Όσοι γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά πως ο Θεοχάρης, δεν είναι ο μοναδικός που δεν το έχει και πολύ
με τη διαχείριση του κοινού
Soft skills. Crisis Management. HRΜ. Έννοιες στα αγγλικά που θα μπορούσαν να μεταφραστούν ή και να παραφραστούν ως δεξιότητες, διαχείριση κρίσεων και διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού.
Έννοιες που κάθε μεγάλη και «δεινοσαυρική» εταιρεία έχει αναγάγει σε προτεραιότητα για το προσωπικό της και που ακόμα και σήμερα μπορεί και να πληρώνει χιλιάδες ευρώ τον μήνα σε «εξειδικευμένο προσωπικό» για να τις εφαρμόζουν στα στελέχη. Στην ουσία δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από κοινή λογική και ορθή διαχείριση ανθρώπων, που η γιαγιά μου και πολλές γιαγιάδες και πολλοί παππούδες με «νου και κρασί» τις γνωρίζουν άριστα προτού καν ανακαλυφθούν.
Από αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων για άλλους και ουσίας για τους περισσότερους, δεν απέχουν τα μεγάλα κόμματα. Τα οποία και ξοδεύουν δεκάδες εργατοώρες σε σεμινάρια και επιμορφώσεις στελεχών και πολιτικών, προκειμένου να μπορούν να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών και να επιδεικνύουν στη συνέχεια τη δεινότητα που έχουν στη διαχείριση των ανθρώπων.
Μάλλον από αυτά τα σεμινάρια κάποιοι απέχουν, είτε θεωρώντας πως τα γνωρίζουν όλα, είτε πιστεύοντας πως τους είναι άχρηστα αφού εκτιμούν ότι έχουν εμπειρία αντίστοιχη με αυτή της γιαγιάς μου. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης φαίνεται πως από αυτά τα μαθήματα της Νέας Δημοκρατίας έκανε «κοπάνα», αφού δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η συμπεριφορά του απέναντι σε εκπροσώπους φορέων στο Ηράκλειο, που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από μια σύσκεψη που ούτως ή άλλως δεν είχε τελικά ουσία.
Όσοι γνωρίζουν βέβαια λίγο παραπάνω πράγματα και καταστάσεις ξέρουν πολύ καλά πως ο Θεοχάρης δεν είναι ο μοναδικός που δεν το έχει και πολύ με τη διαχείριση του κοινού ή που εν πάση περιπτώσει το «έχασε» σε μία άτυχη στιγμή κρίσης. Γιατί στη Νέα Δημοκρατία, (και όχι μόνο στη Νέα Δημοκρατία για να είμαστε δίκαιοι και ακριβείς) υπάρχουν πολλοί «Θεοχάρηδες» κι έχουμε μάλιστα αρκετούς και σε τοπικό επίπεδο.
Υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι έχουν βρεθεί στην κορυφή ή σε κάποια κορυφή κι εξ αυτού μπορούν να διαχειρίζονται το κοινό σαν να μην έχει καμία αξία και σαν να μπορούν να το ελέγξουν πλήρως, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Κι υπάρχουν ακόμα περισσότεροι «χειροκροτητές» που επικροτούν αυτή τη στάση κι αυτή τη μετριότητα που βρέθηκε σε κάποιον αφρό.
Αυτά βέβαια δεν είναι νέα. Αντίστοιχες καταστάσεις κι αντίστοιχα λάθη «στοιχειώνουν» αρκετούς πολιτικούς κι ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης, που στην πρώτη ευκαιρία βγάζουν συμπεριφορές ακατανόητες. Απλά στη σημερινή εποχή της μετριότητας και της κοινωνικής δικτύωσης, ένα τέτοιο, ακόμα και «στιγμιαίο» λάθος γιγαντώνεται και παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Το θέμα όμως δεν είναι να «σταυρώσουμε» τον κάθε Θεοχάρη. Το θέμα είναι να δούμε το δάσος πέρα από το δέντρο και να παλέψουμε για να ξεφύγουμε από την όποια μετριότητα. Όμως μάλλον αυτή βολεύει πιο πολύ απ’ όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.