Όσο πιο μεγάλη η απάτη
τόσο πιο πιστευτή γίνεται
Το ξέρουμε καιρό τώρα. Το πρώτο θύμα στον πόλεμο είναι η αλήθεια. Και δεν γίνεται αλλιώς εδώ που τα λέμε. Από τότε που οι δύο πρώτοι άνθρωποι στον κόσμο τούτο προσπάθησαν να επιβιώσουν, χρησιμοποίησαν την μπλόφα, τα τρικ και την παραπλάνηση για να τα καταφέρουν. Ακόμη και η Εύα το έκανε: «Έλα, Αδάμ ένα αθώο μήλο είναι»!
Στην προπαγάνδα, με σκοπό να παραπλανηθεί ο αντίπαλος και να πειστεί η «κοινή γνώμη» επιδίδεται ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου. Ειδικά στον πόλεμο η τακτική απογειώνεται. Από τους Περσικούς Πολέμους, ως τον «εμφύλιο» Πελοποννησιακό , τις κατακτήσεις του Μέγα Αλέξανδρου, τις κτήσεις της Ρώμης κάθε πολεμική μηχανή είχε αναπτύξει τεχνικές και μυστικά στο επίπεδο διαστρέβλωσης της αλήθειας. Με σκοπό να κυριαρχήσει σε όλα τα πεδία της μάχης.
Το ήξεραν οι στρατηγοί, το γνώριζαν οι πολιτικοί. Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων είναι σημαντικό να μπορείς να ελέγχεις τους μηχανισμούς πληροφόρησης ώστε να υπάρξει η απαραίτητη, για τη δική σου επιτυχία,… παραπληροφόρηση. Ακόμη και στις εποχές ειρήνης, όπως την εποχή της Pax Romana έπρεπε να εφευρεθεί ένας Ηρώδης που σφαγιάζει 14.000 νήπια για να πιστέψει ο κόσμος ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με σατανάδες. 14.000 νήπια δεν υπήρχαν σε όλη τη Μέση Ανατολή όχι στη… Βηθλεέμ- και όμως ο κόσμος το πίστεψε, μπορεί να το πιστεύει κι ακόμη!
Η στρατηγική αυτή απέκτησε…σχεδόν επιστημονικά χαρακτηριστικά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Βρετανοί προσπάθησαν με μεθοδικό τρόπο να παρουσιάσουν μια αρνητική εικόνα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και στον αντίποδα οι Γερμανοί επιχείρησαν να δώσουν μια στρεβλή εικόνα στη δική τους κοινή γνώμη για δαίμονες και σιωνιστές που κυνηγούσαν το όνειρο της Αρίας Φυλής, το οποίο χτιζόταν από τότε -αργότερα επί Χίτλερ έγινε κεντρικό μότο στον «αγώνα» τους.
Ο Μεσοπόλεμος και αργότερα ο Β’ Παγκόσμιος έκαναν τα πράγματα πολύ χειρότερα σε σχέση με την προπαγάνδα, που απέκτησε εξωπραγματικές διαστάσεις στα σύγχρονα χρόνια, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων ενημέρωσης. Ειδικά στην εποχή του διαδικτύου και της ταχύτητας διάδοσης της πληροφορίας χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Κυριολεκτικά όμως. Τι να θυμηθούμε; Τα όσα διαδίδονταν την εποχή των μνημονίων στην Ελλάδα; Από τη μία ότι θα… λύναμε τα προβλήματά μας με «ένα νόμο» ή με τα δισεκατομμύρια του Σώρρα; Ότι θα μας έσωνε κάποια στιγμή το ξανθό γένος πάλι; Ή το «βάστα Σόιμπλε»; Μήπως Τη μικρή Μαρία; Την εργαλειοποίηση των μεταναστών; Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία; Στο Ιράκ; Στον πόλεμο με τους Ταλιμπάν και τις τόσες ψευδείς ειδήσεις;
Παντού fake news γιατί όχι και στη λωρίδα της Γάζας! Στην παραποίηση χαρτών, στη διαστρέβλωση της ιστορίας όλοι μανούλες. Ως και ο Γκαίμπελς μοιάζει του Κατηχητικού μπροστά τους.
Χρησιμοποιούν εικόνες από βεγγαλικά για να τους προβάλουν ως βομβαρδισμούς, εικόνες από γήπεδα για να πετύχουν εντυπωσιασμό, βγάζουν με τον πιο επίσημο τρόπο είδηση για τον αποκεφαλισμό 40 μωρών- να πάλι ο Ηρώδης!- ενώ δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά και μαχητές της Χαμάς εμφανίζονται ως καλοκάγαθοι μπέιμπι σίτερς να νταντεύουν μωρά που έχουν αρπάξει από τις μανάδες τους!
Σε αυτό τον πόλεμο της προπαγάνδας εκτός από τη δολοφονία της αλήθειας, υπάρχουν και πραγματικά θύματα ασφαλώς. Μα οι χαμένοι είμαστε πάντα οι πολίτες. Προσπαθώντας να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει για να τοποθετηθούμε απέναντι στα γεγονότα χάνουμε τη μπάλα, καίμε τον εγκέφαλό μας.
Και στην ιστορία της φρίκης που ζει ξανά η Μέση ανατολή έχει αποδειχθεί ότι όσο πιο μεγάλη την πεις (την ανοησία) τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτή. Προφανώς είχε δίκιο ο πιο τρελός όλων και μεγαλύτερος προπαγανδιστής της σύγχρονης ιστορίας, ο Χίτλερ, όταν έλεγε: «Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό»!