Μια πόλη, μία ομάδα… μία πίτα, μία γύρο! Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο τρολάρισμα για τους εμπνευστές του «Μια πόλη, μια ομάδα» που έχει γίνει σύνθημα και σήμα κατατεθέν για ποδοσφαιρικό οργανισμό της Θεσσαλονίκης, που θεωρεί εαυτόν ξεχωριστό. Αν δε με απατά η μνήμη μου, η παραφθορά του σλόγκαν έγινε από τους Ηρακλειδείς, που αντιμετωπίζονται περίπου ως οι ποδοσφαιρικοί παρίες της συμπρωτεύουσας. Το πρόβλημα μας φυσικά και δεν είναι (μόνο) η Θεσσαλονίκη, που έχει συγκεντρώσει πάνω της τους προβολείς της δημοσιότητας για τη στυγερή δολοφονία του Άλκη, ενός ακόμα θύματος της τυφλής οπαδικής βίας.
Το φαινόμενο του χουλιγκανισμού ενδημεί σε όλη τη χώρα και… uber alles συμπεριφορές συναντάμε σε όλες τις μεγαλουπόλεις αλλά και σε πολλά ποδοσφαιρικά κλαμπ. Αρκεί να θυμίσουμε μόνο ότι το 2004 την επομένη της εκλογής του Κώστα Καραμανλή, πρόεδρος ομάδας συνδεδεμένος με την προηγούμενη κυβέρνηση πήγε στο προπονητήριο για να πει σε παίκτες, προπονητές και φροντιστές: «Μπορεί η κυβέρνηση ν’ άλλαξε αλλά το κράτος είμαστε εμείς»! Προφανώς και το μήνυμα είχε πολλούς αποδέκτες και μεταξύ αυτών τους οπαδούς της ομάδας, που έπρεπε να καταλάβουν ότι δεν κινδυνεύουν τα κεκτημένα…
Έτσι αντιλαμβανόταν ο πρόεδρος τα κύπελλα, τα πρωταθλήματα, τις διακρίσεις και την ατιμωρησία για τα «δικά μας παιδιά», που πρέπει να συνεχίζονται εσαεί… Για να καταλάβετε, το αντίπαλο δέος του εν λόγω προέδρου, σε προηγηθείσα εποχή ήθελε να… κλειδώσει το πρωτάθλημα στο δικό του και ιδιόκτητο προπονητήριο.
Όχι, δεν πετώ την μπάλα στην κερκίδα για τις ευθύνες της οπαδικής βίας. Δεν αναφέρομαι τυχαία σε προέδρους και ΠΑΕ και επιτέλους ας σταματήσει το γαϊτανάκι της υποκρισίας. Το ποδόσφαιρο ασφαλώς και είναι το λαοφιλέστερο των αθλημάτων, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες και στη χώρα μας πορεύεται με άλλοθι και ενοχές, μόνο.
Από την καλύτερη ψυχαγωγία του απομεσήμερου της Κυριακής, έγινε ο βούρκος της προβολής, της εξυπηρέτησης συμφερόντων, του κέρδους, της ανομίας, της βιτρίνας και του ξεπλύματος… Και οι οπαδοί χωρίς να το καταλάβουν από όχλος της κερκίδας έγιναν οι στρατοί των προέδρων. Αυτούς έβαζαν και βάζουν μπροστά για να παίρνουν δουλειές από το δημόσιο, τσάμπα φιλέτα για τις επενδύσεις τους και για να βρίσκονται στο απυρόβλητο όταν έχουν μπερδέματα με τη Δικαιοσύνη, τότε που μια στις τόσες ξεφεύγουν από το αραχνιασμένο αρχείο δικογραφίες που τους αφορούν…
Μόνο που οι στρατοί των προέδρων, που μπουκάρουν με τα πιστόλια στον αγωνιστικό χώρο, μετεξελίχθηκαν σε κάτι πιο βάρβαρο και πιο εγκληματικό, μένοντας μόνο η φανέλα για να θυμίζει την αρχική αναφορά τους. Η δράση τους ξέφυγε από τις κερκίδες και τα πέταλα και έφτασε σε σκοτεινά στενά για ένα αλλόκοτο κουμάντο με σουγιάδες και δρεπάνια. Ουσίες, παράνομο χρήμα, εκβιασμοί, όλη η ανομία τη νύκτας στα γεμάτα τατουάζ χέρια τους, ραντεβού θανάτου και κολεγιές με Βαλκάνιους και Ανατολικούς, που έφτασαν στα μέρη μας για να βάλουν ένα χεράκι…
Βάδιζαν με τη βεβαιότητα της ατιμωρησίας, που τους εξασφάλιζαν η φανέλα, ο πρόεδρος και οι δικηγόροι του που έσπευδαν κάθε φορά με “εντέλλεσθε” να υπερασπιστούν τα παιδιά που τα έσπαγαν. Παιδιά που άγονται και φέρονται σαν μισθοφόροι μιας λεγεώνας, καθοδηγούμενα πλέον από αρχηγούς και αρχηγίσκους του κοινού ποινικού δικαίου, που είδαν φως και μπήκαν, συνθέτοντας μέχρι και ομάδες κρούσης με οπαδούς από τα πολιτικά άκρα.
Το ερώτημα: «και η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη τι κάνουν;» είναι εντελώς αφελές. Τώρα βέβαια δείχνουν ότι βρίσκονται σε εγρήγορση. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να μη δρουν μόνο υπό το βάρος της κατακραυγής. Διότι μέχρι πρότινος η Αστυνομία… οδηγούσε το λεωφορείο της αντίπαλης ομάδας στον πυρήνα των φανατικών οπαδών της ομάδας του εντολέα της, προκειμένου να τρομοκρατηθούν οι παίκτες ή έκανε τα στραβά μάτια σε πλείστες όσες περιπτώσεις με οπαδούς που είχαν μπλεξίματα σε υποθέσεις από… καμένους φούρνους μέχρι λευκά Polo! Και η Δικαιοσύνη; Όταν η ομάδα και ο πρόεδρος δεν τη βγάζουν στον τάκο, δεν την αναγκάζουν σε παραίτηση και δυσμενή μετάθεση ή δεν της δίνουν διαρκείας για το γήπεδο, κάτι μπορεί να κάνει, αλλά επ’ ουδενί να δικάσει παράγκες…
Και η Πολιτεία, το κράτος; Δυστυχώς οι πολιτικοί, απλά κάνουν τα θελήματα των προέδρων, που κατά καιρούς είναι εθνικοί προμηθευτές, επενδυτές, ευεργέτες, χορηγοί και μπλα, μπλα… «δίνουν δουλειά σε τόσο κόσμο στις επιχειρήσεις και τα βαπόρια τους, που άμα τον απολύσουν θα αυξήσουν τα ποσοστά της ανεργίας», όπως απειλούν.
Ας σταματήσει λοιπόν η υποκρισία, ας συμφωνήσουμε όλοι ότι θέλουμε τον τερματισμό της οπαδικής βίας και τα άλλα είναι εύκολα με τους παραχαϊδεμένους μαχαιροβγάλτες… Αρκεί να το θελήσουν και οι ΠΑΕ με την Πολιτεία και τις Αρχές της.