Ψευτοδίλημμα, ούτως ή άλλως, αφού και στις δύο περιπτώσεις άκλαυτοι θα πάμε
Του Γιάννη Σπανάκη
Το «ρο» ταλαιπωρούσε τον Δημοσθένη, αν και ρήτορας. Το RΟ του 2020, απειλεί μια ολόκληρη χώρα, που πέρασε σχεδόν αβρόχοις ποσίν το πρώτο κύμα της πανδημίας. Πλέον κάθε μολυσμένος από τον ιό μπορεί να τον μεταδώσει σε περισσότερα από ένα άτομα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα. Το RO ξεπέρασε το 1 και ο κόκκινος συναγερμός έχει ήδη σημάνει. Τα κρούσματα των τελευταίων ημερών είναι όσα και στο peak της καραντίνας. 151+! Ειδικά χθες, συνέτριψαν κάθε ρεκόρ με 203 καινούρια. Αυτοδυναμία κανονική και αυτοχειρία μαζί. Διότι τώρα το χάνουμε το κορμί πατριώτη… Η σχεδόν κανονικότητα μάς πέφτει πολύ. Δεν προσέχουμε για να έχουμε. Χαλαρώσαμε και το πληρώνουμε. Όχι μόνο εμείς ως μονάδες και ως άτομα, διότι την ατομική ευθύνη μάς τσαμπουνάνε καθημερινά, αλλά και οι ιθύνοντες, που προσπαθούν με το… φιλότιμο, τις διδαχές και τις νουθεσίες ν’ ανακόψουν το δεύτερο κύμα, που έρχεται με ορμή.
Αυτοί που την ίδια ώρα ανοίγουν τα σύνορα για να μην πεθάνει η βιομηχανία του τουρισμού, κάνουν τα στραβά μάτια στους συνωστισμούς των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και γεμίζουν τα πλοία με επιβάτες, για να μην παρεξηγήσει το εφοπλιστικό λόμπι. «Είναι η οικονομία, ηλίθιε» σου δείχνουν επιδεικτικά με το δάκτυλο, που λίγο ακόμα και θα σου το μπήξουν στο μάτι για να καταλάβεις! Είναι αυτοί που σου βάζουν το δίλημμα για το τέλος που θες να επιλέξεις: να πας από την covid 19 ή από φτώχεια; Ψευτοδίλημμα, ούτως ή άλλως, αφού και στις δύο περιπτώσεις άκλαυτοι θα πάμε. Για τα φτωχά τα νιάτα μας (λέμε τώρα) κανένας δεν θα κλάψει. Γι’ αυτό και πολλοί, συναισθανόμενοι το τέλος, ζουν στη λογική “ό,τι φάμε ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας”… Τώρα γιατί πρέπει να πάρουν κι άλλους στον λαιμό τους δεν το καταλαβαίνω. Στο πρώτο κύμα της πανδημίας φοβόμασταν τους ηλικιωμένους. Μόνο που αυτοί πειθάρχησαν και με το παραπάνω. Συναισθανόμενοι ότι βρίσκονται, χρονικά, πιο κοντά στον θάνατο, αντιστάθηκαν σθεναρά και επέδειξαν στρατιωτική πειθαρχία, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και προς το τέλος της, η ζωή είναι γλυκιά. Τώρα το πρόβλημα είναι οι νέοι. Είναι καλοκαίρι, το αίμα τους βράζει και μέσα δεν τους στένει τίποτα. Άγνοια κινδύνου. Αισθάνονται άτρωτοι πάνω στον ανθό της νιότης και παράλληλα είναι ευάλωτοι στα σενάρια συνωμοσίας. Συνωστίζονται σε δρόμους, πεζοδρόμια, καφέ και μπαρ σαν να μην υπάρχει αύριο.
Στο πλαίσιο του αυτοσαρκασμού και της αντίδρασής τους, στήνουν corona party και κάπως έτσι ξεκίνησε το κακό στον Πόρο του Σαρωνικού, όπου επιβλήθηκε το πρώτο τοπικό lockdown. Σειρά φαίνεται να παίρνει η Θεσσαλονίκη, γιατί… σαν την Χαλκιδική δεν έχει! Παρεμπιπτόντως, ο ιός μπορεί να φτάσει και στο Άγιο Όρος, διότι από άβατα δεν γνωρίζει.
Γάμος στα Πατήσια και το γλέντι στα… βαφτίσια! Κάτι τέτοιο λένε οι λοιμοξιωλόγοι συνιστώντας στους μελλόνυμφους τη μετάθεση των δεξιώσεων στα βαφτίσια, όποτε αυτά γίνουν. Διότι τα γαμήλια γλέντια δίνουν πολλά κρούσματα. Από τον Αμπελώνα της Λάρισας μέχρι τον Αμυγδαλεώνα της Δράμας!
Και μακάρι να βγω ψεύτης, μα η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινδυνεύει με απώλειες. Όπως κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το ηθικό πλεονέκτημα, έτσι και η παρούσα κυβέρνηση κινδυνεύει να χάσει τα πολλαπλά οφέλη που αποκόμισε στη διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας. Διότι, Κυριάκο, τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Μίλησε κανείς; Είπε κάποιος τίποτα για πρόωρες κάλπες; Σοβαροί να είμαστε… Ας σωθούμε πρώτα και μετά ψηφίζουμε. Και ν’ απευχόμαστε στο μεσοδιάστημα να αποκτήσει δραματική επικαιρότητα ο στίχος του Μίλτου Σαχτούρη… «μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω».