάρες τότε να σβήσουν τις φωτιές ή έστω να σώσουν τους ανθρώπους.
Κάνει κριτική ένα κόμμα έχοντας στις τάξεις της ίσως τον πλέον ράθυμο και βαρεσάρη πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης- εκείνον που για να πάρει τις εκλογές εκείνες μοίρασε…πεντοχίλιαρα στους πληγέντες (και τις πήρε τελικά… για τον σοφό λαό το λέμε). Ακόμη και στην εθνική καταστροφή οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να κάνουν το στοιχειώδες. Να σιωπήσουν (αν και το καλύτερο θα ήταν να το…βουλώσουν).
Να προσφέρουν κάτι σε αυτό τον τόπο διά της δικής τους αυτολογοκρισίας. «Τώρα που καίγεται η χώρα είμαι εδώ για να προσφέρω. Πού μπορώ να βοηθήσω;» θα περίμενε κανένας να ακούσει πχ από την αντιπολίτευση. Και τα υπόλοιπα μετά… Αλλά δεν φταίνε οι πολιτικοί. Δυστυχώς έχουμε αυτούς που μας αξίζουν, ή για να παραφράσω τον Ροϊδη: Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Ελληνας πολιτικούς.