Πόσες φορές θα ανεχθούμε την μπάλα
να ταξιδεύει στην εξέδρα, την ώρα
που οι πλημμύρες απειλούν να
μας πάρουν μπάλα
όλους, και δεν
θα έχουμε και καμία δικαιολογία…
Η ερώτηση είναι απλή: «Στα πόσα μάστερ πλαν σωζόμαστε από τις πλημμύρες και την ξηρασία;» Είναι η πιο αυθόρμητη απορία που μπορεί να διατυπώσει κάποιος μετά την τελευταία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε για τη διαχείριση των νερών στην Κρήτη στη διάρκεια της οποίας ανακοινώθηκε ένα ακόμα μάστερ πλαν αυτή τη φορά με τη σφραγίδα του υπουργείου Aγροτικής Aνάπτυξης.
Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις του αρμόδιου υπουργού η ολλανδική εταιρεία η οποία πραγματοποιεί το μάστερ πλαν, του Θεσσαλικού κάμπου θα αναλάβει και την Κρήτη και μέσα σε 3,5 μήνες θα μας προτεραιοποιήσει τα εγγειοβελτιωτικά έργα που πρέπει να γίνουν για τις ανάγκες της αντιπλημμυρικής προστασίας. Η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια της σύσκεψης έστω και δια της πλαγίας, ειπώθηκε το αυτονόητο.
Ότι δηλαδή ο ΟΑΚ έχει ήδη παραδώσει μια πλήρη αναλυτική μελέτη που καλύπτει ολόκληρη την Κρήτη η οποία εμπεριέχει ήδη τiς απαντήσεις που αναζητά το Yπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δια μέσω της oλλανδικής εταιρείας. Αυτό όμως που δεν ειπώθηκε είναι ένα απλό «γιατί;».
Ποιος είναι δηλαδή ο λόγος που θα εμπλακεί η ολλανδική εταιρεία για να δώσει στο Yπουργείο τον οδικό χάρτη των έργων που απαιτούνται για την ανάπτυξη των εγγειοβελτιωτικών και αντιπλημμυρικών έργων που χρειάζεται ο τόπος μας, όταν η αποτύπωση αυτή υπάρχει ήδη στη μελέτη του Οργανισμού.
Επίσης το ερώτημα που δεν τέθηκε είναι ποια απάντηση θα δώσει η ολλανδική εταιρεία και μάλιστα σε 3,5 μήνες, την οποία μας στέρησε το μάστερ πλαν του ΟΑΚ, που για την ιστορία χρειάστηκε 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Εν πάση περιπτώσει ο υπουργός στη σύσκεψη που συγκάλεσε επέλεξε να μη μας μιλήσει για τα ημιτελή έργα που δεν έγιναν, για τις υπηρεσίες που καταρρέουν για τη μέχρι σήμερα αδιέξοδη διαχείριση σε ζητήματα που έπρεπε να είχαν λήξει χθες και επέλεξε να ανακοινώσει ένα νέο μάστερ πλαν ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα.
Το ερώτημα είναι η κερκίδα τι κάνει; Πόσους κόμπους μπορεί να δεθεί η γλώσσα για να μη ρωτήσει το αυτονόητο. Πόσες λέξεις μπορούν να φρενάρουν στον ουρανίσκο για να μην ειπωθούν αλήθειες.
Πόσο μιθριδατισμό έχει παράξει το σύστημα της πολίτικαλ κορέκτ λειτουργίας που καταπίνει αμάσητη κάθε αντίδραση που έπρεπε να υπάρξει για να αναζητηθούν ευθύνες για όλα όσα μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει και να διεκδικηθούν πόροι και χρονοδιαγράμματα για την εκτέλεση κοστολογημένων έργων που έπρεπε να έχουν γίνει χθες.
Για να στηριχθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες που δίνουν μια απίστευτη μάχη με την υποστελέχωση και τη γραφειοκρατία φυλώντας Θερμοπύλες; Και τελικά πόσες φορές θα ανεχθούμε την μπάλα να ταξιδεύει στην εξέδρα, μέχρι την επόμενη πλημμύρα ν’ απειλεί να μας πάρει μπάλα όλους, και δεν θα έχουμε και καμία δικαιολογία…