Ψαχούλευα στα συρτάρια μιας παλιάς σερβάντας, στο πατρικό μου, και ανάμεσα σε άλλα εντόπισα το ατομικό βιβλιάριο μεταβολών-υγείας και εκπαιδεύσεως του Στρατού του πατέρα μου… 1961!
«Πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων έστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον»,στην εισαγωγή με το «καλημέρα». Μπήκα στον πειρασμό να το ξεφυλλίσω. «Μία απρόσεκτος συζήτησις δια Στρατιωτικά ζητήματα είναι δυνατόν να έχει ως συνέπειαν την αποτυχία μιας ολοκλήρου Επιχειρήσεως. Είναι δυνατόν να στοιχίσει τη ζωή εις πολλούς συναδέλφους σου και εις σε τον ίδιον.
Εάν ερωτάσαι: Να απαντάς:
(α) πού υπηρετείς; Κάπου
(β) πού ευρίσκεται η Μονάς σου; Κάπου
(γ) για πού πηγαίνετε; Δεν ξέρω
Στιγμιαία ένιωσα σαν τη Φωσκολική «Υπολοχαγό Νατάσα». «Όσο και να με βασανίσετε, δεν θα μιλήσω, δεν θα μιλήσω…» επαναλάμβανα μέσα μου για ντομπάρισμα.
«Να είσαι πάντα καχύποπτος» η προτροπή στο κεφάλαιο «Ασφάλεια-Επαγρύπνησις». Κοίταξα προς την πόρτα, έξω από το παράθυρο, κάτω από το κρεβάτι, μέσα στην ντουλάπα. Πεδίο καθαρό.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από τη δουλειά. Ήταν πράγματι όμως; «Πριν ομιλήσεις, σκέψου ότι είναι δυνατόν ο εχθρός να ωφεληθεί κάτι από αυτό που θα ειπής» η ρητή οδηγία.
«Λες; Δεν απαντάω», σκέφτηκα. Εγώ προδότης δεν θα γίνω. Θα το «ράψω» καλύτερα το στόμα, παρά να μιλήσω».
Γυρίζω σελίδα. Πετάγομαι όρθια. «Να σέβεσαι τας παραδόσεις του Έθνους».
Αν κάτι με χαρακτηρίζει είναι ο σεβασμός στις παραδόσεις του Έθνους. Λουμπούνια την Σαρακοστή και αρνάκι στην σούβλα το Πάσχα.
«Πρέπει να προσθέσεις και συ ένα ΠΕΤΡΑΔΙ εις το μέγα οικοδόμημα του εθνικού μας πολιτισμού, του Ελληνοχριστιανισμού, διότι έτσι θα λυθούν τα προβλήματα που σε απασχολούν και θα αποδείξεις ότι το έθνος μας είναι οδηγός των λαών». LALAoUNIS, I am coming…
Εκεί που εντυπωσιάστηκα περισσότερο είναι στις «Συμβουλαί δια διαθήκην», ιδιόγραφη και έκτακτη δι’ αγράμματους διότι είμεθα άνθρωποι και πολλά γίνονται. Μην έρθει η οβίδα, σκάσουμε σαν καρπούζα και δυστυχήσουν οι αγαπημένοι μας. Δεν είναι που εμείς θα έχουμε φύγει από τούτο το μάταιο κόσμο στο άνθος της ηλικίας μας, ζητούμενο είναι να αποφύγουν εκείνοι τα μαλλιοτραβήγματα. «Ο άνθρωπος δεν δύναται να γνωρίζει τον χρόνο θανάτου του. Η ζωή επιφυλάσσει πολλάκις ατυχήματα και απρόοπτα εις τους νέους. Αποτελεί φρόνησιν και προνοητικότητα να συντάσση κανείς εγκαίρως την διαθήκην, αν θέλη να διασφαλίση την ευτυχίαν των προσφιλών του προσώπων και αν θέλη να αποφύγουν οι κληρονόμοι του τας έριδας και τα δικαστήρια». Τι αλτρουισμός, τι μεγαλοψυχία!
Ένα μόνο με διαόλισε σε αυτό το βιβλιαράκι. «Το κάπνισμα δεν βλάπτει και δεν απαγορεύεται» αναγράφεται στους κανόνες ασφαλείας στο κεφάλαιο «ατομικός πόλεμος». Και μου το λέτε τώρα που έκανα αμάν να κόψω το τσιγάρο…