Ο καθένας μπορεί να κάνει σκέψεις για παρασκήνια, μυστικά, συμφωνίες κ.ο.κ.
Η αλήθεια είναι ότι φωτογράφοι και αστυνομικοί δεν είχαν ποτέ και τις καλύτερες σχέσεις. Ειδικά όταν διασταυρώνονταν οι επαγγελματικοί τους δρόμοι σε κάποια λεωφόρο, όταν το καθήκον καλούσε και τις δύο πλευρές…
Τώρα φαίνεται πως και οι δύο συντάσσονται σε ένα πράγμα: στο να μην προχωρήσει η λήψη των φωτογραφιών από τους ένστολους για τις νέες ταυτότητες που σύντομα θα μπουν στη ζωή μας. Ο καθένας έχει τους λόγους του.
Οι μεν μιλούν για έξτρα φόρτο εργασίας, οι δε για επαγγελματική και οικονομική καταστροφή, αφού ένα τμήμα της δουλειάς τους, φεύγει από τις αρμοδιότητές τους. Αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά. Δεν είναι γνωστό, ή τουλάχιστον δεν είναι ευρέως γνωστό, γιατί ελήφθη μια τέτοια απόφαση και μάλιστα την ώρα που τόσο οι φωτογράφοι όσο και οι αστυνομικοί είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους.
Συνήθως, αυτός που αποφασίζει, εν προκειμένω η πολιτεία, προχωράει στην υλοποίηση των αποφάσεών της, γνωρίζοντας κάτι παραπάνω από τους άμεσα ενδιαφερόμενους ή μη θέλοντας οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να γνωρίζουν και πολλά πράγματα.
Σε αυτή την περίπτωση δεν γνωρίζουν ούτε τα ελάχιστα για το ποιος και το γιατί θέλησε να προχωρήσει αυτή η διαδικασία από τον οργανισμό της Αστυνομίας. Ο καθένας μπορεί να κάνει σκέψεις για παρασκήνια, μυστικά, συμφωνίες κ.ο.κ.
Αυτό όμως που θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε είναι το ότι τουλάχιστον οι φωτογράφοι είχαν ζητήσει και είχαν καταφέρει να συναντηθούν με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου ΠροΠο. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι οι συναντήσεις δεν απέφεραν αποτελέσματα…
Ο υφυπουργός θα μετέφερε τα αιτήματα στον υπουργό, λες και δεν τα ήξερε. Ενδιαφέρον θα έχει επίσης να μάθουμε πότε τελικώς αποφασίστηκε αυτό το νέο «επίτευγμα» της κυβέρνησης.
Τι είδους συμφωνίες υπήρξαν και με ποιους; Ποιος θα είναι ο κερδισμένος της ιστορίας;
Ο πολίτης ή ο πολιτικός;
Ερωτήματα που θα παραμείνουν αναπάντητα, όπως αναπάντητα έμειναν και τόσα άλλα περίεργα σε αυτόν τον κατακαημένο και κατακαμένο τόπο.