Μόνο ο Αλέξης Τσίπρας δεν θυμάται
ότι είχαμε κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή,
το όνομα του οποίου για αδιευκρίνιστους
λόγους αδυνατεί να προφέρει
Την ώρα που η ακρίβεια σαρώνει την αγορά και οι ανατιμήσεις προκαλούν αλυσιδωτά ισχαιμικά επεισόδια στους καταναλωτές, οι τσάντες με τα λεφτά (να φάνε και οι κότες) που πηγαινοέρχονταν στην πυρόπληκτη Ηλεία το όχι και τόσο μακρινό 2007… σκανδαλίζουν. Άλλες εποχές, θα μου πείτε. Άλλοι παπάδες ήρθανε και άλλα λεφτά βαστούνε… Τότε τα «γαλάζια» λεφτά ήταν ψηφοθηρικά. Και ας μύριζαν καμένη γη (κυριολεκτικά) και πτωμαΐνη από τους σχεδόν 50 απανθρακωμένους, καθώς ο στρατηγός άνεμος του Βύρωνος Πολύδωρα δεν μπόρεσε να εξαϋλώσει την «ασύμμετρη απειλή»!
Δεκαπέντε χρόνια μετά τη βγάζουμε (-δεν τη βγάζουμε) σπαρτιάτικα… Λιτά, απλά, απέριττα και χωρίς καν τα απαραίτητα. Ας είναι καλά η σύσκεψη της Σπάρτης, που μας έκανε για το λάθος λόγο ν’ αναπολήσουμε και να μελαγχολήσουμε για τις εποχές της ευμάρειας, της διασπάθισης του ΣΔΙΤ χρήματος, καθώς ποτέ δεν έλειψαν από τα ταμεία των κομμάτων εξουσίας τα ιδιωτικά κεφάλαια… Ο τότε υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Πέτρος Δούκας, μας υπενθύμισε πως οι τσάντες με το άφθονο χρήμα που εισέπραττε όποιος μιλούσε ελληνικά στην περιοχή των καμένων, άλλαξε το πολιτικό κλίμα και η ΝΔ ξανακέρδισε τις εκλογές εκείνου του Σεπτέμβρη.
Ο παρών στη σύσκεψη Σπήλιος Λιβανός μέσα σε χαχανητά υποκλίθηκε στο σατανικό σχέδιο της εποχής και μπροστά στην κάμερα που κάλυπτε τη σύσκεψη αναφώνησε… «εποποιία»! Η συνέχεια γνωστή: ο Μητσοτάκης δεν έβαλε πιπέρι στο στόμα των δύο στελεχών, αλλά ζήτησε και έλαβε την παραίτηση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και διέγραψε το νυν δήμαρχο Σπάρτης από τη ΝΔ. Ε, και; …Κάτι έκανε η φοράδα στ’ αλώνι! Πίστεψε κανείς ότι η ιστορία με τις τσάντες δεν έγινε όπως την είπε ο Δούκας; Όχι του Διαφανίου, ο άλλος, ο γαμπρός του Έβερτ.
Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι. Μόνο ο Αλέξης Τσίπρας δεν θυμάται ότι είχαμε κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, το όνομα του οποίου για αδιευκρίνιστους λόγους αδυνατεί να προφέρει και επιτίθεται στον Μητσοτάκη σαν να πρόκειται για δικούς του υπουργούς και τσάντες με τωρινά λεφτά…
Η ουσία είναι ότι οι εξπρές καρατομήσεις δεν καθαρίζουν το πολιτικό τοπίο, που παραμένει θολό από την ακρίβεια και ομιχλώδες από την παγωνιά, λόγω κόστους λειτουργίας των θερμαντικών μέσων. Όσοι χούλιγκαν και να μπουν στη φυλακή, όσα μέτρα και αν εξαγγείλει η κυβέρνηση για την πάταξη της οπαδικής βίας, όσο… ξίδι και να ποτίσει ο πρωθυπουργός τους οπαδούς με τα μυαλά στα κάγκελα, όσο και να κλείνει το μάτι στους προέδρους των ΠΑΕ, πάλι η ακρίβεια θα βασιλεύει… αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματα, που είναι αν θα σφάξει η Καλλιόπη τη Βασιλική στη Άνω Ποριά και αν θα επιστρέψει θριαμβευτής ο Δούκας στο Διαφάνι, κάνοντας αναδιανομή του πλούτου του στους χωρικούς με τους όρους Πολάκη και ας τους χαρακτηρίζει ο Κούλογλου μη σοβαρούς…
Μα η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, τσιρίζει ο Άδωνις και η παρέα του, ενώ Σταϊκούρας και Σκρέκας ανακοινώνουν μέτρα μέρα παρά μέρα για την ανάσχεσή της. Παρά ταύτα, εμείς, εσείς και ο Χατζηπετρής αδυνατούμε να βάλουμε βενζίνη στο ρεζερβουάρ σε ποσότητα που να μη θεωρηθεί… σφηνάκι και πετρέλαιο στον καυστήρα για να ζεσταθεί το κοκκαλάκι.
Κι είμαστε ακόμα στα μισά του Φλεβάρη, μόλις μια ημέρα μετά του Αγίου Βαλεντίνου, τις περιπτύξεις του οποίου πρέπει να συνεχίσουμε (αλλά πώς χωρίς, σοκολατάκια, αρκουδάκια, καρδούλες, μαύρες και κόκκινες δαντέλες;) μήπως και ξεχειμωνιάσουμε… Και μετά, άνοιξη πια, εξοικειωμένοι ακόμα περισσότερο με την πανδημία θα βγούμε στους δρόμους για να συγκρουστούμε με την ακρίβεια, να ξιφουλκήσουμε με την ενεργειακή κρίση και να παλέψουμε με τους δαίμονές μας…
Υ/Γ: Προφανώς και το μοίρασμα κρατικού και παρακρατικού χρήματος δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο των «γαλάζιων» κυβερνήσεων. Και το ΠΑΣΟΚ είχε τις δίκες του… μαύρες σακούλες και τα στοιβαγμένα «πακέτα» στα μεγάλα τραπέζια της Χαριλάου Τρικούπη, όπου άπλωναν τις χερούκλες τους οι μιντιάρχες της επικράτειας, μικροί και μεγάλοι, ξεπλένοντάς τα με διαφημιστικά τιμολόγια σε «πράσινους» επιχειρηματίες. Ο καημένος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόλαβε τέτοια μεγαλεία. Ούτε καν ένας κράτος με… ΣΥΡΙΖΟφρουρούς, όπως αυτό με τους πρασινοφρουρούς που οραματιζόταν η Τασία με την περιορισμένη φαντασία.