Εδώ το πρόβλημα είναι άλυτο. Και πώς να λυθεί όταν πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα;
Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί… Σαν τώρα θυμάμαι κάτι παμπάλαια πρωτοσέλιδα με πηχυαίους τίτλους «ΟΦΗ ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ» για ρεπορτάζ που περιέγραφαν στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων της εποχής τα δεινά της ομάδας του “Γεντί Κουλέ”, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τώρα η συγκυρία είναι διαφορετική. Τα πάθη του ΟΦΗ έγιναν… πάθος. Πάθος για την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και επιστρΟΦΗ στα ποδοσφαιρικά σαλόνια, αν υπάρχουν τέτοια με τη βρόμα και δυσωδία που κυκλοφορεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ομάδα βρίσκεται σε συνεχή καλπασμό και η άνοδος δεν μπορεί να χαθεί (παρά τα εμφανή οικονομικά προβλήματα). Οπότε ο ΟΦΗ με τη σαββατιάτικη νίκη στην έδρα της Παναχαϊκής δίνει εύκολα τίτλο για… ΠΡΟΩΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Έτσι είναι αυτά. Οι τίτλοι και οι συμπεριφορές μεταλλάσσονται ανάλογα με τα αποτελέσματα. Αν ο ΟΦΗ ήταν σε δεινή θέση, όχι μόνο οι δημοσιογράφοι αλλά και οι οπαδοί θα ήταν έτοιμοι να τον σταυρώσουν. Και τώρα ενόψει της ανόδου πολλοί θα είναι εκείνοι που θα επιστρέψουν για να πάρουν λίγη από τη δόξα του Ομίλου.
Αν είχαμε και νερό συνεχούς ροής, τι καλά που θα ήταν όλα στην πόλη! Αλλά δυστυχώς… Αλλά έτσι όπως πάνε τα πράγματα, και για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών, πιο εύκολο είναι οι βρύσες να τρέχουν… χολή και ξίδι παρά (Η2+Ο =)νερό! Εδώ το πρόβλημα είναι άλυτο. Και πώς να λυθεί όταν πηγαίνει από τον Άννα στον Καϊάφα; Αντίθετα, στη Θεσσαλονίκη με πρόβλημα υδροδότησης μία εβδομάδα έχει χαλάσει ο κόσμος. Μέχρι και ο εισαγγελέας παρενέβη για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών στη βλάβη του αγωγού της ΔΕΥΑΘ. Και για τα δικά μας κατεστραμμένα δίκτυα με τις απώλειες τεράστιων ποσοτήτων νερού δεν κινείται (εισαγγελικό) φύλλο. Για τις αστοχίες, τις παραλείψεις, τους κακούς σχεδιασμούς και τους καθόλου σχεδιασμούς δεν ανοίγει μύτη. Η γκρίνια και το μοιρολόι των καταναλωτών περισσεύουν και οι δικαιολογίες των εκάστοτε ιθυνόντων αστείρευτες. Κρίμα, γιατί για τα απλά ή τα σχεδόν απλά μοιάζουμε λίγοι και ανήμποροι. Κρίμα, γιατί αυτές οι συνθήκες δεν μας αφήνουν να χαρούμε το “γλυκύ μου έαρ” ευρισκόμενοι προ των πυλών ενός… πικρού καλοκαιριού!