Τεράστιο λάθος κάνουν
όσοι υποτιμούν τον Κασσελάκη
Εάν ζούσε σήμερα ο Τζον Ριντ θα είχε πολλούς λόγους να γράψει για τις «τριάντα μέρες που συγκλόνισαν την ελληνική Αριστερά». Ένας γεμάτος μήνας που έφερε τα πάνω κάτω στον ΣΥΡΙΖΑ, ένας μήνας που άλλαξε την Αριστερά και τα πιστεύω της, ένας μήνας που μπορεί να αλλάξει και το πολιτικό τοπίο στην χώρα!
Η εκλογή του Κασσελάκη στην ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς ήταν η κορύφωση μιας σειράς γεγονότων, που συνέβησαν τόσο γρήγορα, τόσο δραματικά που κανένας δεν κατάλαβε πώς και γιατί έγινε μια τέτοια επιλογή.
Σκεφτείτε μόνο εάν πριν λίγο καιρό ένας εκ των… αστών σχολιαστών περιέγραφε μια τέτοια εξέλιξη. Θα τον περνούσαν κουμπότρυπες τα τρολς της Κουμουνδούρου! Είναι δυνατόν να έλεγες σε έναν αριστερό αγωνιστή, σε έναν ιδεολόγο του χώρου, σε έναν άνθρωπο που πάντα είχε τις αξίες και το ήθος να τον οδηγούν πως θα επέλεγαν έναν ηγέτη σαν τον Στέφανο για αρχηγό και να μην ήσουν… τρελός ή έστω σε βάφτισε τρελός παπάς;
«Θα έρθει με τον Τάιλερ και την σκυλίτσα τους ένας 35άρης. Άρτι αφιχθείς από την Αμερική στην οποία διέπρεψε ως αναλυτής της Γκόλντμαν Σακς και ως αυτοδημιούργητος εφοπλιστής, μετανοημένος μητσοτακικός, άνθρωπος της αγοράς και άριστος. Θα έρθει και σε ένα μήνα δεν θα κερδίζει απλώς τις εσωκομματικές εκλογές, αλλά θα του ζητάτε και αυτόγραφο»! Το βλεπες, το έπαιξες; Σκεφτείτε τι θα άκουγε ο σύγχρονος…Παϊσιος που θα έλεγε τόσα και τέτοια πράγματα για την Αριστερά, λίγους μήνες πριν. Και όμως να που η πραγματικότητα είναι συχνά πιο κυνική και από τα ίδια τα οράματα του αγίου!
Ο Κασσελάκης όχι απλώς εξελέγη, αλλά κατατρόπωσε στελέχη πρώτης γραμμής που εκπροσωπούσαν την καθαρότητα και τον ιδεαλισμό του χώρου. Την προσφορά στο κόμμα και τους αγώνες που (έλεγαν πως) έδωσαν. Και όμως. Τώρα Κασσελάκης για πρόεδρος! Ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με λόγους επικοινωνιακούς.
Βρισκόμαστε εκεί. Στη νέα αρχή του ΣΥΡΙΖΑ. Που κάνει επανεκκίνηση με ένα νέο ηγέτη, τον οποίο πρέπει να παρακολουθήσουμε- πέραν της κοινωνιολογικής ανάλυσης- με σεβασμό και υπομονή. Το που θα το πάει, πώς θα το πάει και τι θα το κάνει το κόμμα δεν το ξέρουμε ακόμη. Δύσκολο βέβαια να υποθέσεις ότι θα είναι κόμμα ιδεών, κόμμα αριστερών, κόμμα θέσεων. Ίσως να αποδειχθεί ένα κόμμα οπαδών, εάν κρίνω από την ταύτιση και τον φανατισμό με το πρόσωπό του. Αλλά ό,τι και να συμβεί, όπως και να έρθουν στο μέλλον τα πράγματα, ο ίδιος δεν μπορεί να υποτιμηθεί από συντρόφους και αντιπάλους.
Οι μεν σύντροφοί του είναι εκείνοι που το έκαναν ήδη και το πλήρωσαν ακριβά. Σε ένα μήνα. Δεν έβλεπαν ότι έχει χάρισμα, έχει το «έλα πα», έχει προσόντα που ξεπερνούν τις δικές τους πρωτόγονες επικοινωνιακές μεθόδους. Και την πάτησαν σαν χάνοι. Μέχρι και τις πρώτες εκλογές δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν να έρχεται. Και όμως ήπιαν την πορτοκαλάδα. Τους έπεσε βαριά, αλλά μόνο έτσι έμαθαν. Εάν έμαθαν.
Το ίδιο κινδυνεύουν να πάθουν και όσοι από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα επιχειρήσουν να υποτιμήσουν τον αντίπαλό τους. Ο Μητσοτάκης ξέρει καλά από…υποτίμηση. Το έκανε στον ίδιο η οικογένεια, το κόμμα, οι αντίπαλοί του. Δεν υπολόγισαν τι είχε μάθει στο Πανεπιστήμιο της ζωής και τώρα βλέπουν την σκόνη του. Αντιστοίχως θα συμβεί και με το ΠΑΣΟΚ εάν πει «δεν βαριέσαι ποιος είναι ο Κασσελάκης, πάμε να τους πάρουμε τώρα»- κανείς δεν πήγε μπροστά με το να παριστάνει τον λαγό και τον καμπόσο ακόμη και στη χελώνα.
Τι σημαίνει όλο αυτό; Το ξανάπαμε: Ο Κασσελάκης ήρθε για να μείνει. Το πόσο θα μείνει εξαρτάται και από τον ίδιο και από τις πολιτικές συγκυρίες. Αλλά το βέβαιο είναι πως ακόμη και αν πιστέψουμε ένα σύντροφο που είπε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ από ροκ συγκρότημα έγινε ελαφρύ ποπ» ο Κασσελάκης έχει πολλά τραγούδια να τους πει ακόμη!