Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες νιώθω τυχερή για τον νονό που επέλεξαν
οι γονείς μου
Γρατζουνιές, μελανιές, σκισμένα κολάν και κατακόκκινα μάγουλα, ίσως και υγρά από τα δάκρυα του πόνου… Υπάρχουν περιπτώσεις που τα παραπάνω αποτελούν ευχάριστες αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας. Να χτυπάμε το κουδούνι του πατρικού μας και να προσπαθούμε να κρύψουμε τα σημάδια, να τρέχουμε στο μπάνιο και να πλένουμε βιαστικά τα αίματα μην τα δει η μαμά μας και τρομάξει ή, ακόμα χειρότερα, μας μαλώσει και αρχίσει τις απαγορεύσεις…
Ένα γυαλισμένο, κόκκινο ποδήλατο: Το ωραιότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ και φυσικά ήταν από τον νονό μου, ο οποίος πότε δεν με ξεχνούσε. Θυμάμαι να χτυπάει το κουδούνι, να ανοίγει η πόρτα και να το βλέπω μπροστά μου σαν όνειρο! Εννοείται πως θυμάμαι και τι ακολούθησε…
Όταν ήμουν πολύ μικρή, έμαθα γρήγορα ποδήλατο, στη γειτονιά τότε δεν είχαμε πολλά αυτοκίνητα, ήμουν συνέχεια έξω, εγώ και τα αγόρια, σαν γνήσιο αγοροκόριτσο που σεβόταν τον εαυτό του. Θυμάμαι να με μαζεύουν κάτι συγγενείς που έμεναν σε κάποια απόσταση – είναι η αλήθεια – και να ενημερώνουν τους γονείς μου ότι με βρήκαν!
Λίγο αργότερα, όμως, ήρθε η μετακόμιση σε έναν δρόμο πιο κεντρικό, οπότε αναγκαστικά οι κινήσεις περιορίστηκαν. Το δώρο, όμως, του νονού έπρεπε να τιμηθεί δεόντως και αυτό έγινε. Από νωρίς το πρωί ως αργά το απόγευμα μαζί με την κολλητή μου – σπίτι πηγαίναμε μόνο το μεσημέρι για φαγητό.
Όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα ξεχάσω μια φορά που έκανε ζιγκ ζαγκ και από εδώ το πήγαινε, από εκεί το πήγαινε, ήρθε η σύγκρουση και εγώ βρέθηκα εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο τιμόνια που είχαν μπλεχτεί μεταξύ τους και τα… οπίσθια της κολλητής μου πάνω στη μύτη μου, η οποία, να σημειωθεί, είναι πολύ μικρή για να αντέξει τέτοιο βάρος.
Λίγο πριν το Πάσχα και με αφορμή μια οικογενειακή εξόρμηση σε ποδηλατάδικο, οι αναμνήσεις δεν άργησαν να ξαναγυρίσουν στο μυαλό μου.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες νιώθω τυχερή για τον νονό που επέλεξαν οι γονείς μου, γιατί ποτέ δε με απογοήτευσε και ας μην ήταν του γούστου μου το πασχαλινό τσουρέκι με το κατακόκκινο αυγό που πάντα συνόδευε τη λαμπάδα και το δώρο.
Φέτος το Πάσχα αυτό έρχεται χωρίς κανέναν περιορισμό, λόγω κοροναϊού. Οι επισκέψεις των νονών των μικρών ήδη μπαίνουν στην ατζέντα, οι έξοδοι, οι εκκλησίες, το αρνί έχει ήδη παραγγελθεί.
Ελπίζω όλα τα παιδιά να είναι τόσο τυχερά και το βράδυ της Ανάστασης να κρατήσουν με καμάρι τη λαμπάδα που διάλεξε για εκείνα ένας νονός με περισσή αγάπη!