Σε αυτές τις υποθέσεις
είναι πολλά τα «κρίμα»
αλλά και «τα κρίματα»
Προφανώς και η δικαιοσύνη θα αποφανθεί για τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου Ρομά στη Θεσσαλονίκη. Προσωπικά πάντως και με δεδομένο ότι οι αστυνομικοί γνώριζαν το γιατί καταδίωκαν τον 16χρονο, για μία «τάπα» των 20 ευρώ για βενζίνη, είμαι της άποψης ότι κακώς-κάκιστα πυροβόλησε ο ένστολος.
Το έργο το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και κάθε φορά πυροδοτούνται συζητήσεις επί συζητήσεων στο πλαίσιο των οποίων διατυπώνονται από μετριοπαθείς έως ακραίες και σκληροπυρηνικές απόψεις.
Σε αυτές τις υποθέσεις είναι πολλά tα «κρίμα» αλλά και «τα κρίματα». Έτσι τουλάχιστον νιώθω. Αυτές τις ημέρες η κουβέντα με φίλους αστυνομικούς πήγε αναπόφευκτα στο περιστατικό της Θεσσαλονίκης. Κάποιοι ήταν σε εμφανή αμηχανία, θεωρώντας ότι «έγινε μ@λ@κί@», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά. Άλλοι απέφυγαν να τοποθετηθούν ευθέως, καθώς δεν γνωρίζουν, όπως λένε, τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το τραγικό περιστατικό. Κάποιοι πάλι υπερασπίζονται με σθένος το ρόλο της ΕΛ.ΑΣ και επικαλούνται τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν καθημερινά, παίζοντας τις ζωές τους κορώνα-γράμματα.
Θα συμφωνήσω ότι κανένας υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν ξεκινά για τη δουλειά, κρατώντας στο χέρι το δρεπάνι του χάροντα. Κανείς νορμάλ άνθρωπος δεν θέλει να κλείσει το σπίτι του και να μπει στη φυλακή.
Θα συμφωνήσω ότι όσα φέρνει η στιγμή, δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Θα συμφωνήσω ότι αλλιώς κρίνεις κάτι εκ των υστέρων, από το γραφείο ή τον καναπέ σου, και αλλιώς πάνω στη δράση όπου η πίεση είναι ασφυκτική και τα δευτερόλεπτα καθοριστικά.
Όμως, δεν μπορώ να διαγράψω ότι εν προκειμένω το …έγκλημα ήταν μία «τάπα» των 20 ευρώ. Δεν είχε προηγηθεί δολοφονία, δεν είχε προηγηθεί μακελειό, ένοπλη ληστεία, απαγωγή ή εγκατάλειψη σε τροχαίο ώστε να ακολουθήσει όλη αυτή η καταδίωξη.
Μία σφαίρα στο κεφάλι για ένα τέτοιο παράπτωμα είναι βαρύ και ασήκωτο ρε γαμώτο. Δεν μπαίνει καν στη ζυγαριά. Δεν αξίζει να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, να καταστραφεί η ζωή σου, να κινδυνεύσουν άλλες ζωές ως παράπλευρη απώλεια και να πάρει φωτιά η κοινωνία που για μία ακόμα φορά εμφανίζεται διχασμένη. Είναι κρίμα… Και επ’ αυτού δεν χρειάζομαι καμία δικογραφία.
Ιδανικά θα ήθελα ο νόμος να είναι νόμος για όλους και να μην είναι «περίπου νόμος». Αυτό το «περίπου» κάνει τη μεγάλη ζημιά είτε είσαι Ρομά, είτε είσαι αστυνομικός, πολιτικός, επιχειρηματίας, δημοσιογράφος, ψάλτης ή Μητροπολίτης.
Για παράδειγμα, όταν Ρομά παρανομούν, να τιμωρούνται όπως προβλέπεται… Δεν μου καίγεται καρφί αν έξω από τα δικαστήρια μαζεύονται όλες οι φαμίλιες και αρχίζουν τα μουγκρητά για να αφεθούν ελεύθεροι οι δικοί τους που για πολλοστή φορά βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη για κλοπές. Δεν μου αρέσει καθόλου, και ας είναι στην κουλτούρα τους, ότι παντρεύουν παιδιά 12 και 13 ετών και αυτό περνάει στο ντούκου σε μία ευνομούμενη Πολιτεία.
Δηλαδή ποιος παπάς ή ποιος δήμαρχος θα πάντρευε σήμερα ένα 13χρονο παιδί και δεν θα είχε ειδοποιηθεί η Εισαγγελία Ανηλίκων; Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει έτσι κάτι τέτοιο. Ο 16χρονος που χαροπαλεύει είναι πατέρας ενός παιδιού 1,5 έτους.
Αντίστροφα, θα ήθελα ο νόμος να προστατεύει τους Ρομά, όταν αυτό είναι δίκαιο, και να μη δίνει καμουφλαρισμένα «συγχωροχάρτια» λόγω αντιτσιγγανισμού.
Μόνο τότε θα μπορώ να νιώθω ασφαλής ότι κάποια μέρα δεν θα την «πατήσω» εγώ ή οι δικοί μου άνθρωποι από τον «περίπου νόμο».