“Τζιτσιρίζει το λάδι ζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμου”
Από τις πιο όμορφες και… νόστιμες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων είναι οι τηγανητές πατάτες της γιαγιάς στο χωριό. Οι ροδοκόκκινες πατάτες που έβγαιναν λαχταριστές από το μαυρισμένο τηγάνι και εξαφανίζονταν από το πιάτο σε χρόνο ρεκόρ. Το ψήσιμο στα ξύλα και η μαεστρία της γιαγιάς έκαναν όλη τη δουλειά. Φανταστείτε τώρα την έκπληξη διαβάζοντας για το ακρυλαμίδιο. Μια καρκινογόνα ουσία που παράγεται όταν αμυλούχες τροφές, όπως είναι οι πατάτες και το ψωμί, ψήνονται ή τηγανίζονται για πολλή ώρα σε υψηλές θερμοκρασίες.
Η Υπηρεσία Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) της Βρετανίας, σε νέες επίσημες συστάσεις της, σύμφωνα με το BBC, καλεί τους καταναλωτές να προσέχουν και να βγάζουν τις πατάτες ή το τοστ, μόλις αποκτήσουν το χρυσό χρώμα τους, προκειμένου να μειώσουν την κατανάλωση ακρυλαμιδίου.
Περαιτέρω, προτείνεται στους καταναλωτές, τις πατάτες τις οποίες θα τηγανίσουν, πριν από το τηγάνισμα να τις έχουν βάλει για αρκετή ώρα σε νερό, προκειμένου να έχει μειωθεί η περιεκτικότητα των ιστών σε ελεύθερα σάκχαρα και αμινοξέα.
Επίσης, θα ήταν καλό οι πατάτες αρχικά να βράζονται και κατόπιν να υφίστανται σύντομο τηγάνισμα.
Ευτυχώς που η γιαγιά μου δεν είχε ιδέα περί ακρυλαμιδίου αλλά ούτε και ο Πάμπλο Νερούδα που εμπνεύστηκε την “Ωδή” στις τηγανητές πατάτες.
“Τσιτσιρίζει το λάδι
ζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμου•
οι τηγανητές πατάτες
μπαίνουν στο τηγάνι
σαν χιονισμένα φτερά πρωινού κύκνου
και βγαίνουν χρυσωμένες από το τσιτσιριστό
κεχριμπάρι της ελιάς”.
Τηγανητές πατάτες – ποίημα.