Οι φυτεύσεις των δέντρων που έγιναν, εμπεριέχουν όλο τον ανορθολογισμό της διεκπεραίωσης των έργων βιτρίνας, από τα οποία κάποιοι αγωνιούν να πιστωθούν ψηφοθηρικό κέρδος
Είναι κρίμα τα δύσκολα θέματα του Ηρακλείου να μπαίνουν στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου υπό την πίεση των θλιβερών γεγονότων της επικαιρότητας, και όχι με τη νηφαλιότητα ενός στρατηγικού σχεδιασμού, που έπρεπε να προηγείται, ειδικά για τα αυτονόητα, που δυστυχώς αποδεικνύονται ζητούμενα.
Η νέα πτώση δέντρου στη λεωφόρο Ικάρου, που από καθαρή σύμπτωση δεν στέρησε τη ζωή του 70χρονου άνδρα ο οποίος έτυχε να βρίσκεται στο επίμαχο σημείο, επανέφερε αντανακλαστικά στη συλλογική μνήμη την αδιανόητη απώλεια του Παναγιώτη Μητρέλου που τόσο άδικα χάθηκε, γιατί έπεσε πάνω του ένα πεύκο στη λεωφόρο Δημοκρατίας. Και το ερώτημα είναι: πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς γίνεται σε αυτή την πόλη, όπου το πράσινο είναι διαχρονικό ζητούμενο, τα ελάχιστα δέντρα που υπάρχουν να πέφτουν και να μας πλακώνουν; Τι δεν κάνουμε καλά;
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί παρά να έχει χρονική αφετηρία το νεότερο ιστορικό παρελθόν, του τρόπου με τον οποίο αναπτύχθηκε αυτή η πόλη, που χρόνια τώρα πνίγεται στο τσιμέντο, στις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων και εκείνη με τη σειρά της στραγγαλίζει το ελάχιστο πράσινο, που τόσο φιλότιμα οξυγονώνει τους πολύβουους δρόμους της.
Οι φυτεύσεις των δέντρων που έγιναν, είτε μιλάμε για τα είδη που επιλέχθηκαν, είτε συζητάμε για τον τρόπο που φυτεύτηκαν, εμπεριέχουν όλο τον ανορθολογισμό της διεκπεραίωσης των έργων βιτρίνας, που ήταν διαχρονικά αρεστά στις δημοτικές Αρχές οι οποίες αγωνιούσαν να πιστωθούν ψηφοθηρικό κέρδος.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι σε κάποιες φυτεύσεις που συνόδευσαν έργα των τελευταίων δεκαετιών, σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, επιλέχθηκαν καρποφόρα δέντρα που ειδικά φέτος έχουν βεντέμα, όπως οι ελιές, με τη διαφορά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι καρποί δεν μαζεύονται και πέφτουν στο οδόστρωμα. Έτσι, ξεζουμίζονται από τις ρόδες των αυτοκινήτων και γίνονται πρώτης τάξεως παγίδες για τους πεζούς. Τα μέλη της Διεπιστημονικής Επιτροπής στους ελέγχους που πραγματοποιούν για το αστικό πράσινο είδαν και άλλα.
Είδαν ότι οι φυτεύσεις έγιναν χωρίς προδιαγραφές με αποτέλεσμα τα δέντρα να ασφυκτιούν κυκλωμένα από την άσφαλτο, που σφίγγει αμείλικτα τον ζωτικό χώρο ανάπτυξής τους. Και μέσα σε όλα αυτά, αποδείχτηκε εύκολο θύμα η δραματικά υποστελεχωμένη Υπηρεσία Πρασίνου, χωρίς πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και εξοπλισμό, από την οποία θα ήταν τίμιο να ζητήσει κανείς τα ρέστα για τα όσα γίνονται, αν είχε φροντίσει να λύσει τα δομικά προβλήματα λειτουργίας της.
Γι’ αυτό και είναι θλιβερά εκτεθειμένοι πολιτικά όσοι απλώς διαπιστώνουν την υποστελέχωσή της και δείχνουν με το δάκτυλο απαξιωτικά τις αδυναμίες της, ενώ ποτέ δεν νοιάστηκαν και δεν μερίμνησαν για τη στελέχωσή της, όπως άλλωστε και τόσες άλλες δημοτικές υπηρεσίες του Δήμου που καταρρέουν, επειδή οι πολιτικά υπεύθυνοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ ουσιαστικά για την στελέχωση τους. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η άκρη του νήματος, αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξει η εικόνα στο μεγάλο κάδρο.
Εκτός από την ενίσχυση του προσωπικού της Υπηρεσίας, είναι κομβικό ζητούμενο και ο εφοδιασμός της με πλήρη, σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, που επιτρέπει την εσωτερική ακτινογράφηση της κατάστασης των δέντρων, ώστε να υπάρχει καθαρή εικόνα και να μη χάνονται δέντρα που μπορούν να σωθούν αλλά ούτε και να διατηρούνται δέντρα που είναι επικίνδυνα. Είναι χρέος μας όχι μόνο να βάλουμε ένα τέλος στα διαχειριστικά λάθη των προηγούμενων δεκαετιών που σήμερα σκάνε στα χέρια μας, αλλά και να μην κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές τα λάθη του παρελθόντος.