Δεν ξέρω αν υπήρξε άλλη φορά πιο σιωπηρή επέτειος του Πολυτεχνείου, από την φετινή. Σα να πέρασε και να μην ακούμπησε… Μισός αιώνας από την εξέγερση των φοιτητών και στον εορτασμό του Ιωβηλαίου όλα ήταν ήρεμα. Χωρίς μολότοφ, σπασίματα, κρότου – λάμψης, χημικά, αντιασφυξιογόνες μάσκες και Malox.
Κι άλλες φορές η Αστυνομία είχε κάνει “αστακό” το κέντρο της Αθήνας και τα κέντρα των άλλων μεγάλων πόλεων, κι άλλες φορές είχε τον έλεγχο της πορείας με drones που έστελναν εικόνα και ήχο στην Κατεχάκη, αλλά τα επεισόδια ήταν πάντα μέρος του εορτασμού. Τα παιδιά με τα μακριά μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα επέβαλαν το δικό τους στυλ στις επετειακές εκδηλώσεις. Εντάξει, δεν είμαστε στις εποχές που έσπαγαν το Μινιόν και έκαναν πλιάτσικο στις βιτρίνες του ισογείου ή έστηναν οδοφράγματα στην Πατησίων με ηλεκτρικές συσκευές που… έβγαζαν από τα όμορα καταστήματα.
Αλλά δεν θα παραπονεθούμε κιόλας, που όλα ήταν πιο ήσυχα στον μισό αιώνα από την εξέγερση που οδήγησε στην πτώση της χούντας. Ίσα ίσα, αυτή η ησυχία ήταν καταλυτική για να ξανακούσουμε τις μαρτυρίες της εποχής, να διαβάσουμε παλιά και νέα βιβλία για τις ημέρες του Νοέμβρη, να δούμε και να ακούσομε απερίσπαστοι μεταγενέστερες έρευνες που φωτίζουν τα γεγονότα με μια πιο ψύχραιμη ματιά και με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης, που μπορεί να συμβάλει στην ακρίβεια και αντικειμενικότητα.
Είχαμε την ευκαιρία επίσης να ακούσουμε τα συνθήματα και να δούμε την έκφραση αλληλεγγύης στην δοκιμαζόμενη Παλαιστίνη. Ναι, τα 50 χρόνια από την 17η Νοέμβρη του ’73 είχαν άρωμα… Παλαιστίνης.
Και χρώμα επίσης, με σημαίες και παλαιστινιακές μαντήλες. Και η πορεία στην Αθήνα, δεν κατευθύνθηκε μόνο προς την Αμερικανική Πρεσβεία, αλλά έφτασε μέχρι και την Ισραηλινή. Μαζί με τους φασίστες… μνημονεύτηκαν και αποδοκιμάστηκαν οι ιμπεριαλιστές, οι πολεμοχαρείς και οι πολεμοκάπηλοι αυτού του κόσμου. Με μια ιδιότυπη παραίσθηση υποκαταστήσαμε στο μυαλό μας το “Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο” με το… Εδώ Παλαιστίνη, εδώ Παλαιστίνη!
Και οι πολιτικοί, τι έκαναν οι πολιτικοί στην επέτειο του μισού αιώνα; Λεζάντα, μόνο! Κάτι ψέλλισαν στη Βουλή, με διάθεση εθιμοτυπική! Όλοι – πλην Λακεδαιμονίων! Οι “Σπαρτιάτες”, όπως έκαναν και οι προκάτοχοι τους στη Βουλή, οι φύρερ της Χρυσής Αυγής, δεν πιστεύουν στο Πολυτεχνείο. Ούτε εξέγερση, ούτε νεκροί αναφέρονται στα κεφάλαια της δικής τους ιστορίας.
Ο Ανδρουλάκης με τον αέρα της δημοσκόπησης που τον έβγαζε μετά από 11 χρόνια, δεύτερο κόμμα, πήγε να καταθέσει στεφάνι στην αυλή του Πολυτεχνείου και του πέταξαν καφέδες! Δεν σεβάστηκαν καν το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ πήρε και διαφύλαξε την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου! Όπως τα ιερά και τα όσια αυτής της χώρας…
Αλλά το κόμμα που σήκωσε τη μεγαλύτερη σκόνη στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που τη γιόρτασε τριχοτομημένος! Ο Κασσελάκης κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο Πάρκο Ελευθερίας.
Η Νεολαία του κόμματος μπήκε στην πορεία, αλλά διεμήνυσε στον πρόεδρο ότι δεν τον θέλει στο μπλοκ της. Και ο Κασσελάκης μπήκε στην πορεία, έτσι στο ξεκάρφωτο για μερικές εκατοντάδες μέτρα, έχοντας στο πλάι του, από τη μια τη Δούρου και από την άλλη τη Φωτίου. Και οι άρτι αποσχισθέντες της “Ομπρέλας” έφτιαξαν τη δική τους ομάδα σε Τσακαλώτο, Σκουρλέτη και τ’ άλλα παιδιά, σήκωσαν και δύο πανό και μπήκαν στην πορεία, νοηματοδοτώντας το πρώτο μήνυμα για την ίδρυση κόμματος.
Το Πολυτεχνείο εξέθρεψε πολιτικούς και πολιτικούς. Άλλους με πραγματική δράση, άλλους με περιστασιακή και άλλους επειδή έτυχε να περνούν απ’ έξω… Άλλοι έφτασαν μέχρι τους υπουργικούς θώκους και άλλοι έπιασαν πόστα στις ΔΕΚΟ. Και οι άλλοι οι πολλοί, έμελλε να είναι η πολυτραγουδισμένη της μεταπολίτευσης και καημένη γενιά.
Όσο για μας, που πιστεύουμε ακόμα άδολα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου… αυτοί που μας προδώσανε, ανέραστοι να μείνουν!