Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι εκείνα που συμβάλουν
στο μέγιστο βαθμό στη διατάραξη της ισορροπίας συστήματος
Με βάση τις επίσημες έρευνες, η πανδημία του κοροναϊού μάς έχει γυρίσει ακριβώς πέντε χρόνια πίσω.
Αυτοί είναι οι υπολογισμοί του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μέσα από την έκθεση του Προγράμματος Ανάπτυξης. Κι αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα, το οποίο με βάση τα επίσημα στοιχεία, είναι μετρήσιμο στη λογική μείωσης του προσδόκιμου ζωής κατά τις χρονιές 2020 και 2021. Εκτός από τη «λογική» ως ένα βαθμό μείωση του προσδόκιμου ζωής, που βασίζεται και στη «λογική» των 6.5 εκατομμυρίων θανάτων, υπάρχουν κι άλλα στοιχεία πολύ περισσότερο απογοητευτικά.
Στα ποιοτικά στοιχεία της έρευνας εντάσσεται επίσης η μείωση της ανθρώπινης ανάπτυξης, η αύξηση της δυσπιστίας και η αύξηση της αγανάκτησης. Κι αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι εκείνα που συμβάλλουν στο μέγιστο βαθμό στη διατάραξη της ισορροπίας συστήματος.
Δεν είναι μόνο όμως τα στοιχεία που παρουσιάζει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επίσημα και αποδεικνύουν το τι έχει συμβεί μέσα στην πανδημία. Είναι και οι πραγματικές καταστάσεις, αλλά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Διότι όντως, έχουμε χάσει γενικά την εμπιστοσύνη μας στο οτιδήποτε κι έχουμε αυξήσει την αγανάκτησή μας. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου που θεωρεί ότι ο κοροναϊός είναι κατασκεύασμα των Αμερικανών, που δημιουργήθηκε για να καταστρέψει τους Ρώσους, αλλά οι Ρώσοι κατάλαβαν «τι παίζει» κι επιτέθηκαν στην Ουκρανία για να «χτυπήσουν» στην ουσία τις Ηνωμένες Πολιτείες και να αποτρέψουν μια καταστροφική επίθεση σε βάρος τους, αντιλαμβάνεται κανείς, πως το μέτρο και η… μπάλα έχουν χαθεί.
Γιατί ό,τι περιγράφηκε μόλις τώρα δεν αποτελεί ούτε προϊόν προσωπικής φαντασίας, ούτε άποψη κάποιων περιθωριοποιημένων ατόμων που μπορούν να θεωρηθούν απλοϊκά και «ψεκασμένοι». Αυτή η αντίληψη πλέον κερδίζει έδαφος και αποτελεί αντίληψη την οποία πιστεύουν κάθε μέρα και περισσότεροι.
Την ίδια στιγμή, η καθημερινότητά μας μοιάζει σαν να βγήκε από κάποιο προπολεμικό παρελθόν που μας περιέγραφαν παππούδες συνήθως ή και μπαμπάδες κατά περίπτωση, το οποίο θεωρούσαμε πως έχει κλειστεί για πάντα σε ένα ιστορικό χρονοντούλαπο.
Η ζωή πλέον, είναι σαν μια ζωή ενός νεφελώδους παρελθόντος, με ανύπαρκτη αίσθηση ελπίδας και μεγάλη ανάγκη υπομονής.
Και για να το κάνουμε πιο ενδιαφέρον, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, υπονοεί χωρίς να το λέει ξεκάθαρα, πως αυτό είναι μόνο η αρχή, αφού ο κόσμος αναμένεται να έρθει αντιμέτωπος με μια σειρά απροσδιόριστων κρίσεων, οι οποίες μπορεί να απορρέουν από τον ιό, αλλά μπορεί και όχι. Κι όσο εμείς ακόμα πατάμε κάποια κουμπιά στα πληκτρολόγια των υπολογιστών για να γράψουν γράμματα σε οθόνες και στη συνέχεια να γίνουν κείμενα αναλογικά ή ψηφιακά, αναρωτιόμαστε πόσο χειρότερα είναι αυτά που έρχονται κι αν θα γίνουμε πρωταγωνιστές στις καλτ ταινίες επιστημονικής φαντασίας που θεωρούσαμε… χαζές.