Σχεδόν 15 χρόνια πάλευαν
για να προχωρήσουν
οι άδειες, οι εγκρίσεις
Τα νούμερα ζαλίζουν. Ένα έργο παραθεριστικής- τουριστικής υποδομής 700 εκατομμυρίων ευρώ θα απλώνεται αμφιθεατρικά σε μια παραθαλάσσια έκταση 675.000 τ.μ., εκ των οποίων οι κτισμένες επιφάνειες θα ανέρχονται σε περίπου 140.000 τ.μ. .
Θα γίνει σε πέντε φάσεις, ξεκινά ήδη μια μεγάλη μαρίνα που θα φιλοξενεί και μεγάλα γιωτ από όλο τον κόσμο, ακολουθεί ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων και branded κατοικίες με ιδιωτικές παραλίες, κλαμπ, εστιατόρια, παρεκκλήσι, πάρκο, βοτανικό κήπο και άλλες υποδομές και ανέσεις που μαζί θα συνθέσουν μια ειδυλλιακή πολιτεία που θα κατοικείται όλο το χρόνο. Ήδη και πριν ξεκινήσει καν το σχέδιο έχουν αρχίσει οι πωλήσεις κατοικιών και θέσεων της μαρίνας- σε τιμές που δεν φαντάζεστε ότι υπάρχουν!
Κι όλα αυτά που; Στον πανέμορφο κόλπο του Μιραμπέλου, εκεί μεταξύ Αγίου Νικολάου και Ελούντας προχωρά, επιτέλους, το πιο φιλόδοξο πρότζεκτ στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Το Elounda Hills είναι ίσως μαζί με το Ελληνικό το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο όλης της περιοχής, που αλλάζει τα δεδομένα στην Κρήτη και τη νότια Ελλάδα.
Όλα καλά ως εδώ; Ακούγονται όντως εντυπωσιακά το πόσο θετικά και διαδραστικά θα λειτουργήσει αυτή η υποδομή. Για τον τουρισμό και την οικονομία της Κρήτης. Μόνο καλά θα προσθέσει μια τέτοια επένδυση όσο και αν όλοι εμείς βλέπουμε με το κυάλι όλο αυτό το χρήμα που διακινείται, τη life style τουριστική εκδοχή- ναι, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δώσουν για μια καμπάνα όσα λεφτά δεν μπορούμε εμείς να βγάλουμε σε δέκα ζωές μας!
Η απορία βέβαια είναι εύλογη: Γιατί να φορτώσουμε περαιτέρω μια περιοχή με μια επένδυση τέτοιου τύπου, που έχει ήδη μεγάλα ξενοδοχεία και πολυτελείς μονάδες; Γιατί να μην γίνει στη Σητεία που δεν έχει τις υποδομές να υποδεχθεί κόσμο; Γιατί δεν προχώρησαν εκεί τα πρότζεκτ;
Μα, αυτό δεν θα το αποφασίσει έτσι το κράτος. Αυτό θα το πει ο ιδιώτης επενδυτής. Οι υπηρεσίες θα δουν πως και γιατί, θα ελέγξουν τη νομιμότητα, θα δουν εάν τηρούνται οι διατάξεις, οι μελέτες, η εναρμόνιση με το περιβάλλον, όλα τα συμφωνηθέντα της διαβούλευσης. Τις προτάσεις τις κάνουν οι επιχειρηματίες πάνω σε ένα πλαίσιο που έχει οριστεί εκ των προτέρων. Κι αυτό είναι το σημαντικό, γιατί σε αντίθετη περίπτωση μοιάζει το κράτος να θέλει να… έρχεται τσόντα στα ωραία και επιτυχημένα παραμύθια- ή μήπως είναι έτσι;
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Πίσω από μια πετυχημένη ιστορία, ένα όμορφο παραμύθι υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες, αλλά κυρίως υπάρχουν άγριες ιστορίες γραφειοκρατίας! Σχεδόν 15 χρόνια πάλευαν από τη συγκεκριμένη εταιρεία για να προχωρήσουν οι άδειες, οι εγκρίσεις, τα “ναι“ του κράτους και των φορέων. Και καλά να πεις «εντάξει, ήρθε ένας Ρωσοεβραίος επενδυτής, δεν πρέπει να τον ψάξουμε»; Ασφαλώς! Και ποιος είναι ο Vitaliy Borisov και τι θέλει να κάνει. Αλλά έναν χρόνο, δύο χρόνια; Πόσο θέλεις να το ψάξεις; Και να θέλεις δύο χρόνια, τρία να εγκρίνεις;
Πόσο θέλεις να το συζητήσεις; Αυτή η γάγγραινα της γραφειοκρατίας που δεν είναι μεν ελληνικό φαινόμενο, αλλά εδώ το έχουμε…απογειώσει! Θυμηθείτε τι τράβηξε ο καπετάνιος, ο Κωνσταντακόπουλος, για να πείσει θεούς και δαίμονες ότι πρέπει να προχωρήσει η επένδυση στο Κόστα Ναβαρίνο! Τώρα βέβαια όλοι θα του φιλούσαν τα χέρια, αλλά πριν μερικές δεκαετίες ήταν όλοι σχεδόν αρνητικοί. Φυσικά και ο… λαός, που είχε παρασυρθεί από συνδικαλιστές, οικολόγους και λοιπούς επαναστάτες του γλυκού νερού.
Οι αντιδράσεις και οι επιφυλάξεις είναι καλό να υπάρχουν. Από όλους μας. Αλλά να κάνεις… τόσα χρόνια να διευθετήσεις ένα θέμα, να αποφανθείς για μια πρόταση; Να θέλεις 15-20 χρόνια να πεις ένα «ναι» ή ένα «όχι»; Ή ένα «ναι» με όρους; Τι ωραία που είναι, για παράδειγμα, που έκοψαν τον βήχα στους επενδυτές στα Φαλάσαρνα ή στο Ελαφονήσι; Εξαρχής τους είπαν «δεν μπορείτε εδώ, πάτε παρακάτω». Ξεκάθαρα πράγματα! Και ο επενδυτής φαντάζομαι ότι το αποφάσισε, παίρνει τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία.
Για την περίπτωση όμως του Τοπλού; Τριάντα και πλέον χρόνια στην ταλαιπωρία. Δεκαετίες χωρίς να έχει παιχτεί πενιά. Γραφειοκρατία, ήξεις -αφήξεις, παλινωδίες, λες και κάποια συμφέροντα προσπαθούν να πάρουν θέση σε αυτή την ιστορία. Να δημιουργήσουν ένα κλίμα για να επωφεληθούν περισσότερο. Το ίδιο και στην Ελούντα. Έπρεπε να ανέβουν ένα βουνό γραφειοκρατίας για να επενδύσουν στους λόφους της.
Οι καρεκλοκένταυροι δεν θέλουν να αλλάξουν, γιατί, όπως έλεγε και ο Νίξον «Κάθε αλλαγή βρίσκει αντίσταση επειδή οι γραφειοκράτες έχουν επενδεδυμένα συμφέροντα στο χάος μέσα στο οποίο λειτουργούν».